Liber, Par.
1 DeFin, 0| de materia disseruerunt, vim et causam efficiendi reliquerunt.
2 DeFin, 0| si qui incurrunt, numquam vim tantam habent, ut non plus
3 DeFin, 0| verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse
4 DeFin, 0| dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; aliam
5 DeFin, 0| postea videro; aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil
6 DeFin, 0| 15] Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum
7 DeFin, 0| idem esse videatur. hoc est vim afferre, Torquate, sensibus,
8 DeFin, 0| inquam, hoc Stoici. omnem vim loquendi, ut iam ante Aristoteles,
9 DeFin, 0| didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
10 DeFin, 0| auctoritatem minimam habet, maximam vim, populus cum illis facit.
11 DeFin, 0| nonne intellegas eo maiorem vim esse naturae, quod ipsi
12 DeFin, 0| 66] stuprata per vim Lucretia a regis filio testata
13 DeFin, 0| opinio facit, non natura, vim doloris aut maiorem aut
14 DeFin, 0| Diogenes censet eam modo vim habere, ut quasi duces sint
15 DeFin, 0| quidem ad finem, sed ad eius vim naturamque nihil pertinent.
16 DeFin, 0| haec sine physicis quam vim habeant—et habent maximam—
17 DeFin, 9| 21] O magnam vim ingenii causamque iustam,
18 DeFin, 9| omnes, quibus rebus eandem vim tribueret, alia nomina inponentem,
19 DeFin, 13| profecto <est> , quin suam vim retineat a primo ad extremum.
20 DeFin, 21| deductura sit. Sed tamen tantam vim esse honestatis, tantumque
21 DeFin, 39| causa atque divinior hanc vim ingenuit, sive hoc ita fit
22 DeFin, 43| agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit
23 DeFin, 44| haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus
24 DeFin, 50| publica [Lucretia] et quae per vim oblatum stuprum volontaria
25 DeFin, 52| videre [esse] <esse> tantam vim virtutis tantamque, ut ita
26 DeFin, 54| virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se
27 DeFin, 54| Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; sed quanta
28 DeFin, 58| optimos habemus, tantam vim esse virtutis, ut omnia,
|