Liber, Caput
1 I, 1| agnoscitur, saepe a me lectus in Mario: si enim manet illa
2 I, 2| Athenae tuae sempiternam in arce oleam tenere potuerunt,
3 I, 2| consumpserit, tamen erit his in locis quercus quam Marianam
4 I, 3| templumque sibi dedicari in eo loco iusserit, et uerumne
5 I, 4| nimis diligenter inquiras in ea quae isto modo memoriae
6 I, 4| Atqui multa quaeruntur in Mario fictane an uera sint,
7 I, 4| et a nonnullis quod et in recenti memoria et in Arpinati
8 I, 4| et in recenti memoria et in Arpinati homine uers<atur>,
9 I, 4| noster, faciunt imperite, qui in isto periculo non ut a poeta
10 I, 5| Intellego te, frater, alias in historia leges obseruandas
11 I, 5| obseruandas putare, alias in poemate. ~Marcvs: Quippe
12 I, 5| poemate. ~Marcvs: Quippe cum in illa ad ueritatem, Quinte, <
13 I, 5| Quinte, <quaeque> referantur, in hoc ad delectationem pleraque;
14 I, 5| tractante effici posse, ut in hoc etiam genere Graeciae
15 I, 5| tu profecto satis facere in ea, quippe cum sit opus,
16 I, 6| aut ad eum qui tibi semper in ore est Catonem, aut ad
17 I, 7| ex librariolis Latinis: in orationibus autem multa
18 I, 7| superauit. Is tamen neque orator in numero uestro umquam est
19 I, 7| uestro umquam est habitus, et in historia puerile quiddam
20 I, 8| adsentior. Sunt enim maxumae res in hac memoria atque aetate
21 I, 8| inlustrabit, incurret etiam in <praeclarum> illum et memorabilem
22 I, 10| quominus more patrio sedens in solio consulentibus responderem
23 I, 11| Roscius familiaris tuus in senectute numeros in cantu <
24 I, 11| tuus in senectute numeros in cantu <remissius> cecinerat
25 I, 12| quidem, Quinte, nullum esset in experiundo periculum. Sed
26 I, 13| ciuile contemneres. ~Marcvs: In longum sermonem me uocas,
27 I, 13| Quid enim agam potius, aut in quo melius hunc consumam
28 I, 14| Marcvs: Egone? Summos fuisse in ciuitate nostra uiros, qui
29 I, 14| sed eos magna professos in paruis esse uersatos. Quid
30 I, 14| praestare uoluerunt; id autem in cogniti<one> tenue est,
31 I, 14| cogniti<one> tenue est, in usu necessarium. Quam ob
32 I, 15| ad modum describit, die in cupressetis Gnosiorum et
33 I, 15| has procerissimas populos in uiridi opacaque ripa inambulantes,
34 I, 16| nam sic habetote, nullo in genere disputandi <p>o<t>est
35 I, 16| efficiendique causa nati et in lucem editi simus, quae
36 I, 17| quem ad modum caueamus in iure, aut quid de quaque
37 I, 17| sed nobis ita complectenda in hac disputatione tota causa
38 I, 17| hoc ciuile quod dicimus, in paruum quendam et angustum
39 I, 17| iura et iussa populorum, in quibus ne nostri quidem
40 I, 18| est ratio summa, insita in natura, quae iubet ea quae
41 I, 18| contraria. Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata
42 I, 19| aequitatis, sic nos delectus uim in lege ponimus, et proprium
43 I, 19| iniuriae regula. Sed quoniam in populari ratione omnis nostra
44 I, 20| quam optumam esse docuit in illis sex libris Scipio,
45 I, 21| ui<ri> optimi prodidisse, in quo scripsit nihil curare
46 I, 22| Quid est autem, non dicam in homine, sed in omni caelo
47 I, 22| non dicam in homine, sed in omni caelo atque terra,
48 I, 23| ratione melius, eaque <est> et in homine et in deo, prima
49 I, 23| eaque <est> et in homine et in deo, prima homini cum deo
50 I, 23| hominum existimanda. Et quod in ciuitatibus ratione quadam,
