Liber, Caput

 1    I,   7|        orator in numero uestro umquam est habitus, et in historia
 2    I,  12|     sine qua ad nullam maiorem umquam causam sum ausus accedere. ~
 3    I,  13|    Scaeuolam uentitarem, neque umquam mihi uisus es ita te ad
 4    I,  39|  partem nec norunt ullam neque umquam nosse uoluerunt, paulisper
 5    I,  40|    Quorum tamen nemo tam audax umquam fuit, quin aut abnuer<e>t
 6   II,  80|        quis enim id potest aut umquam poterit imitari? Nam sententias
 7   II,  96|       qui hanc scientiam negat umquam in nostro collegio fuisse,
 8  III, 133|       vero eum nec nimis valde umquam nec nimis saepe laudaveris.
 9  III, 153| inimicus fuisset, ut cogitaret umquam de statu nostro labefactando,
10  III, 166|        est inventus nec auctor umquam bonus. ~XVI
11  III, 169|       Atticus: Mihi vero nihil umquam populare placuit, eamque
12  III, 172|      est in sententia, nec est umquam longa oratione utendum —