Liber, Caput

 1    I,   6|                           6] Quam ob rem adgredere, quaesumus, et
 2    I,   6|           quaesumus, et sume ad hanc rem tempus, quae est a nostris
 3    I,  12|       respondendum dedisses; quam ob rem, cum placebit, experiendum
 4    I,  14|             usu necessarium. Quam ob rem quo me uocas, aut quid hortaris?
 5    I,  19|             uetet delinquere, eamque rem illi Graeco putant nomine
 6    I,  41|            id est ne malum habeat. O rem dignam, in qua non modo
 7    I,  42|             poterit, is qui sibi eam rem fructuosam putabit fore.
 8    I,  52|         facienda omnia, controuersam rem et plenam dissensionis inter
 9    I,  53|            Marcvs: Quid tandem id ad rem? ~Atticvs: Quia me Athenis
10    I,  53|             litibus conterere, posse rem conuenire, et simul operam
11    I,  54|               Marcvs: Quae quidem ad rem pertineat una: quippe quom
12    I,  62|            intellegendi quid quamque rem sequatur et quid sit quoique
13   II,  69|           Ampio tecum simul diceret, rem publicam nostram iustissimas
14   II,  73|         idcirco minus Coclitem illum rem gessisse tantam fortitudinis
15   II,  73|            cum mente divina. Quam ob rem lex vera atque princeps,
16   II,  78|              sive non fuit, nihil ad rem: loquimur quod traditum
17   II,  79|            nefasque sit dicere ullam rem praestare naturae omnium
18   II,  83|             ne omitti possit, ad eam rem rationem cursus annuos sacerdotes
19   II,  84|              auguranto, quique agent rem duelli quique popularem,
20   II,  87|               Prorsus maiorem quidem rem nullam sciscam aliter, in
21   II,  93|           non possint. Continet enim rem publicam, consilio et auctoritate
22   II,  94|        rescindere? Quid gravius quam rem susceptam dirimi, si unus
23   II, 102|                          39] Quam ob rem ille quidem sapientissimus
24   II, 111|           qui, si nemo sit qui ullam rem ceperit, de creditoribus
25   II, 128|              nisi qui publice ad eam rem constitutus esset dici licebat.
26   II, 132|            quod constituta religione rem publieam contineat maxime. ~
27  III, 143|              rebus semel consulunto; rem populum docento, doceri
28  III, 144|        iisque qui praesint contineri rem publicam, et ex eorum conpositione
29  III, 154|       inflammatus furoribus. Quam ob rem in ista quidem re vehementer
30  III, 157|                          25] Quam ob rem aut exigendi reges non fuerunt,
31  III, 160|           principis ordinis consilio rem publicam gubernari velint,
32  III, 166|         vocis quam tabellae. Quam ob rem suffragandi nimia libido
33  III, 169|                          37] Quam ob rem, quoniam non recognoscimus
34  III, 169|              placuit, eamque optimam rem publicam esse dico, quam
35  III, 171|        optimi viri sentiant? Quam ob rem lege nostra libertatis species
36  III, 173|           senatori necessarium nosse rem publicam — idque late patet:
37  III, 174| praest<abil>ius: impediri enim bonam rem melius quam concedi malae. ~
38  III, 180|          apparitores velint. Quam ob rem si de sacrorum alienatione