|
1. Scimus animum
vestrum de obitu gloriosae memoriae domni avi nostri acerbo dolore fatigari,
dum omnia bona graviter defleantur amissa: plus enim quaeritur, dum dominus
desiderabilis abrogatur. expedit autem studio pietatis afflictam mentem
compensativo remedio consolari, quia vix sentitur amissus, cui non succedit
extraneus.
2. Sic enim sibi deo
imperante prospexit, dum esset et post fata providus, ut regionibus suis pacem
relinqueret, ne aliqua novitas quieta turbaret. in sellam regni sui nos dominos
collocavit, quatenus decus generis, quod in illo floruit, in successores protinus
aequali luce radiaret. cui ordinationi Gothorum Romanorumque desideria
convenerunt, ita ut sub iurisiurandi religione promitterent fidem se regno
nostro devoto animo servaturos.
3. Quod ad illustris
magnitudinis vestrae notitiam credidimus perferendum, ut ab his, qui in Galliis
regno pietatis nostrae devoti sunt, simile proferatur exemplum et, sicut animos
nostros circa se minores non desiderant effici, ita pari condicione teneantur
astricti.
|