51 I, 23| distinguuntur status, id in rerum natura tanto est magnificentius
52 I, 24| generis humani, quod sparsum in terras atque satum diuino
53 I, 24| notitiam aliquam dei, ipsisque in hominibus nulla gens est
54 I, 25| cognoscat. Iam uero uirtus eadem in homine ac deo est, neque
55 I, 25| deo est, neque alio ullo in gen<ere> praeterea. Est
56 I, 26| speciem ita formauit oris, ut in ea penitus reconditos mores
57 I, 27| appellatur uultus, qui nullo in animante esse praeter hominem
58 I, 27| satis, ut mihi uidetur, in iis libris quos legistis,
59 I, 28| patiar te hunc diem uel totum in isto sermone consumere.
60 I, 28| attinguntur. Sed omnium quae in hominum doctorum disputatione
61 I, 29| est hominis definitio, una in omnis ualet. ~
62 I, 30| nullam dissimilitudinem esse in genere. Quae si esset, non
63 I, 30| itidem mouent omnium, quaeque in animis imprimuntur, de quibus
64 I, 30| intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur, interpresque
65 I, 31| 31] Nec solum in rectis, sed etiam in prauitatibus
66 I, 31| solum in rectis, sed etiam in prauitatibus insignis est
67 I, 31| uita expetitur, quia nos in quo nati sumus continet,
68 I, 31| nati sumus continet, dolor in maximis malis ducitur, cum
69 I, 33| natura esse factos. Atque hoc in omni hac disputatione sic
70 I, 33| lex, quae est recta ratio in iubendo et uetando; si lex,
71 I, 34| longeque diffusam uir sapiens in aliquem pari uirtute praeditum
72 I, 34| autem necessarium) ut <non> in ill<o> sese plus quam alterum
73 I, 34| quippiam tantulum modo potuerit in <ea>, iam amicitiae nomen
74 I, 34| nostrae, quo facilius ius in natura esse positum intellegi
75 I, 36| censent huic loco qui nunc est in manibus, nisi separatim
76 I, 36| amissa est, aut tu is es qui in disputando non tuum iudicium
77 I, 37| duxerunt, et aut nihil omnino in bonis numerandum nisi quod
78 I, 38| 38] iis omnibus, siue in Academia uetere cum Speusippo,
79 I, 38| exceptis atque uitiis cetera in summa aequalitate ponerent:
80 I, 39| atque omnia quae sequantur in uita quaeque fugiant uoluptatibus
81 I, 39| opus est hoc loco litibus—, in hortulis suis iubeamus dicere,
82 I, 39| sileat. Nam si inuaserit in haec, quae satis scite nobis
83 I, 40| sumus. At uero scelerum in homines atque <in deos>
84 I, 40| scelerum in homines atque <in deos> inpietatum nulla expiatio
85 I, 40| ardentibus taedis sicut in fabulis, sed angore conscientiae
86 I, 41| Nam quid faciet is homo in tenebris qui nihil timet
87 I, 41| testem et iudicem? Quid in deserto quo loco nactus,
88 I, 41| etiam conloquetur, iuuabit, in uiam deducet. Is uero qui
89 I, 41| malum habeat. O rem dignam, in qua non modo docti, sed
90 I, 42| iusta esse quae s<c>ita sint in populorum institutis aut
91 I, 43| fundamentum iuris est. Neque solum in homines obsequia, sed etiam
92 I, 43| homines obsequia, sed etiam in deos caerimoniae religionesque
93 I, 44| notas res eff<e>cit easque in animis nostris inchoauit,
94 I, 44| nostris inchoauit, honesta in uirtute ponuntur, in uitiis
95 I, 44| honesta in uirtute ponuntur, in uitiis turpia. ~
96 I, 45| 45] Haec autem in opinione existimare, non
97 I, 45| opinione existimare, non in natura posita, dementis
98 I, 45| equi uirtus quae dicitur (in quo abutimur nomine) in
99 I, 45| in quo abutimur nomine) in opinione <po>sita est, sed
