Parad., Caput
1 I, 6| brevius, quam res tanta dici potest. Numquam hercule ego neque
2 I, 7| bonum cuiquam malo esse, aut potest quisquam in abundantia bonorum
3 II, 16| beatius esse mortali nihil potest.
4 II, 17| ipsa valeat, ignoras. Nemo potest non beatissimus esse, qui
5 II, 17| pendet ex fortuna, huic nihil potest esse certi, nihil, quod
6 II, 18| iis, quorum laus emori non potest, exilium autem illis, quibus
7 II, 19| inerti nemini bene esse potest, sic bonus vir et sapiens
8 II, 19| et fortis miser esse nemo potest. Nec vero, quoius virtus
9 III, 20| sunt. In quo peccatur, id potest aliud alio maius esse aut
10 III, 20| maius nec minus umquam fieri potest, quoniam in eo est peccatum,
11 III, 21| sapientiorem posse fieri facillume potest perspici. An virum bonum
12 III, 22| constantia; nihil huc addi potest, quo magis virtus sit, nihil
13 III, 22| melius quicquam inveniri potest. Sequitur igitur, ut etiam
14 III, 24| adimi vita sine scelere potest et servo saepe sine iniuria
15 III, 24| servo saepe sine iniuria non potest. Causa igitur haec, non
16 IV, 27| necessariis esse invictus potest. Sapientis animus magnitudine
17 IV, 27| ne civitate quidem pelli potest? Quae est enim civitas?
18 IV, 29| quod eripi, quod amitti potest. Si mihi eripuisses divinam
19 IV, 29| idem hostis esse et civis potest. An tu civem ab hoste natura
20 V, 33| libero imperabit, qui non potest cupiditatibus suis imperare?
21 V, 36| qui nihil imperanti negare potest, nihil recusare audet? Poscit,
22 V, 40| haec libertas existimari potest? Quid? cum cupiditatis dominatus
23 VI, 45| vectigalibus iam pridem vix potest. Ergo hoc proposito numquam
24 VI, 51| possessionum minime quasi noceri potest, quanti est aestimanda virtus,
25 VI, 51| quae nec eripi nec subripi potest neque naufragio neque incendio
|