Liber, Caput

 1    I,  32|        idcirco qui canem et felem ut deos colunt, non eadem superstitione
 2    I,  40|        scelerum in homines atque <in deos> inpietatum nulla expiatio
 3    I,  43|       homines obsequia, sed etiam in deos caerimoniae religionesque
 4   II,  78|          omnium rerum ac moderatores deos, eaque quae gerantur eorum
 5   II,  82|              Separatim nemo habessit deos neve novos neve advenas
 6   II,  87|             Caste iubet lex adire ad deos, animo videlicet in quo
 7   II,  88|          confirmari videtur. Suosque deos aut novos aut alienigenas
 8   II,  89|            Nam <a> patribus acceptos deos ita placet coli, si huic
 9   II,  89|          quod parietibus includerent deos, quibus omnia deberent esse
10   II,  89|              ut augerent pietatem in deos, easdem illos urbis quas
11   II,  90|        antiquitas proxume accedit ad deos, a dis quasi traditam religionem
12   II,  91|            habent autem omnes boni — deos ipsos in animis suis conlocatos
13   II,  93| praetermittit. Nam sunt ad placandos deos alii constituti, qui sacris
14   II,  95|         disciplinae nostrae. Si enim deos esse concedimus, eorumque
15   II, 100|        perpetua sustulit. Novos vero deos et in his colendis nocturnas
16   II, 104|             impii ne placare audeant deos, Platonem audiant, qui vetat