|
1. Tarditas vestra apud
gloriosae memoriae domnum avum nostrum merito vos fecit esse suspectos, quos
etiam secundis praeceptionibus credidit ammonendos, ut relicto tandem
provincialium gravamine ad eius deberetis iustitiam festinare: et nunc quoque
suspicionis maxime fecit augmentum, ut nec ad initia nostra voluissetis
occurrere, quod libera conscientia potuisset optare.
2. Et ideo praesenti
auctoritate censemus, ut, si quid super tributarium solidum per quartam
indictionem a provincialibus exegistis, sine aliqua eis inminutione reddatis,
quia supra veterem censum nulla indictionis praedictae eos volumus damna
sentire.
3. Hoc etiam addendum
esse credidimus ‚ quando amore clementiae errores nolumus invenire, ne coacti
potius resecemus quod salva iustitia dissimulare non possumus ‚ ut, si aliquem
studio laesistis pravo, vestro magis emendetis arbitrio, quia hoc est propria
delicta corrigere quod et non facere.
4. Et ne forsitan
credatis longinquitatis difficultate latere quae gesta sunt, Siculis fiduciam
vos dedimus subsequendi. videte nunc, si voces possitis ferre querulas, quas
etiam nostra invitavit auctoritas. ammonuimus igitur quos pios decet: iam suo
vitio videtur accusari, qui spontanea noluit voluntate recorrigi.
|