|
1.
'Sed ecce', inquiunt, 'venit dominus et non tinxit: legimus enim, Et tamen
Iesus non ipse tinguebat verum discipuli eius.' quasi revera ipsum suis manibus
tincturum Ioannes praedicasset.
2.
non utique sic intelligendum est, sed simpliciter dictum more communi, sicut
est verbi gratia 'imperator proposuit edictum' aut 'praefectus fustibus cecidit'.
numquid ipse proponit aut numquid ipse caedit? semper is dicitur facere cui
praeministratur. ita erit accipiendum Ipse vos tinguet pro eo quod est 'per
ipsum tinguemini', vel 'in ipsum'.
3.
sed nec moveat quosdam quod non ipse tinguebat. in quem enim tingueret? in
paenitentiam? quo ergo illi praecursorem? in peccatorum remissionem, quam verbo
dabat? in semetipsum, quem in humilitate celabat? in spiritum sanctum, qui
nondum ad patrem ascenderat? in ecclesiam, quam nondum apostolis struxerat?
4.
itaque tinguebant discipuli eius ut ministri, ut Ioannes antepraecursor, eodem
baptismo Ioannis, ne quo alio putes: quia nec extat alias nisi postea Christi,
qui tunc utique a discentibus dari non poterat utpote nondum adimpleta gloria
domini nec instructa efficacia lavacri per passionem et resurrectionem, quia
nec mors nostra dissolvi posset nisi domini passione nec vita restitui sine
resurrectione ipsius.
|