64-casto | castu-delec | deli-femin | fera-invic | invid-nosce | nosse-prodi | produ-simul | sinem-ventu | verbe-zenon
Liber, Caput
1 II, 127| 64] Postea quom, ut scribit
2 II, 128| 65] neque id opere tectorio
3 II, 129| 66] Quocirca Pittacus omnino
4 II, 130| 67] Haec igitur Athenienses
5 II, 131| 68] Extrui autem vetat sepulcrum
6 II, 132| 69] Habetis igitur explicatum
7 II, 94| decernere, ut magistratu se abdicent consules? Quid religiosius
8 I, 47| non multitudinis consensus abducit. At uero animis omnes tenduntur
9 II, 66| veto, cum licet pluris dies abesse, praesertim hoc tempore
10 I, 55| quidem utrum adessent an abessent interesse, ualde a Xenocrate
11 I, 7| aliquantum ab optumo tamen abesset. Quare tuum est munus hoc,
12 I, 5| per te eundem sit ornata. Abest enim historia litteris nostris,
13 II, 79| inbutae mentes haud sane abhorrebunt ab utili aut a vera sententia.
14 I, 49| Qui etiam deserendus et abiciendus est, desperatis emolumentis
15 I, 26| Nam cum ceteras animantes abiecisset ad pastum, solum hominem
16 I, 51| contemptius timiditate, quid abiectius tarditate et stultitia dici
17 III, 179| Apud eosdem qui magistratu abierint edant et exponant, quid
18 I, 41| uitam erepturum et aurum ablaturum, numquam ob eam causam negabit
19 I, 40| audax umquam fuit, quin aut abnuer<e>t a se commissum esse facinus,
20 II, 77| explicavi, neque tolli neque abrogari potest. ~Quintus: Eas tu
21 III, 156| potestatem intercedenti collegae abrogavit? Sed tu sapientiam maiorum
22 II, 77| rogabis videlicet quae numquam abrogentur. ~Marcus: Certe, si modo
23 II, 108| in textili; tincta vero absint nisi a bellicis insignibus.
24 II, 65| contra miror te cum Roma absis usquam potius esse. ~
25 I, 11| a philosophorum lenitate absit. Quod sustinere cum uel
26 I, 9| otio, nec exiguo tempore absolui, et ego animi pendere soleo,
27 I, 9| interrupta contexo quam absoluo instituta. ~
28 II, 108| formae ab uno pictore uno absolutae die, itemque cetera huius
29 II, 131| homines> quinque diebus absolverint, nec e lapide excitari plus
30 II, 72| aestus nos consuetudinis absorbeat et ad sermonis morem usitati
31 II, 103| neque ei soli qui sacrum abstulerit, sed etiam ei qui sacro
32 III, 166| optimatium tabellariam legem abstulisse? Quam populus liber numquam
33 I, 45| uirtus quae dicitur (in quo abutimur nomine) in opinione <po>sita
34 I, 55| depasci ueterem possessionem Academiae ab hoc acuto homine non
35 II, 111| e vita emigrarit propius accedat. Deinde qui morte testamentove
36 II, 90| quoniam antiquitas proxume accedit ad deos, a dis quasi traditam
37 I, 12| nisi paratus et meditatus accedo, adiungatur haec iuris interpretatio,
38 II, 124| dominusque funeris utatur accenso atque lictoribus, ~
39 II, 82| rite a patribus <cultos acceperint>.' '<in urbibus> delubra
40 I, 3| factum de Mario, ut scribis, acceperis. ~Marcvs: Respondebo tibi
41 II, 76| perniciosum aliquid populus acceperit. Ergo est lex iustorum iniustorumque
42 I, 47| qui teneros et rudes quom acceperunt, inficiunt et flectunt ut
43 II, 77| Marcus: Certe, si modo acceptae a duobus vobis erunt. Sed
44 II, 89| 26] Nam <a> patribus acceptos deos ita placet coli, si
45 II, 108| subigendam superstitionis aliquid accesscrit. ~Atticus: Habeo ista. Nunc
46 II, 69| flumen attigi, cum ad multa accesserim, ut vix pede temptare id
47 II, 109| nova causa consultatiove acciderit, eius tenere ius, quom scias
48 II, 106| esse et multis bonis viris accidisse. Sceleri <ipsi in>est poena
49 II, 68| hunc locum — id enim ego te accipio dicere Arpinum — germanam
50 II, 117| hominem sane, cuius fuit Accius perfamiliaris; sed mensem
51 III, 136| sex libris ante diximus, accommodabimus hoc tempore leges ad illum