100 I, 45| opinione <po>sita est, sed in natura. Quod si ita est,
101 I, 45| perfecta ratio, quod certe in natura est: igitur omnis
102 I, 46| quod laudabile bonum est, in se habeat quod laudetur,
103 I, 47| quia non idem contingit in sensibus, hos natura certos
104 I, 47| uel ab ea quae penitus in omni sensu implicata insidet,
105 I, 52| dictu est, uoluptatem? At in ea quidem spernenda et repudianda
106 I, 53| pro consule ex praetura in Graeciam uenisset <esset>
107 I, 53| philosophos, qui tum erant, in locum unum conuocasse ipsisque
108 I, 53| animo ut nollent aetatem in litibus conterere, posse
109 I, 54| naturam esset, quo iuuaremur in uita, bonum esse decreuerint,
110 I, 54| conuellit hortulis, deduxitque in Academiam perpauculis passibus. ~
111 I, 54| quidem> acutus et prudens, et in suo genere perfectus mihique,
112 I, 54| cui tamen ego adsentiar in omnibus necne, mox uidero.
113 I, 55| controuersia est nata de finibus, in qua, quoniam usus capionem
114 I, 56| uiuere, id est nihil, quantum in ipso sit praetermittere,
115 I, 59| sentiet diuinum ingeniumque in se suum sicut simulacrum
116 I, 59| modum a natura subornatus in uitam uenerit, quantaque
117 I, 61| quo modo obitura, quid in iis mortale et caducum,
118 I, 61| quasi unius urbis agnouerit, in hac ille magnificentia rerum,
119 I, 61| magnificentia rerum, atque in hoc conspectu et cognitione
120 I, 62| tantaeque sint, quae inesse in homine perspiciantur ab
121 I, 63| pie, fuitque id, ut dicis, in hoc sermone faciundum. ~ ~
122 II, 64| sumendum est, locum mutemus et in insula quae est in Fibreno —
123 II, 64| mutemus et in insula quae est in Fibreno — nam opinor <id>
124 II, 65| naturam referebas omnia, sic in his ipsis rebus, quae ad
125 II, 65| mirabar — nihil enim his in locis nisi saxa et montis
126 II, 66| valetudine, hic fere aetatem egit in litteris. Sed hoc ipso in
127 II, 66| in litteris. Sed hoc ipso in loco, cum avos viveret et
128 II, 66| esset villa, ut illa Curiana in Sabinis, me scito esse natum.
129 II, 66| inest nescio quid et latet in animo ac sensu meo, quo
130 II, 67| factus atque huic omni solo, in quo tu ortus et procreatus
131 II, 67| nescio quo pacto locis ipsis, in quibus eorum quos diligimus
132 II, 68| quom esset Tusculi natus, in populi Romani civitatem
133 II, 68| eos demigrare ex agris et in astu quod appellatur omnis
134 II, 68| cui nos totos dedere et in qua nostra omnia ponere
135 II, 68| dum illa sit maior, haec in ea contineatur. * duas habet
136 II, 69| noster me audiente posuit in iudicio, quom pro Ampio
137 II, 69| patriam tuam. Sed ventum in insulam est. Hac vero nihil
138 II, 69| Fibrenus, et divisus aequaliter in duas partes latera haec
139 II, 69| rapideque dilapsus cito in unum confluit, et tantum
140 II, 69| disputandum, statim praecipitat in Lirem, et quasi in familiam
141 II, 69| praecipitat in Lirem, et quasi in familiam patriciam venerit,
142 II, 69| temptare id possim, quod in Phaedro Platonis facit Socrates. ~
143 II, 70| si videtur considamus hic in umbra, atque ad eam partem
144 II, 70| Musarum primordia', sicut in Aratio carmine orsi sumus. ~
145 II, 72| enim Quinte didicimus, 'si in ius vocat' atque alia eius
146 II, 73| ratio divina non hanc vim in rectis pravisque sanciendis
147 II, 73| contra omnis hostium copias in ponte unus adsisteret, a
