Liber, Par.

  1   DeFin,   0|        habuit. voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso
  2   DeFin,   0|         voluptate ponit, quod summum bonum esse vult, summumque malum
  3   DeFin,   0|              negent satis esse, quid bonum sit aut quid malum, sensu
  4   DeFin,   0|                At, si voluptas esset bonum, desideraret.' -- Ita credo. -- '
  5   DeFin,   0|              Non est igitur voluptas bonum.' Hoc ne statuam quidem
  6   DeFin,   0|             recte, si voluptas esset bonum, fuisse desideraturam. idcirco
  7   DeFin,   0|             fatendum est summum esse bonum iucunde vivere. ~Id qui
  8   DeFin,   0|          quod propositum est, summum bonum consequamur? clamat Epicurus,
  9   DeFin,   0|        Stoici. illi enim negant esse bonum quicquam nisi nescio quam
 10   DeFin,   0|               si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino
 11   DeFin,   0|        rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur, sed
 12   DeFin,   0|             mihi videtur esse summum bonum', perpetua oratione contra
 13   DeFin,   0|          finis, quid etiam sit ipsum bonum? ~
 14   DeFin,   0|    referretur. praeclare hoc quidem. bonum ipsum etiam quid esset,
 15   DeFin,   0|           ubi sit aut quod sit ullum bonum praeter illud, quod cibo
 16   DeFin,   0|       Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri
 17   DeFin,   0|        Hieronymus, qui censet summum bonum esse sine ulla molestia
 18   DeFin,   0|           loquebamur. summum a vobis bonum voluptas dicitur. aperiendum
 19   DeFin,   0|    Aristippus, qui voluptatem summum bonum dicit, in voluptate ponit
 20   DeFin,   0|         neque Hieronymus, qui summum bonum statuit non dolere, voluptatis
 21   DeFin,   0|            suspicari quidem se ullum bonum seiunctum ab illo Aristippeo
 22   DeFin,   0|            verum loquamur, si summum bonum voluptas est, rectissime
 23   DeFin,   0|         Epicurus se nescire quid sit bonum; adsint etiam formosi pueri,
 24   DeFin,   0|              voluptas non sit summum bonum. Nec ille, qui Diogenem
 25   DeFin,   0|               si in voluptate summum bonum poneret. ~
 26   DeFin,   0|       possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena
 27   DeFin,   0|          intellegere omnino quid sit bonum—eam autem ita persequitur:
 28   DeFin,   0|           sit—hoc igitur, quod solum bonum severus et gravis philosophus
 29   DeFin,   0|        laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari
 30   DeFin,   0|          voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.'
 31   DeFin,   0|           multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra
 32   DeFin,   0|           proficisci, in alia summum bonum ponere? ~
 33   DeFin,   0|            ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus
 34   DeFin,   0|              enim statuet nihil esse bonum nisi honestum, nihil malum
 35   DeFin,   0|     dulcedine sensum moveret, summum bonum ponere contemnentis istam
 36   DeFin,   0|     audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum
 37   DeFin,   0|              Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut
 38   DeFin,   0|          caret, tamen non est summum bonum, accessione utuntur non
 39   DeFin,   0|          omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec
 40   DeFin,   0|          velint qui honestate summum bonum metiantur. Si enim ad honestatem
 41   DeFin,   0|            inbecillo animo fingi non bonum illum virum, qui, quicquid
 42   DeFin,   0|         utilitatem referantur, virum bonum non posse reperiri; deque
 43   DeFin,   0|           malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius
 44   DeFin,   0|        Epicurus intellegere quid sit bonum. aberat omnis dolor, qui
 45   DeFin,   0|          alteri negant quicquam esse bonum, nisi quod honestum sit,
 46   DeFin,   0|              qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit
 47   DeFin,   0|               quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum
 48   DeFin,   0|    inconstantissime. cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat
 49   DeFin,   0|             finito atque modico. qui bonum omne in virtute ponit, is
 50   DeFin,   0|             vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non
 51   DeFin,   0|             Torquate, hominis summum bonum reperiendum est, voluptatem
 52   DeFin,   0|             ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri
 53   DeFin,   0|            esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile esset
 54   DeFin,   0|            is, qui voluptatem summum bonum esse decernit, non cum ea
 55   DeFin,   0|           enim, ubi sit illud summum bonum, quod reperire volumus,
 56   DeFin,   0|            probetur <oportet> summum bonum, quod virtute careat, qua
 57   DeFin,   0|             hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit,
 58   DeFin,   0|              etiam, ut tu vis, solum bonum videri. quod si ita est,
 59   DeFin,   0|     faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque
 60   DeFin,   0|           ergo, inquam, si solum est bonum, quid habebis praeterea,
 61   DeFin,   0|       intellegi, quid sit, quod vere bonum possit dici.
 62   DeFin,   0|              laudandum et expetendum bonum, quod cum positum sit in
 63   DeFin,   0|              cum igitur in eo sit id bonum, quo omnia referenda sint,
 64   DeFin,   0|             quale nos summum in vita bonum dicimus, illud autem, ut
 65   DeFin,   0|          quod honestum sit, id solum bonum iudicemus, potest id quidem
 66   DeFin,   0|                         27] Quod est bonum, omne laudabile est; quod
 67   DeFin,   0|              est, omne est honestum; bonum igitur quod est, honestum
 68   DeFin,   0|         superius dici solet non omne bonum esse laudabile. nam quod
 69   DeFin,   0|             illud autem perabsurdum, bonum esse aliquid, quod non expetendum
 70   DeFin,   0|          honestum. ita fit, ut, quod bonum sit, id etiam honestum sit.
 71   DeFin,   0|      cernitur, quod honestum est, id bonum solum habendum est.
 72   DeFin,   0|       intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit,
 73   DeFin,   0|               eorum dico, qui summum bonum, quod ultimum appello, in
 74   DeFin,   0|          cuicuimodi sunt, qui summum bonum in animo atque in virtute
 75   DeFin,   0|          sunt, relinquitur ut summum bonum sit vivere scientiam adhibentem
 76   DeFin,   0|                                  33] Bonum autem, quod in hoc sermone
 77   DeFin,   0|           ego adsentior Diogeni, qui bonum definierit id, quod esset
 78   DeFin,   0|                  34] hoc autem ipsum bonum non accessione neque crescendo
 79   DeFin,   0|            et sentimus et appellamus bonum. ut enim mel, etsi dulcissimum
 80   DeFin,   0|             dulce esse sentitur, sic bonum hoc, de quo agimus, est
 81   DeFin,   0|        honestum esset, id esse solum bonum, intellegi necesse est pluris
 82   DeFin,   0|          convenientia, denique ipsum bonum, quod in eo positum est,
 83   DeFin,   0|          minoribus, sic, quorum omne bonum convenientia atque oportunitate
 84   DeFin,   0|             dicturi, bonam mortem et bonum partum meliorem longum esse
 85   DeFin,   0|           ponendas, at, si sapientia bonum sit, non sequi ut etiam
 86   DeFin,   0|              sequi ut etiam divitias bonum esse dicamus. neque ab ulla
 87   DeFin,   0|            constitutum id solum esse bonum, quod esset honestum, et
 88   DeFin,   0|         quoniam autem omne, quod est bonum, primum locum tenere dicimus,
 89   DeFin,   0|             dicimus, necesse est nec bonum esse nec malum hoc, quod
 90   DeFin,   0|              pertinentibus nihil est bonum praeter actiones honestas,
 91   DeFin,   0|          quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus, consentaneum
 92   DeFin,   0|                              61] nam bonum illud et malum, quod saepe
 93   DeFin,   0|        honestum esset, id esse solum bonum, semper sit necesse est
 94   DeFin,   6|       secundum naturam vivere summum bonum esse dixissent, his verbis
 95   DeFin,   6|            potestate. Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione
 96   DeFin,  11|          congruenter vivere - summum bonum sit, et quonam modo aut
 97   DeFin,  11|            Quodsi non hominis summum bonum quaeremus, sed cuiusdam
 98   DeFin,  11|           animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret
 99   DeFin,  11|          modo in virtute sola summum bonum recte poneretur, si quod
100   DeFin,  11|         habeat ad iucundum accessio, bonum sit; si autem id non concedatur,
101   DeFin,  13| oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine, sed
102   DeFin,  13|           Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sin
103   DeFin,  14|       sententias afferunt, ut summum bonum in eo genere ponant, quod
