Liber, Caput
1 I, 8| adsentior. Sunt enim maxumae res in hac memoria atque aetate
2 I, 8| opera neque inpedito animo res tanta suscipi potest: utrumque
3 I, 17| consultatione respondeamus. Sit ista res magna, sicut est, quae quondam
4 I, 26| natura, quam imitata ratio res ad uitam necessarias sollerter
5 I, 36| Marcvs: Recte dicis, et res se sic habet. Verum philosophorum
6 I, 37| sermonis quod sit, uides: ad res publicas firmandas et ad
7 I, 44| intellegentia nobis notas res eff<e>cit easque in animis
8 I, 52| 52] Nam si propter alias res uirtus expetitur, melius
9 I, 55| malumque quod turpe, ceteras res omnis plane pares, ac ne
10 I, 55| pulchritudinem, commodas res appellet, non bonas; paupertatem,
11 I, 56| saepe cognoui. Sed certe ita res se habet, ut ex natura uiuere
12 I, 58| meae! Sed profecto ita se res habet, ut quoniam uitiorum
13 I, 58| enim una nos cum ceteras res omnes, tum, quod est difficillimum,
14 I, 62| monumentis prodere. Quae quom tot res tantaeque sint, quae inesse
15 II, 96| exemplorum et nostra est plena res publica et omnia regna omnesque
16 II, 108| privatim et in fanis invidiosa res est. Tum ebur ex inani<mi>
17 II, 109| Sed tamen hoc magis eas res et memini et specto, quod
18 II, 114| propterea quod eo loco res est ita soluta hereditate,
19 II, 116| testamenti solvant et eodem loco res sit, quasi ea pecunia legata
20 II, 125| sumptus progressa iam ista res sit, in C. Figuli sepulcro
21 III, 144| genus sit intellegi. Quae res cum sapientissime moderatissimeque
22 III, 147| videbitur regis repudiatum, res manebit si unus omnibus
23 III, 152| quidem a se sine ferro potuit res publica. ~
24 III, 160| rata sunto.' Nam ita se res habet, ut si senatus dominus
25 III, 168| Ac nostro quidem avo, cum res esset ad se delata, M. Scaurus
26 III, 172| ut adsit, nam gravitatem res habet, cum frequens ordo
27 III, 173| valeat aerario, quos socios res publica habeat, quos amicos,
|