148 II, 74| summa lex est, item quom in homine est perfecta in mente
149 II, 74| quom in homine est perfecta in mente sapientis. Quae sunt
150 II, 74| perspicuum esse possit, in ipso nomine legis interpretando
151 II, 75| sit, id estne numerandum in bonis? ~Quintus: Ac maxumis
152 II, 75| est igitur legem haberi in rebus optimis. ~Quintus:
153 II, 76| multa pestifere sciscuntur in populis, quae non magis
154 II, 76| mortifera conscripserint, neque in populo lex, cuicuimodi fuerit
155 II, 78| quisque sit, quid agat, quid in se admittat, qua mente,
156 II, 79| tam stulte adrogantem, ut in se rationem et mentem putet
157 II, 79| et mentem putet inesse, in caelo mundoque non putet?
158 II, 79| omnium rerum, rationem inesse in ea confitendum est. Utilis
159 II, 80| Quintus: Habeo vero frater, et in hoc admodum delector quod
160 II, 80| hoc admodum delector quod in aliis rebus aliisque sententiis
161 II, 81| Quinte, neque ita prisca ut in veteribus XII sacratisque
162 II, 82| cultos acceperint>.' '<in urbibus> delubra habento.
163 II, 82| delubra habento. Lucos in agris habento et Larum sedes.' '
164 II, 82| quae datur homini ascensus in caelum, Mentem, Virtutem,
165 II, 82| iurgia <a>movento, easque in famulis operibus patratis
166 II, 82| habento, idque ut ita cadat in annuis anfractibus descriptum
167 II, 83| sunto. Virginesque Vestales in urbe custodiunto ignem foci
168 II, 85| datos divos habento. Sumptum in ollos luctumque minuunto.' ~
169 II, 86| Marcus: An censes, quom in illis de re publica libris
170 II, 86| rogabuntur, quae non sint in nostra re publica nec fuerint,
171 II, 86| fuerint, tamen <fu>erunt fere in more maiorum, qui tum ut
172 II, 87| rem nullam sciscam aliter, in minoribus si voles remittam
173 II, 87| ad deos, animo videlicet in quo sunt omnia; nec tollit
174 II, 87| corpore adeatur, multo esse in animis id servandum magis.
175 II, 89| ipsi patres. Delubra esse in urbibus censeo, nec sequor
176 II, 89| qui ut augerent pietatem in deos, easdem illos urbis
177 II, 89| pietatem et religionem versari in animis, cum rebus divinis
178 II, 89| Thales qui sapientissimus in septem fuit, homines existimare
179 II, 89| omnis castioris, veluti quom in fanis essent maxime religiosis.
180 II, 89| opinione species deorum in oculis, non solum in mentibus. ~
181 II, 89| deorum in oculis, non solum in mentibus. ~
182 II, 90| Eandemque rationem luci habent in agris, neque ea quae a maioribus
183 II, 90| dominis tum famulis, posita in fundi villaeque conspectu,
184 II, 91| omnes boni — deos ipsos in animis suis conlocatos putent.
185 II, 91| magnumque consecravit gymnasiis in simulacra Amorum et Cupidinum
186 II, 91| consecrari decet. Araque vetusta in Palatio Febris et altera
187 II, 91| Huiusce diei — nam valet in omnis dies —, vel Respiciens
188 II, 91| opem ferendam, vel Fors in quo incerti casus significantur
189 II, 92| festorumque dierum ratio in liberis requietem habet
190 II, 92| habet litium et iurgiorum, in servis operum et laborum;
191 II, 92| fetusque pecorum quae dicta in lege sunt, diligenter habenda
192 II, 92| ignis, et sentiant mulieres <in> naturam feminarum omnem
193 II, 94| autem et praestantissimum in re publica ius est augurum
194 II, 95| fateorque esse magna. Sed est in conlegio vestro inter Marcellum
195 II, 95| dissensio — nam eorum ego in libros incidi —, cum alteri
