Liber, Caput

 1    I,  16|         Quintus? ~Qvintvs: Nulla de re magis. ~Marcvs: Et recte
 2    I,  38| Theophrastum, cum illis congruentes re, genere docendi paulum differentes,
 3    I,  45|         ipsius habitu sed ex aliqua re externa iudicet? Est enim
 4    I,  53|        istuc modo? ~Marcvs: Quia de re una solum dissident, de
 5    I,  53|         Atticvs: Ain tandem? Vna de re est solum dissensio? ~
 6    I,  54|           Probe quidem sentires, si re ac non uerbis dissiderent. ~
 7    I,  55|             esset<que> inter eos de re maxima et de omni uiuendi
 8   II,  66|            me scito esse natum. Qua re inest nescio quid et latet
 9   II,  74|          populis, favore magis quam re legum nomen tenent. Omnem
10   II,  77|             omnium, qui princeps de re publica conscripsit idemque
11   II,  86|            censes, quom in illis de re publica libris persuadere
12   II,  86|             quae non sint in nostra re publica nec fuerint, tamen
13   II,  94|        autem et praestantissimum in re publica ius est augurum
14   II,  95|           videatur posse. Hac tu de re quaero quid sentias. ~Marcus:
15   II,  99|        initiaque ut appellantur ita re vera principia vitae cognovimus,
16   II, 117|            Brutum reperiebam in hac re idcirco a more maiorum discessisse,
17   II, 129|   eruditissimus, sed etiam civis in re publica maximus tuendaeque
18  III, 136|           deferebatur — idque et in re publica nostra maxime valuit,
19  III, 136|          populis, quaeque de optima re publica sentiremus, in sex
20  III, 145|       faciendum fuit quom de optuma re publica quaereretur. Sed
21  III, 146|         popularem atque civilem, de re publica disserebant. Ab
22  III, 146|        mediocriter doctos magnos in re publica viros, et doctissimos
23  III, 146|    doctissimos homines non nimis in re publica versatos multos
24  III, 146|          possumus: qui vero utraque re excelleret, ut et doctrinae
25  III, 151|             potestatem, quae est in re publica nostra. De qua disseri
26  III, 154|          Quam ob rem in ista quidem re vehementer Sullam probo,
27  III, 155|              sed est iniqua in omni re accusanda praetermissis
28  III, 157|        reges non fuerunt, aut plebi re, non verbo, danda libertas.
29  III, 158|      Pompeium vero quod una ista in re non ita valde probas, vix
30  III, 164|           puto. Quo perniciosius de re publica merentur vitiosi
31  III, 165|           Dicam Tite et versabor in re difficili ac multum et saepe
32  III, 168|        animo atque virtute in summa re publica nobiscum versari
33  III, 174|             composita et constituta re publica quicquam agi per
34  III, 179|    censoribus, quando quidem eos in re publica semper volumus esse.
35  III, 180|         Quod ignorari ab iis qui in re publica versantur turpissimum