|
1. Adventum quidem
regium ex ipsa potestis cognoscere frequentia commeantum, quia necesse est ut
res magna competentia praemittat semper indicia. venturum diem Lucifer
demonstrat exortus: serena secutura favens ventus ostendit: imminentia bona
quadam animi praesagatione dinoscimus et difficile magna res geritur, quae
signorum praecursione minime declaretur.
2. Verumtamen et nos
necessario commonemus, ut pontis iunctione Tiberinos fluctus sollemniter
vestiatis, quatenus transitum praebeat intremulum fixum concatenatione navigium
et de suo situ celerem nobis praestet excursum. non moveatur pigris funibus, ut
solebat: non manibus trahentium moles tanta torpescat: celeritatem potius fixa
conferat, quam se movens antea non praebebat. ambulent commeantium greges
profecto, non navigent: incisa nos unda deportet. sic decet dominum suscipi, ut
aliqua debeat novitate gratulari.
3. Tabularum fortiter
iunctura constricta soliditatem debet praebere necessariam, ut pavorem undas
dubitantium terrena similitudine possit auferre. optetur quin immo longior
fuisse, cum transitur innocue. cancellorum tutamen dextra laevaque decenter
aptetur: prosper datur transitus, cum fuerit casus asper exclusus. vide
quemadmodum reliqua ad te pertinentia praepares, qui te occursurum esse
cognoscis. quale est enim in tanta frequentia non potuisse culpari! universos
affligit, qui regi aliquid necessarium subtrahit, quia, dum laetus optatur ab
omnibus, cunctos contristat, si probetur offensus.
4. Adde quod sic
praeclarum est sub tanta senatorum occursione laudari, principem sic suscipere,
ut omnes intellegant nil deesse, ante ipsum quoque dominum venire laetum quam
aliqua trepidatione confusum. insperatum bonum est, si is ad quem deceptionis
pertinet periculum sibi gratiae procuret augmentum. in quam rem illum sedis
nostrae militem nos direxisse cognosce, qui tibi officioque tuo debeat
imminere, quatenus nobis omnia parata renuntiet, quia committi non potest
casui, quod nostro periculo constat adscribi.
|