196 II, 95| hanc ipsam partem quae est in avibus ceterisque signis <
197 II, 96| hanc scientiam negat umquam in nostro collegio fuisse,
198 II, 97| Sequitur enim de iure belli, in quo et suscipiendo et gerendo
199 II, 97| procurationibus satis esse plane in ipsa lege dictum puto. ~
200 II, 97| Adsentior, quoniam omnis haec in religione versatur oratio. ~
201 II, 98| adsentior, excepto praesertim in ipsa lege sollemni sacrificio
202 II, 99| Athenae tuae peperisse atque in vitam hominum attulisse,
203 II, 99| Quid autem mihi displiceat in nocturnis, poetae indicant
204 II, 99| quidnam egisset ille qui in saerificium cogitatam libidinem
205 II, 100| quo Romae initiantur. Quo in genere severitatem maiorum
206 II, 100| duriores forte videamur — in media Graecia Pagondas Thebanus
207 II, 100| sustulit. Novos vero deos et in his colendis nocturnas pervigilationes
208 II, 101| usque ad certam victoriam <in> circo constitutae, cavea
209 II, 101| Platoni nihil tam facile in animos teneros atque mollis
210 II, 101| vix potest quanta sit vis in utramque partem. Namque
211 II, 101| civitatumque hoc multarum in Graecia interfuit, antiquom
212 II, 101| vitia cecidisset, tum fuit in auribus animisque mutatis
213 II, 102| pernicies inlapsa civium [in] animos, malis studiis malisque
214 II, 102| plures quam septem haberet in Timothei fidibus in<ci>di. ~
215 II, 103| 40] Deinceps in lege est ut de ritibus patriis
216 II, 103| editum est 'eas quae essent in more maiorum'. Quo cum iterum
217 II, 104| Quod et nunc multis fit in fanis, <et olim> Alexander
218 II, 104| fanis, <et olim> Alexander in Cilicia deposuisse apud
219 II, 104| deposuisse apud Solensis in delubro pecuniam dicitur,
220 II, 104| Diligentiam votorum satis in lege dictum est * ac votis
221 II, 105| nostri Lares familiares, in eorum sedibus exaedificatum
222 II, 105| sumus eamque ex nostra domo in ipsius patris domum detulimus,
223 II, 105| fuerant et praeter ceteros in omni religione inpii, non
224 II, 105| inpii, non solum <nullo in> vita cruciatu atque dedecore,
225 II, 106| opinionibus vulgi rapimur in errorem, nec vera cernimus.
226 II, 108| Aurum autem et argentum in urbibus et privatim et in
227 II, 108| in urbibus et privatim et in fanis invidiosa res est.
228 II, 108| <di>cato, itemque lapideum, in delubris communibus, textile
229 II, 108| praecipue decorus deo est, cum in cetero tum maxime in textili;
230 II, 108| cum in cetero tum maxime in textili; tincta vero absint
231 II, 109| et scripta multa, et ego in hoc omni sermone nostro,
232 II, 110| saepe quod positum est in una cognitione, id in infinita
233 II, 110| est in una cognitione, id in infinita dispertiuntur.
234 II, 110| infinita dispertiuntur. Velut in hoc ipso genere, quam magnum
235 II, 110| familiis prodantur, et ut in lege posui perpetua sint
236 II, 113| quom est partitio, ut si in testamento deducta scripta
237 II, 113| relinquatur, sacris ne alligentur. In donatione hoc idem secus
238 II, 113| et> quod pater familias in eius donatione qui in ipsius
239 II, 113| familias in eius donatione qui in ipsius potestate est adprobavit,
240 II, 117| quaererem, Brutum reperiebam in hac re idcirco a more maiorum
241 II, 118| maiores nostros A. Torquatus in gente Popillia iudicavit.
242 II, 118| qui ex hac vita migrassent in deorum numero esse voluissent.
