Liber, Caput

 1    I,  22|          generatum esse a supremo deo. Solum est enim ex tot animantium
 2    I,  23|           est> et in homine et in deo, prima homini cum deo rationis
 3    I,  23|          in deo, prima homini cum deo rationis societas. Inter
 4    I,  23|   mentique diuinae et praepotenti deo, ut iam uniuersus <sit>
 5    I,  24|         animum esse ingeneratum a deo. Ex quo uere uel agnatio
 6    I,  25|         uirtus eadem in homine ac deo est, neque alio ullo in
 7    I,  25|     natura: est igitur homini cum deo similitudo. Quod cum ita
 8    I,  43|  coniunctione quae est homini cum deo conseruandas puto. Quodsi
 9    I,  58|     homini quoipiam, sed Delphico deo tribueretur. ~
10   II,  88| significat probitatem gratam esse deo, sumptum esse removendum.
11   II,  88|     arceamus? Praesertim cum ipsi deo nihil minus gratum futurum
12   II,  92|        hostiis immolandum quoique deo, cui maioribus, cui lactentibus,
13   II, 103|     habendum sit antiquissimum et deo proximum, quod sit optumum.
14   II, 104|       votis sponsio qua obligamur deo. Poena vero violatae religionis
15   II, 108|           haud satis castum donum deo. Iam aes atque ferrum duelli
16   II, 108|           albus praecipue decorus deo est, cum in cetero tum maxime
17  III, 135|         mundus potest. Nam et hic deo paret, et huic oboediunt