104   DeFin,  14|            sunt. Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
105   DeFin,  16|           honestum quod sit, id esse bonum solum honesteque vivere
106   DeFin,  17|        docuistis, ut vobis videmini, bonum solum esse, quod honestum
107   DeFin,  17|             quidem momenti ad summum bonum adipiscendum esse diceret
108   DeFin,  18|            quo nihil potest brevius: Bonum omne laudabile, laudabile
109   DeFin,  18|            laudabile autem honestum, bonum igitur omne honestum. 0
110   DeFin,  18|            est secundo; si enim omne bonum laudabile est, omne honestum
111   DeFin,  18|         putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod
112   DeFin,  18|            Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt
113   DeFin,  19|        dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram,
114   DeFin,  19|              recessit, cumque summum bonum posuisset in ingenii praestantia,
115   DeFin,  19|          vocamus, nec quicquam aliud bonum esse dixisset, nisi quod
116   DeFin,  21|             appetendum sit, id solum bonum appellat, beatam autem vitam
117   DeFin,  23|           eligendam dicant, nec quia bonum sit valere, sed quia sit
118   DeFin,  23|               qui illud non dubitant bonum dicere -; hoc vero te ferre
119   DeFin,  24|           dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit
120   DeFin,  25|          quod honestum sit, id solum bonum esse confirmatur, tollitur
121   DeFin,  26|     irridebat: 'Quid enim?' aiebat. 'Bonum negas esse divitias, praeposìtum
122   DeFin,  26|              verbum praepositum quam bonum'. - Nihil ad rem! - 'Ne
123   DeFin,  26|          sane; at certe gravius. nam bonum ex quo appellatum sit, nescio,
124   DeFin,  26|              quam ab Aristotele, qui bonum esse divitias fateretur,
125   DeFin,  26|          fateretur, sed neque magnum bonum et prae rectis honestisque
126   DeFin,  28|          quod honestum sit, solum id bonum esse, qui dicat appetitionem
127   DeFin,  33|         appellem nescio. summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
128   DeFin,  34|            est aliquíd. summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem
129   DeFin,  34|              philosophos, cum summum bonum exquiritur, omnis dissensio.
130   DeFin,  35|      expetendum et honestum et solum bonum sit, nemo dixit. Ne vitationem
131   DeFin,  35|           per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt. ~
132   DeFin,  36|           honestate, in qua una omne bonum poneretur, cum Catone est
133   DeFin,  36|           Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet
134   DeFin,  36|            si ita sensit, nihil esse bonum praeter scientiam, omnem
135   DeFin,  41|          virtutibus, in eoque summum bonum poni necesse est, quandoquidem
136   DeFin,  41|            multo secus, earum summum bonum in corpore est, ut non inscite
137   DeFin,  42|          tamen; non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. quid,
138   DeFin,  44|        naturam, atque id esse summum bonum; quod certe universum sua
139   DeFin,  51|               nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset,
140   DeFin,  52|              omnia referri ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates,
141   DeFin,  53|             Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam
142   DeFin,  53|        dolere; hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. at vero Callipho
143   DeFin,  55|       honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne
144   DeFin,  56|              in ipso honesto cum sit bonum positum, cumque nec virtus,
145   DeFin,  56|              honestum crescat, idque bonum solum sit, quo qui potiatur,
146   DeFin,  56|            omnia. Concede nihil esse bonum, nisi quod bonestum sit:
147   DeFin,  56|              beatus esse non potest. Bonum liberi: misera orbitas.
148   DeFin,  56|              liberi: misera orbitas. Bonum patria: miserum exilium.
149   DeFin,  56|             patria: miserum exilium. Bonum valitudo: miser morbus.
150   DeFin,  56|              valitudo: miser morbus. Bonum integritas corporis: misera
151   DeFin,  56|          corporis: misera debilitas. Bonum incolumis acies: misera
152   DeFin,  57|           animo. Id enim ille summum bonum  eu)qumi/an  et saepe  a)
153   DeFin,  57|            interprete audiendi sunt. bonum appello quicquid secundurn