243 II, 118| numero esse voluissent. Eas in eos dies conferre ius, ut
244 II, 118| terra obtegatur, quaeque in porca contracta iura sint,
245 II, 119| obducitur. Eodemque ritu in eo sepulcro quod <haud>
246 II, 120| Et quod nunc communiter in omnibus sepultis venit usu <
247 II, 120| dicantur, id erat proprium tum in iis quos humus iniecta contexerat,
248 II, 120| confirmat. Nam prius quam in os iniecta gleba est, locus
249 II, 120| iura conplectitur. Itaque in eo qui in nave necatus,
250 II, 120| conplectitur. Itaque in eo qui in nave necatus, deinde in
251 II, 120| in nave necatus, deinde in mare proiectus esset, decrevit
252 II, 120| piaculum faci<undum>. Si in mari mortuus esset, eadem
253 II, 121| Atticus: Video quae sint in pontificio iure, sed quaero
254 II, 121| sed quaero ecquidnam sit in legibus. ~Marcus: Pauca
255 II, 121| Hominem mortuum' inquit lex in XII ' in urbe ne sepelito
256 II, 121| mortuum' inquit lex in XII ' in urbe ne sepelito neve urito.'
257 II, 121| Atticus: Quid quod post XII in urbe sepulti sunt clari
258 II, 121| consecuti sunt. Sed <ut> in urbe sepeliri lex vetat,
259 II, 121| pontificum collegio, non esse ius in loco publico fieri sepulcrum.
260 II, 121| Collinam aedem Honoris. Aram in eo loco fuisse memoriae
261 II, 121| lamina esset inventa, et in ea scriptum <lamina> 'Honoris',
262 II, 121| dedicare<tur>. Sed quom multa in eo loco sepulcra fuissent,
263 II, 122| 59] Iam cetera in XII minuendi sumptus sunt
264 II, 122| tolli fortunae discrimen in morte. ~XXIV
265 II, 123| mortem. Haec praeterea sunt in legibus: <De uncturaque> '
266 II, 123| neque tollerentur nisi <in usu> fuissent. 'Ne sumptuosa
267 II, 123| fieret lege sanctum est. Qua in lege quom esset 'neve aurum
268 II, 124| sepulcrorum. Haec habemus in XII, sane secundum naturam,
269 II, 124| legis est. Reliqua sunt in more: funus ut indicatur
270 II, 125| honoratorum virorum laudes in contione memorentur, easque
271 II, 125| progressa iam ista res sit, in C. Figuli sepulcro vidisse [
272 II, 125| Manium iure, hoc intellegant in primis, sepulcrorum magnificentiam
273 II, 126| sunt. Nam et Atheniensium in more a Cecrope ut aiunt
274 II, 127| prope verbis nostri Xviri in decimam tabulam coniecerunt.
275 II, 127| amplitudines sepulcrorum, quas in Ceramico videmus, lege sanctum
276 II, 128| nec de mortui laude nisi in publieis sepulturis, nec
277 II, 129| accedere quemquam vetat in funus aliorum. Sed ait rursus
278 II, 129| eruditissimus, sed etiam civis in re publica maximus tuendaeque
279 III, 136| sapientissimos deferebatur — idque et in re publica nostra maxime
280 III, 136| posteris prodebatur, quo <et> in iis qui etiam nunc regnant<ur>
281 III, 136| optima re publica sentiremus, in sex libris ante diximus,
282 III, 137| praescribimus, ut Charondas in suis facit legibus, noster
283 III, 138| magistratus partiti iuris ploeres in ploera sunto. Militiae quibus
284 III, 139| tuento, populique partis in tribus discribunto, exin
285 III, 139| populi regunto, probrum in senatu ne relinquonto. Bini
286 III, 142| Quae cum populo quaeque in patribus agentur, modica
287 III, 143| causas populi teneto.' ~'Vis in populo abesto. Par maiorve
288 III, 143| valeto. Ast quid turbassitur in agendo, fraus actoris esto.
289 III, 143| parento, promulgata proposita in aerario Ü cognita agunto;
