Liber, Caput

 1    I,  19|     iuris exordium. Ea est enim naturae uis, ea mens ratioque prudentis,
 2    I,  31|        fugitur quasi dissolutio naturae, uita expetitur, quia nos
 3    I,  31|        sua asperitate, tum quod naturae interitus uidetur sequi;
 4    I,  40|      defensionemque facinoris a naturae iure aliquo quaereret. Quae
 5    I,  44|    bonam a mala nulla alia nisi natura<e> norma diuidere possumus.
 6    I,  46| iudicetur, et ea sint principia naturae, certe honesta quoque et
 7    I,  61|         conspectu et cognitione naturae, dii inmortales, qua<le>m
 8   II,  68|       esse censeo patrias, unam naturae, alteram civitatis: ut ille
 9   II,  79|      dicere ullam rem praestare naturae omnium rerum, rationem inesse
10  III, 135|       est ad ius condicionemque naturae — quod quom dico, legem
11  III, 181|   diligenter. Nos autem de iure nat<ur>ae cogitare per nos atque dicere