Liber, Caput
1 I, 16| simus, quae sit coniunctio hominum, quae naturalis societas
2 I, 23| ciuitas communis deorum atque hominum existimanda. Et quod in
3 I, 25| certiorue cognatio? Itaque ad hominum commoditates et usus tantam
4 I, 25| plerasque> esse ad usum hominum, partim ad fructum, partim
5 I, 28| attinguntur. Sed omnium quae in hominum doctorum disputatione uersantur,
6 I, 28| ius. Id iam patebit, si hominum inter ipsos societatem coniunctionemque
7 I, 32| ex rebus cum omne genus hominum sociatum inter se esse intellegatur,
8 I, 35| secundo autem loco unam esse hominum inter ipsos uiuendi parem
9 I, 42| unum ius quo deuincta est hominum societas et quod lex constituit
10 I, 49| colenda est, societas quoque hominum et aequalitas et iustitia
11 I, 58| florentius, nihil praestabilius hominum uitae datum est. Haec enim
12 II, 71| sententiam, legem neque hominum ingeniis excogitatam, nec
13 II, 74| civitatumque incolumitatem vitamque hominum quietam et beatam inventas
14 II, 76| expressa naturam, ad quam leges hominum diriguntur, quae supplicio
15 II, 78| eosdemque optime de genere hominum mereri, et qualis quisque
16 II, 90| religionem tueri. Quod autem ex hominum genere consecratos, sicut
17 II, 95| mente mundum regi, et eosdem hominum consulere generi, et posse
18 II, 99| peperisse atque in vitam hominum attulisse, tum nihil meilus
19 II, 106| animi aut offensione iudicii hominum miserias ponderamus, quae
20 II, 106| corrupta ab isdem <corrupta> — hominum, non deorum. ~
21 II, 108| restricte praefinio, vel hominum <di>vitiis vel subsidiis
22 II, 128| auget enim luctum concursus hominum. ~
23 III, 135| nec civitas nec gens nec hominum universum genus stare, nec
24 III, 135| oboediunt maria terraeque, et hominum vita iussis supremae legis
25 III, 178| erat —, sed etiam facta hominum observabant ad legesque
|