52 II, 125| Gaudeo nostra iura ad naturam accommodari, maiorumque sapientia admodum
53 III, 155| sed est iniqua in omni re accusanda praetermissis bonis malorum
54 III, 179| censoribus, integram tamen legi accusatori iudicioque servari. Sed
55 III, 179| fit publice constitutis accusatoribus, qui quidem graves esse
56 II, 119| dissipari iussit Sylla victor, acerbiore odio incitatus, quam si
57 II, 123| respersio, ne longae coronae nec acerrae praeferantur.' Illa iam
58 I, 60| ut oculorum, sic ingenii aciem ad bona seligenda et reicienda
59 III, 146| sed in ipsum discrimen aciemque produxit. Nam et mediocriter
60 II, 122| interpretes Sex. Aelius L. Acilius non satis se intellegere
61 III, 143| custodiunto. Privati ad eos acta referunto, nec eo magis
62 III, 174| Deinceps sunt cum populo actiones, in quibus primum et maximum ,
63 III, 172| est modesta atque sedata. Actor enim moderatur et fingit
64 III, 172| senator is cuius non ad actorem referatur animus, sed qui
65 I, 63| ad ea, Pomponi, de quibus acturi iam sumus, quae tanta esse
66 I, 41| uidetis, credo, quid sit acturus! Quodsi negabit se illi
67 III, 146| Nam veteres verbo tenus acute illi quidem, sed non ad
68 II, 115| homines meo quidem iudicio acutissimi, quid sit quod ad ius pontificium
69 I, 55| possessionem Academiae ab hoc acuto homine non sinemus, nec
70 I, 22| prouidum, sagax, multiplex, acutum, memor, plenum rationis
71 I, 54| iste fuit ille <quidem> acutus et prudens, et in suo genere
72 I, 20| seruandus status, omnesque leges adcommodandae ad illud ciuitatis genus,
73 II, 111| ad id quod propositum est adcommodatum. Tertio loco, si nemo sit
74 I, 9| dati sint, ad eorum numerum adcommodentur quae scribimus. Historia
75 I, 6| admonere reliquos potuit ut adcuratius scriberent. Ecce autem successere
76 III, 157| institutis> praeclarissimis adduceretur, ut auctoritati principum
77 II, 69| exstitissent, ut iam videar adduci, hanc quoque quae te procrearit
78 II, 87| observeturque ut casto corpore adeatur, multo esse in animis id
79 II, 99| rogato, nobis nostras ne ademeris. ~XV
80 III, 154| iniuriae faciendae potestatem ademerit, auxilii ferendi reliquerit,
81 II, 86| ita censeo. ~Marcus: Ergo adeo expectate leges, quae genus
82 III, 143| 11] 'Senatori qui nec aderit aut causa aut culpa esto.
83 I, 55| ne minimum quidem utrum adessent an abessent interesse, ualde
84 II, 82| 19] Marcus: 'Ad divos adeunto caste, pietatem adhibento,
85 III, 167| bonos salutem a bonis potuit adferre. ~
86 II, 89| nos incolere voluerunt. Adfert enim haec opinio religionem
87 II, 92| conficiendarum religionum facultatem adferunt. Quomque Vesta quasi focum
88 II, 76| quae supplicio inprobos adficiunt, defendunt ac tuentur bonos. ~
89 II, 105| religiones tum prostratae adflictaeque sunt, partim ex illis distracti
90 I, 62| flagitio, consolari possit adflictos, factaque et consulta fortium
91 III, 151| turbavit, miscuit. Cum adflixisset prineipum gravitatem, numquam
92 I, 52| perparua sunt, et quam diu adfutura sint, certum sciri nullo
93 I, 6| 6] Quam ob rem adgredere, quaesumus, et sume ad hanc
94 II, 71| igitur rursus, priusquam adgrediamur ad leges singulas, vim naturamque
95 II, 82| adeunto caste, pietatem adhibento, opes amovento. Qui secus
96 II, 88| 25] Quod autem pietatem adhiberi, opes amoveri iubet, significat
97 III, 176| ordinibus aetatibus plus adhibet ad suffragium <con>silii
98 II, 100| Bacchanalibus et consulum exercitu adhibito quaestio animadversioque
99 II, 99| inprudentiam quidem oculorum adici fas fuit? ~Atticus : Tu
100 II, 124| propius sexaginta pedes adigi aedes alienas invito domino',
101 I, 59| instrumenta habeat ad obtinendam adipiscendamque sapientiam, quoniam principio
