Liber, Caput

 1    I,  19|         arbitrantur prudentiam esse legem, cuius ea uis sit, ut recte
 2    I,  19|      necesse erit, et appellare eam legem, quae scripta sancit quod
 3    I,  44|           possit ex malo? Atqui nos legem bonam a mala nulla alia
 4    I,  58|       quoniam uitiorum emendatricem legem esse oportet commendatricemque
 5   II,  71| sapientissimorum fuisse sententiam, legem neque hominum ingeniis excogitatam,
 6   II,  71|            sapientia. Ita principem legem illam et ultimam mentem
 7   II,  73|            idcirco non contra illam legem sempiternam Sex. Tarquinius
 8   II,  74|            nomen tenent. Omnem enim legem, quae quidem recte lex appellari
 9   II,  75|          Marcus: Necesse est igitur legem haberi in rebus optimis. ~
10   II,  76|           vero iam aliam esse ullam legem puto non modo habendam sed
11   II,  77|       faciundum, ut priusquam ipsam legem recitem, de eius legis laude
12   II,  87|        igitur si placet istam ipsam legem, ut ego 'ut ei tu rogas'
13   II,  94|            dare aut non dare? Quid, legem si non iure rogata est tollere,
14   II,  99|       Atticus : Tu vero istam Romae legem rogato, nobis nostras ne
15   II, 121|            eos quibus hoc ante hanc legem virtutis causa tributum
16   II, 127|             lege sublata sunt, quam legem eisdem prope verbis nostri
17  III, 133|       Marcus: Laudemus igitur prius legem ipsam veris et propriis
18  III, 134|            potest, magistratum esse legem loquentem, legem autem mutum
19  III, 134|   magistratum esse legem loquentem, legem autem mutum magistratum. ~
20  III, 135|           naturae — quod quom dico, legem a me dici intellegi volo —
21  III, 166| auctoritatem optimatium tabellariam legem abstulisse? Quam populus
22  III, 168|            nostram habebat, ferenti legem tabellariam. Excitabat enim
23  III, 170|       Marcus: Vos <qui>dem ut video legem antiquastis sine tabella.