290 III, 143| comitiatum ollosque quos censores in partibus populi locassint
291 III, 144| Quintus: Quam brevi frater in conspectu posita est a te
292 III, 144| enim quam Scipio laudat in <illis> libris et quam maxime
293 III, 144| multum quod putarem novandum in legibus. ~
294 III, 145| Reddes igitur nobis, ut in religionis lege fecisti
295 III, 145| Atqui pleraque sunt dicta in illis libris, quod faciendum
296 III, 146| postea a magno homine et in primis erudito Panaetio.
297 III, 146| inlustravit omnem hunc civilem in disputando locum, Heraclidesque
298 III, 146| Aristotele habitavit ut scitis in eo genere rerum, ab eodemque
299 III, 146| eruditorum otioque non modo in solem atque in pulverem,
300 III, 146| non modo in solem atque in pulverem, sed in ipsum discrimen
301 III, 146| solem atque in pulverem, sed in ipsum discrimen aciemque
302 III, 146| mediocriter doctos magnos in re publica viros, et doctissimos
303 III, 146| doctissimos homines non nimis in re publica versatos multos
304 III, 147| illis est, placeretne unum in civitate esse magistratum
305 III, 148| illud quidem ipsum quod in iure positum est habet consul,
306 III, 149| habebit? Ü convertem lex in omnis est.] ~VIII
307 III, 150| syngraphas suas persecuntur. In hominibus est hoc fortasse
308 III, 150| de provinciis decedatur, in urbemque redeatur. ~Atticus:
309 III, 150| vero placet, sed iis qui in provinciis sunt minime placet. ~
310 III, 151| plebis potestatem, quae est in re publica nostra. De qua
311 III, 151| pestifera videtur, quippe quae in seditione et ad seditionem
312 III, 152| tribunus plebis C. Curiatius in vincula coniecit, quod ante
313 III, 152| quas ipse se proiecisse in forum dixit, quibus digladiarentur
314 III, 153| aliquem tribunicium exacuisset in nos? Quem quom homines scelerati
315 III, 153| ac perditi non modo ulla in domo, sed nulla in gente
316 III, 153| ulla in domo, sed nulla in gente reperirent, gentis
317 III, 153| reperirent, gentis sibi in tenebris rei publicae perturbandas
318 III, 153| memoriae gloriosum, neminem in nos mercede ulla tribunum
319 III, 154| inflammatus furoribus. Quam ob rem in ista quidem re vehementer
320 III, 154| reliquerit, Pompeiumque nostrum <in> ceteris rebus omnibus semper
321 III, 155| perspicis, sed est iniqua in omni re accusanda praetermissis
322 III, 155| collegeris. Ego enim fateor in ista ipsa potestate inesse
323 III, 155| bonum, quod est quaesitum in ea, sine isto malo non haberemus. '
324 III, 156| tam desperatum collegium, in quo nemo e decem sana mente
325 III, 156| Sed tu sapientiam maiorum in illo vide: concessa plebei
326 III, 156| principibus aequari se putarent, in quo uno fuit civitatis salus. '
327 III, 156| deni creentur, <non>nullos in omni memoria reperies perniciosos
328 III, 157| dulcissume frater, incidit in tribuniciam potestatem,
329 III, 158| pepulisset, tribuniciaque vis in me populum, sicut Gracchus
330 III, 158| populum, sicut Gracchus in Laenatem, Saturninus in
331 III, 158| in Laenatem, Saturninus in Metellum incitasset, ferremus
332 III, 158| ingrata civitate quam manere in <im>proba maluerunt. Pompeium
333 III, 158| Pompeium vero quod una ista in re non ita valde probas,
334 III, 158| relinquere. — Scis solere frater in huius modi sermone, ut transiri
