Liber, Caput
1 I, 15| scriptum est a te de optimo rei publicae statu, consequens esse uidetur
2 I, 20| Quoniam igitur eius rei publicae, quam optumam esse docuit
3 I, 39| etiam ab omni societate rei publicae, cuius partem nec norunt
4 II, 68| eam praestare <e> qua rei publicae nomen universae civitati
5 II, 77| et delectationis sed rei publicae causa leges civitatibus
6 II, 86| necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas? ~
7 II, 86| genus illud optumum rei publicae contineant, et si quae forte
8 II, 95| ista ad utilitatem esse rei publicae composita, alteri disciplina
9 II, 96| fuisse duplex, ut ad rei publicae tempus non numquam, ad agendi
10 II, 118| ius, ut nec ipsius neque publicae feriae sint. Totaque huius
11 III, 137| quorumque discriptione omnis rei publicae moderatio continetur. Neque
12 III, 144| probat temperationem rei publicae, quae effici non potuisset
13 III, 144| conpositione quod cuiusque rei publicae genus sit intellegi. Quae
14 III, 150| quemquam legari nisi rei publicae causa. Omitto quem ad modum
15 III, 150| mandatis, sine ullo rei publicae munere? Quod quidem genus
16 III, 152| se cives, nonne omnem rei publicae statum perturbavit? Quid
17 III, 153| gentis sibi in tenebris rei publicae perturbandas putaverunt.
18 III, 157| sed cum gravissimo rei publicae tempore, cui si non cessissem,
19 III, 158| rerum quas pro salute rei publicae gessimus, ut non omnibus
20 III, 166| et obest saepissime rei publicae, cum aliquid verum et rectum
21 III, 168| Popillium nocuisse rei publicae. Et avus quidem noster singulari
22 III, 175| Quis non studiose rei publicae subvenerit hac tam praeclara
23 III, 175| meminisse <se> maximis rei publicae temporibus praesto esse
24 III, 175| e quibus saepe opem rei publicae ferre possit. Deinde de
25 III, 178| nobis non usitatae, rei publicae necessariae. Legum custodiam
|