Liber, Par.
1 DeFin, 0| referenda, quid sequatur natura ut summum ex rebus expetendis,
2 DeFin, 0| primis, quod, cum in rerum natura duo quaerenda sint, unum,
3 DeFin, 0| illud vel maxime, quod ipsa natura, ut ait ille, sciscat et
4 DeFin, 0| maiora enim quaedam nos natura genuit et conformavit, ut
5 DeFin, 0| facere nondum depravatum ipsa natura incorrupte atque integre
6 DeFin, 0| naturam aut contra sit, a natura ipsa iudicari. ea quid percipit
7 DeFin, 0| praeterea est res ulla, quae sua natura aut sollicitare possit aut
8 DeFin, 0| splendore nominis capti quid natura postulet non intellegunt,
9 DeFin, 0| desiderant, propterea quod ipsa natura divitias, quibus contenta
10 DeFin, 0| afficit cum vi sua atque natura, quod tranquillat animos,
11 DeFin, 0| earum rerum defuturum, quas natura non depravata desiderat. [
12 DeFin, 0| Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur
13 DeFin, 0| ad se et alliciat suapte natura, non potest esse dubium,
14 DeFin, 0| scientia et verborum vis et natura orationis et consequentium
15 DeFin, 0| perspici. omnium autem rerum natura cognita levamur superstitione,
16 DeFin, 0| erimus, cum didicerimus quid natura desideret. tum vero, si
17 DeFin, 0| 64] Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo
18 DeFin, 0| ignoratione sublata et moderatio natura cupiditatum generibusque
19 DeFin, 0| loquuntur magistra ac duce natura nihil esse prosperum nisi
20 DeFin, 0| definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset
21 DeFin, 0| skoteinñw perhibetur, quia de natura nimis obscure memoravit',
22 DeFin, 0| non videat haec esse in natura rerum tria? unum, cum in
23 DeFin, 0| discimus. si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse
24 DeFin, 0| ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil
25 DeFin, 0| utitur, ut probet voluptatem natura expeti, quod ea voluptas,
26 DeFin, 0| aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata
27 DeFin, 0| depravata mala disciplina, sed natura sua. nec vero ut voluptatem
28 DeFin, 0| vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum
29 DeFin, 0| ea, quae prima data sunt natura, appetat asperneturque contraria. ~
30 DeFin, 0| virtute adhibita frui primis a natura datis. Callipho ad virtutem
31 DeFin, 0| intellegentia rerum earum, quae natura evenirent, eligentem ea,
32 DeFin, 0| quam omnia, quae prima natura approbavisset, ea cum honestate
33 DeFin, 0| quod rationem habent a natura datam mentemque acrem et
34 DeFin, 0| hominum adpetentem cumque iis natura et sermone et usu congruentem,
35 DeFin, 0| 46] et quoniam eadem natura cupiditatem ingenuit homini
36 DeFin, 0| specieque laudabile. itaque idem natura victus, cui obsisti non
37 DeFin, 0| ipsumque per se sua vi, sua natura, sua sponte laudabile. ~
38 DeFin, 0| iustitia proficiscantur a natura, et si omnia haec ad utilitatem
39 DeFin, 0| Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus
40 DeFin, 0| parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Certe, nisi voluptatem
41 DeFin, 0| faciunt duce sua quaeque natura partim indulgenter vel cum
42 DeFin, 0| plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? ~
43 DeFin, 0| plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non
44 DeFin, 0| laudabilia fecerunt, eos melius a natura institutos fuisse, quam
45 DeFin, 0| adsentior, ne, si voluptatem natura posuisse in iis rebus videatur,
46 DeFin, 0| quae prima sunt adscita natura, diligamus, quod est nemo,
47 DeFin, 0| videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura,
48 DeFin, 0| adhibentem earum rerum, quae natura eveniant, seligentem quae
49 DeFin, 0| definierit id, quod esset natura absolutum. id autem sequens
50 DeFin, 0| aut statum esse dixit e natura absoluto. cumque rerum notiones
51 DeFin, 0| se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. itaque
