Liber, Par.

 1   DeFin,   0|          disputamus. quaerimus enim finem bonorum. possumusne hic
 2   DeFin,   0|         contulerimus inter nos, cum finem bonorum dixerimus, quid
 3   DeFin,   0|        numquam. nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum
 4   DeFin,   0|         inquit, optimum, ut is, qui finem rerum expetendarum voluptatem
 5   DeFin,   0|            oportere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
 6   DeFin,   0|            sitiens bibat? Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si
 7   DeFin,   0| Academicorum et Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum
 8   DeFin,   0|           vestro faciendum, si suum finem bonorum sequi volet, quod
 9   DeFin,   0|              Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et
10   DeFin,   0|              qui vacuitatem doloris finem bonorum esse voluerunt,
11   DeFin,   0|           tum summum; licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere—,
12   DeFin,   0|          illorum, qui illum bonorum finem, quod appellamus extremum,
13   DeFin,   0|        dicere, qui crescere bonorum finem non putamus. ut enim qui
14   DeFin,   0|             hoc fingamus esse quasi finem et ultimum, ita iacere talum,
15   DeFin,   0|      praepositum quiddam habebit ad finem, qui aliter, contra, neque
16   DeFin,   0|             tali ad eum, quem dixi, finem pertinebit, sic ea, quae
17   DeFin,   0|           referuntur illa quidem ad finem, sed ad eius vim naturamque
18   DeFin,   1|               1] Quae cum dixisset, finem ille. Ego autem: Ne tu,
19   DeFin,   6|            ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod
20   DeFin,  10|      diligere constituereque ex his finem illum summi boni atque ultimi.
21   DeFin,  10|                     26] Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque
22   DeFin,  15|           neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non
23   DeFin,  16|            quidem illi errasse, qui finem bonorum esse dixerunt honeste
24   DeFin,  16|        recessit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt,
25   DeFin,  16|            dicunt, non adiungunt ad finem bonorum, desciscunt a natura
26   DeFin,  16|           honesteque vivere bonorum finem, communem fore vobis cum
27   DeFin,  16|             una virtute constituunt finem bonorum, quodque dicitis,
28   DeFin,  17|  responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia
29   DeFin,  18|         quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant,
30   DeFin,  18|            etiam, si qui Carneadeum finem tueri volunt? ~
31   DeFin,  24|         maiora non sunt, quia ne ad finem quidem bonorum eum, quem
32   DeFin,  26|          nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; longum
33   DeFin,  37|             natura est, necesse est finem quoque omnium hunc esse,
34   DeFin,  37|             habere propositum quasi finem et extremum, se ut custodiat
35   DeFin,  37|        natura vigeant, similem esse finem, non eundem. ex quo intellegi
36   DeFin,  42|       expletione naturae summi boni finem consistere, cum longe multumque