|
1.
Postquam venerabiles viros episcopos agnita legatione remisimus nec
petitionibus vestris, quamvis essent quaedam reprehensibilia, noster animus
obviasset, venientes ad nos aliqui retulerunt civitatem Romanam adhuc inepta
sollicitudine laborare et id agere, ut, nisi nostrae mansuetudinis interesset,
pericula sibi potius certa ex dubiis suspicionibus concitaret. unde aestimate,
cui debeat populorum inanis levitas imputari nisi vestro ordini, a quo
decuerant cuncta componi.
2.
Per vestram siquidem sapientiam ammoneri provincias oportuit universas, ut
talia probarentur assumere, quae principis primordia viderentur ornare. verum
quae civitas non fiat excusabilis, si Roma deliquerit? res minor ad potioris
currit exemplum et alieni facti iure invidiam sustinet, quae peccatis praestat
exemplum. sed gratias divinitati referimus, quae dona sua vestris potius
ornavit excessibus.
3.
Ecce prius culpas ignoscimus quam devotiones aliquas sentiamus. nil debemus et
solvimus: ante benefici sumus, ut postea gratissimos invenire possimus. sed
licet in hac parte nostrae modestiae gravitas asseratur, nolumus tamen nos
tantum praedicari, nisi ut et devotionis Romanae benignitas possit ostendi.
plus enim vestra opinione pascimur, quam si de nostra semper tranquillitate
laudemur.
4.
Amovete suspiciones ab ordine vestro semper extraneas. non decet senatum
corrigi, qui debet alios paterna exhortatione moderari. nam ex quibus habebunt
genium mores, si parentes publicos minores contigerit inveniri? sufficiunt haec
nobilibus, sufficiunt ista verecundis, ut ad studium perfectae devotionis
incitemus quos paululum de prava suspicione culpavimus. nos enim quod
praesentiam vestram expetivimus, non vexationis iniuriam, sed utilitatis
vestrae causas profunda cogitatione tractavimus, ut illud magis debuissetis
efficere, quod vobis cognovimus expedire.
5.
Certe munus est videre principem. hoc a vobis pro rei publicae utilitate
volumus fieri, quod praemiis solebat optari. sed ne ipsa remedia in aliqua
parte viderentur austera, cum res poposcerit aliquos ad nos praecipimus
evocari, ut nec Roma suis civibus enudetur et nostra consilia viris prudentibus
adiuventur.
6.
Redite ergo in pristinam devotionem, et sollicitudines meae, quas pro
generalitate sustineo, vestro potius adiuventur ingenio, quia hoc vobis semper
insitum fuit principibus vestris votum puritatis offerre nec parere necessitate
terroris, sed potius amore dominantis. reliqua per harum portitorem illum verbo
dicenda commisimus, ut summotis cogitationibus ambiguis nostris ammonitionibus
credere debeatis.
|