|
1. Saeculi huius honor
humanae mentis est manifesta probatio, quia libertas animi voluntatem propriam
semper ostendit, dum se contemnit occulere, qui sibi alios cognoverit
subiacere. sed humanae mentis felix illa condicio est, quae arbitrium
provectionis suae intra terminum moderationis includit et sic peragit
dignitatis brevissimum spatium, ut universis temporibus reddatur acceptus.
2. Quapropter interdum,
iudices, ad blanda descendite. laboriosum quidem, sed non est impossibile
iustitiam suadere mortalibus, quam ita cunctorum sensibus beneficium
divinitatis attribuit, ut et qui nesciunt iura rationem tamen veritatis agnoscant.
necesse est enim, ut, quod a natura conceditur, summonente iterum eadem
suaviter audiatur. et ideo non laboretis populis imponere quod eos constat et
propria voluntate sentire. facile enim sequuntur vestigia verbi alieni, qui se
possunt monitore compelli.
3. Propterea per
indictionem illam in illa civitate comitivae honorem secundi ordinis tibi
propitia divinitate largimur, ut et cives commissos aequitate regas et
publicarum ordinationum iussiones constanter adimpleas, quatenus tibi meliora
praestemus, quando te probabiliter egisse praesentia senserimus.
|