Liber, Caput

 1    I,  10|        enim mihi liceret et isti rei quam desideras et multo
 2    I,  15|      scriptum est a te de optimo rei publicae statu, consequens
 3    I,  20|      Marcvs: Quoniam igitur eius rei publicae, quam optumam esse
 4    I,  39|          etiam ab omni societate rei publicae, cuius partem nec
 5    I,  51|        quom ipsa infamia propter rei <turp>itudinem consequatur?
 6   II,  68|   caritate eam praestare <e> qua rei publicae nomen universae
 7   II,  77|      studii et delectationis sed rei publicae causa leges civitatibus
 8   II,  86|         non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas? ~
 9   II,  86|         quae genus illud optumum rei publicae contineant, et
10   II,  95|          ista ad utilitatem esse rei publicae composita, alteri
11   II,  96|     maiores fuisse duplex, ut ad rei publicae tempus non numquam,
12   II, 117|        facere solebat. Cuius ego rei causam cum mecum quaererem,
13   II, 125|       credo. Minimam olim istius rei fuisse cupiditatem multa
14  III, 137|     quorumque discriptione omnis rei publicae moderatio continetur.
15  III, 141|     domum cum laude redeunto.' ~'Rei suae ergo ne quis legatus
16  III, 143|        actoris esto. Intercessor rei malae salutaris civis esto.' ~'
17  III, 144|      maxime probat temperationem rei publicae, quae effici non
18  III, 144|       conpositione quod cuiusque rei publicae genus sit intellegi.
19  III, 150|        quam quemquam legari nisi rei publicae causa. Omitto quem
20  III, 150|         sine mandatis, sine ullo rei publicae munere? Quod quidem
21  III, 152|      inter se cives, nonne omnem rei publicae statum perturbavit?
22  III, 153|          gentis sibi in tenebris rei publicae perturbandas putaverunt.
23  III, 157|         fuit, sed cum gravissimo rei publicae tempore, cui si
24  III, 158|    fuisset rerum quas pro salute rei publicae gessimus, ut non
25  III, 166|   imperitos, et obest saepissime rei publicae, cum aliquid verum
26  III, 168| opprimeret C. Popillium nocuisse rei publicae. Et avus quidem
27  III, 175|       Sequitur illud 'intecessor rei malae salutaris civis esto'.
28  III, 175|         esto'. Quis non studiose rei publicae subvenerit hac
29  III, 175|   auguris meminisse <se> maximis rei publicae temporibus praesto
30  III, 175|    traditas, e quibus saepe opem rei publicae ferre possit. Deinde
31  III, 178|         sunt nobis non usitatae, rei publicae necessariae. Legum