52 DeFin, 0| causa, opinio facit, non natura, vim doloris aut maiorem
53 DeFin, 0| intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem
54 DeFin, 0| rem arbitrantur intellegi natura fieri ut liberi a parentibus
55 DeFin, 0| ipsa declarant procreandi a natura habitam esse rationem. neque
56 DeFin, 0| se congruere possent, ut natura et procreari vellet et diligi
57 DeFin, 0| quare <ut> perspicuum est natura nos a dolore abhorrere,
58 DeFin, 0| abhorrere, sic apparet a natura ipsa, ut eos, quos genuerimus,
59 DeFin, 0| coniunctius homines. itaque natura sumus apti ad coetus, concilia,
60 DeFin, 0| esse partem; ex quo illud natura consequi, ut communem utilitatem
61 DeFin, 0| natos. Inpellimur autem natura, ut prodesse velimus quam
62 DeFin, 0| docendum. Atque ut tauris natura datum est ut pro vitulis
63 DeFin, 0| servandum genus hominum natura incitantur. Atque etiam
64 DeFin, 0| habeamus, sic inter nos natura ad civilem communitatem
65 DeFin, 0| sine iniuria. Quoniamque ea natura esset hominis, ut ei cum
66 DeFin, 0| rem publicam atque, ut e natura vivat, uxorem adiungere
67 DeFin, 0| appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente
68 DeFin, 0| et utrum conveniat necne natura hominis cum universa. quaeque
69 DeFin, 0| reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio
70 DeFin, 0| miraris? quid enim aut in natura, qua nihil est aptius, nihil
71 DeFin, 3| eos , ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio
72 DeFin, 4| tamen est dux certior quam natura. Aliud est enim poëtarum
73 DeFin, 5| difficilis, num quinta quaedam natura videretur esse, ex qua ratio
74 DeFin, 5| modo, divina mente atque natura mundum universum et eius
75 DeFin, 6| scientiam earum rerum, quae natura evenirent. Hunc ipsum Zenonis
76 DeFin, 7| 16] Omnis natura vult esse conservatrix sui,
77 DeFin, 7| ars, ut tueatur, quod a natura datum sit, quod desit, adquirat.
78 DeFin, 7| primique ex omnibus philosophis natura tributum esse docuerunt,
79 DeFin, 7| coniugis virorum et uxorum natura coniuncta esse dicerent,
80 DeFin, 7| 18 ] Principiis autem a natura datis amplitudines quaedam
81 DeFin, 7| ante dixi, <et> seminibus a natura datis temperantia, modestia,
82 DeFin, 8| artium finis is esset, quem natura maxime quaereret, idem statui
83 DeFin, 9| esse paria, eosque, qui natura doctrinaque longe ad virtutem
84 DeFin, 10| esse nobis primamque ex natura hanc habere appetitionem,
85 DeFin, 11| tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia
86 DeFin, 13| appetendarum. Omnis enim est natura diligens sui. Quae est enim,
87 DeFin, 13| motum aut statum? Quae autem natura suae primae institutionis
88 DeFin, 13| igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae hominem
89 DeFin, 13| genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Hanc ergo intuens
90 DeFin, 13| 35] Qualem igitur hominem natura inchoavit? et quod est munus,
91 DeFin, 14| igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
92 DeFin, 15| ut se conservaret in ea natura, in qua ortus esset. Nondum
93 DeFin, 15| satis, erat, quid maxime natura vellet. Explanetur igitur.
94 DeFin, 15| convenienter naturae vivere, a natura discedere. ~
95 DeFin, 16| quam ceteri, quod penitus a natura recessit. Stoici autem,
96 DeFin, 16| finem bonorum, desciscunt a natura et quodam modo sunt non
97 DeFin, 16| quidem sua summa bona esse a natura profecta, uti isdem argumentis,
98 DeFin, 17| naturam revertemini. Quibus natura iure responderit non esse
99 DeFin, 19| constitutione Zeno tuus a natura recessit, cumque summum
100 DeFin, 19| Sensus enim cuiusque et natura rerum atque ipsa veritas
101 DeFin, 20| non optinens repugnante natura verba versare coepit et
102 DeFin, 20| omnibus iis rebus, quas natura desideret. Totamque eam
103 DeFin, 21| esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.
104 DeFin, 21| virtutibus iis, quibus a natura essemus ornati, opteri posse,