335 III, 158| Perseveras tu quidem et in tua vetere sententia permanes. ~
336 III, 159| populare <est> sane neminem in summum locum nisi per populum
337 III, 160| temperatione iuris, cum potestas in populo, auctoritas in senatu
338 III, 160| potestas in populo, auctoritas in senatu sit, teneri ille
339 III, 161| iubeat, ne veniet quidem in eum ordinem quisquam vitii
340 III, 163| quaecumque mutatio morum in principibus extiterit, eandem
341 III, 163| principibus extiterit, eandem in populo secutam. ~
342 III, 164| concipiunt ipsi, sed ea infundunt in civitatem, neque solum obsunt
343 III, 164| Atque haec lex, dilatata in ordinem cunctum, coangustari
344 III, 164| Sed haec et nunc satis, et in illis libris tractata sunt
345 III, 165| Dicam Tite et versabor in re difficili ac multum et
346 III, 165| saepe quaesita, suffragia in magistratu mandando ac de
347 III, 165| iudicando <sciscenda>que in lege aut rogatione clam
348 III, 165| Non facies Quinte. Nam ego in ista sum sententia qua te
349 III, 165| semper scio, nihil ut fuerit in suffragiis voce melius;
350 III, 166| severe, deinde vi opprimi in bona causa est melius quam
351 III, 166| suffragandi nimia libido in non bonis causis eripienda
352 III, 166| non latebra danda populo, in qua bonis ignorantibus quid
353 III, 168| 36] Uno in genere relinqui videbatur
354 III, 168| noster singulari virtute in hoc municipio quoad vixit
355 III, 168| restitit M.Gratidio cuius in matrimonio sororem aviam
356 III, 168| Excitabat enim fluctus in simpulo ut dicitur Gratidius,
357 III, 168| post filius eius Marius in Aegaeo excitavit mari. Ac
358 III, 168| isto animo atque virtute in summa re publica nobiscum
359 III, 168| publica nobiscum versari quam in municipali maluisses!' ~
360 III, 169| consul constituerat, quae sit in potestate optimorum. ~
361 III, 170| etsi satis dixit pro se in illis libris Scipio, tamen
362 III, 171| ostendatur ultroque offeratur, ut in eo sit ipso libertas <in>
363 III, 171| in eo sit ipso libertas <in> quod populo potestas honeste
364 III, 171| quando ambitus sileat, quaeri in suifragiis quid optimi viri
365 III, 172| Quae cum populo quaeque in patribus agentur, modica
366 III, 172| apud quos agit. Quod <ni>si in senatu non difficile; est
367 III, 172| oratoris magna laus est in sententia, nec est umquam
368 III, 172| docendum; quorum generum in utroque magnus noster Cato
369 III, 174| sunt cum populo actiones, in quibus primum et maximum ,
370 III, 175| deinceps quae habemus etiam in publicis institutis atque
371 III, 175| datum, ut sibi eos quos in auspicio esse iusserit,
372 III, 176| admirandum tantum maioris in posterum providisse. In
373 III, 176| in posterum providisse. In privatos homines leges ferri
374 III, 176| ut sit> scitum et iussum in omnis? Ferri de singulis
375 III, 176| suffragium <con>silii quam fuse in tribus convocatus. ~
376 III, 177| 45] Quo verius in causa nostra vir magni ingenii
377 III, 178| noxiae poena par esto', ut in suo vitio quisque plectatur,
378 III, 179| censoribus, quando quidem eos in re publica semper volumus
379 III, 179| edant et exponant, quid in magistratu gesserint, deque
380 III, 179| censores praeiudicent. Hoc in Graecia fit publice constitutis
381 III, 180| Quod ignorari ab iis qui in re publica versantur turpissimum
382 III, 180| animadverto <ple>rosque in magistratibus ignoratione
|