105 DeFin, 28| vivendum accommodatarum natura profectam? Ita cum ea volunt
106 DeFin, 32| altera, vivendi tertia. Natura sic ab iis investigata est,
107 DeFin, 34| quod ita moveat itaque a natura in primo ortu appetatur,
108 DeFin, 35| aliquid sit, quo primum natura moveatur vel ad appetendum
109 DeFin, 35| statuerit esse, quo primum natura moveatur, existet recti
110 DeFin, 37| vitam tuendam appetitus a natura datur, se ut conservet atque
111 DeFin, 37| quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit. Cum autem
112 DeFin, 37| autem sua cuiusque animantis natura est, necesse est finem quoque
113 DeFin, 37| quoque omnium hunc esse, ut natura expleatur—nihil enim prohibet
114 DeFin, 37| communia, quoniam omnium est natura communis —, sed extrema
115 DeFin, 37| ad id apta, quod cuiusque natura desideret. ~
116 DeFin, 37| diversas, ut aliud equo sit e natura, aliud bovi, aliud homini.
117 DeFin, 37| rebus omnibus iis, quas natura alit, auget, tuetur. In
118 DeFin, 37| necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem,
119 DeFin, 37| interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta et nihil
120 DeFin, 38| est enim in fixum in ipsa natura comprehenditur[que] suis
121 DeFin, 39| nisi quaedam essent modica natura. Nec vero dico eorum metum
122 DeFin, 39| et stirpium eadem paene natura sit sive enim, ut doctissimis
123 DeFin, 39| iis, qui haec omnia regi natura putant, quae si natura neglegat,
124 DeFin, 39| regi natura putant, quae si natura neglegat, ipsa esse non
125 DeFin, 39| philosophi initium summi boni a natura petiverunt et illum appetitum
126 DeFin, 40| apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis
127 DeFin, 40| carum, quae sit hominis natura. Id est enim, de quo quaerimus.
128 DeFin, 40| mentis, cui tota bominis natura pareat, in qua sit mirabilis
129 DeFin, 40| debilitatumve sit; id enim natura desiderat. Est autem etiam
130 DeFin, 40| corpore immutari hominis natura videatur. ~
131 DeFin, 41| quae ingenerantur suapte natura appellanturque non voluntariae,
132 DeFin, 41| informatum est quid hominis natura postulet. ~
133 DeFin, 41| omnium rerum, quas et creat natura et tuetur, quae aut sine
134 DeFin, 42| extollat, adminiculet, ut, quo natura ferat, eo possint ire, ut
135 DeFin, 43| quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci
136 DeFin, 43| illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis,
137 DeFin, 43| 43] Est enim natura sic generata vis hominis,
138 DeFin, 44| dixi, quam perfectissima natura haberemus, confitendum est,
139 DeFin, 45| revertatur? Etenim, cum omnes natura totos se expetendos putent,
140 DeFin, 45| animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quem ad modum quis
141 DeFin, 45| expetemus. quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus
142 DeFin, 45| expetit, qui est maxime e natura, quae tota perturbatur,
143 DeFin, 46| quin ad eas res hominum natura nullo emolumento invitata
144 DeFin, 47| Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset
145 DeFin, 48| motusque solutos et vagos a natura sibi tributos requirunt. ~
146 DeFin, 49| caelestium et earum, quas a natura occultatas et latentes indagare
147 DeFin, 49| et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
148 DeFin, 49| 59] Natura igitur corpus quidem bominis
149 DeFin, 49| quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus. ~
150 DeFin, 50| diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda. Indicant
151 DeFin, 50| in quibus ut in speculis natura cernitur. Quanta studia
152 DeFin, 50| honesta, quae intellegimus, a natura tamquam adumbrantur. ~
153 DeFin, 51| 66] Nam cum sic hominis natura generata sit, ut habeat
154 DeFin, 52| sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; non perfecti
155 DeFin, 55| homine, cur tantum habeat in natura boni; illud urgueam, non
|