102 II, 87| Marcus: Caste iubet lex adire ad deos, animo videlicet
103 II, 88| sumptu ad sacra addito deorum aditu arceamus? Praesertim cum
104 II, 111| occideret, iis essent ea adiuncta ad quos eiusdem morte pecunia
105 III, 157| sunt et servitia concitata, adiuncto terrore etiam militari.
106 II, 117| parentare pietatis esse adiunctum putabat. ~XXII
107 I, 12| paratus et meditatus accedo, adiungatur haec iuris interpretatio,
108 III, 178| verbis sancienda sint, adiungitur 'noxiae poena par esto',
109 III, 172| senatu nullo magistratu adiuvante tolli diem utile est, aut
110 III, 144| civitatis, etsi a te paulum adlatum est novi. ~Marcus: Rectissime
111 II, 116| debeatur, sitque ea non <adligata sacris.> [*Plutarch. quaest.
112 II, 69| duas partes latera haec adluit, rapideque dilapsus cito
113 III, 175| maximo se consiliarium atque administrum datum, ut sibi eos quos
114 II, 96| omnes hi multa ad veritatem admirabilia dixissent. Sed dubium non
115 II, 67| eorum quos diligimus aut admiramur adsunt vestigia. Me quidem
116 III, 176| plebis, ne cogitatis quidem, admirandum tantum maioris in posterum
117 I, 15| Platonem illum tuum, quem tu admiraris, quem omnibus anteponis,
118 III, 133| virum quem <nimia> quadam admiratione commotus saepius fortasse
119 II, 78| sit, quid agat, quid in se admittat, qua mente, qua pietate
120 I, 6| ac palaestra, sed tamen admonere reliquos potuit ut adcuratius
121 III, 145| religionis lege fecisti admonitu et rogatu meo, sic de magistratibus,
122 I, 22| ratione diuinius? Quae quom adoleuit atque perfecta est, nominatur
123 II, 115| ad ius pontificium civile adpetatis; civilis enim iuris scientia
124 III, 150| pertinere videbatur, tamen adprobante senatu frequentissimo, nisi
125 II, 113| factum est, si id is non adprobat, ratum non est. ~
126 I, 32| meliores efficit. Quae si adprobatis, pergam<us> ad reliqua;
127 II, 113| in ipsius potestate est adprobavit, ratum est; quod eo insciente
128 I, 15| crebro insistens, interdum adquiescens, de institutis rerum publicarum
129 II, 79| esse oportere tam stulte adrogantem, ut in se rationem et mentem
130 I, 31| tamquam salutare aliquid adsciscitur, similique inscitia mors
131 II, 74| atque laturos, quibus illi adscitis susceptisque honeste beateque
132 II, 82| neve advenas nisi publice adscitos; privatim colunto quos rite
133 I, 20| censeo. ~Atticvs: Me quoque adscribe fratris sententiae. ~Marcvs:
134 II, 113| isdemque ferias et caerimonias adscribendas putant. Atque etiam hoc
135 I, 54| familiaris, cui tamen ego adsentiar in omnibus necne, mox uidero.
136 II, 97| sequitur quo modo aut tu adsentiare ego reprehendam sane quaero
137 I, 54| dissiderent. ~Atticvs: Ergo adsentiris Antiocho familiari meo (
138 I, 7| dumtaxat imitari: quem si adsequi posset, aliquantum ab optumo
139 II, 73| hostium copias in ponte unus adsisteret, a tergoque pontem interscindi
140 III, 172| Huic iussa tria sunt: ut adsit, nam gravitatem res habet,
141 II, 84| Neve quem initianto nisi ut adsolet Cereri Graeco sacro.' ~
142 II, 111| libri. Quaeruntur enim qui adstringantur sacris. Heredum , causa
143 II, 116| dicebant, quicquid cepisset adstringi: rursus sacris liberatur.
144 II, 112| docebant: tribus modis sacris adstringitur: hereditate, aut si maiorem
145 II, 104| ante oculos sunt, ea potius adtingam. Etsi haec commemoratio
146 II, 76| quae non magis legis nomen adtingunt, quam si latrones aliqua
147 I, 43| ius esset latrocinari, ius adulterare, ius testamenta falsa supponere,
148 I, 59| principio rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac
149 II, 82| habessit deos neve novos neve advenas nisi publice adscitos; privatim
150 III, 137| illi caelestibus, sic hi adversentur magistratibus. Quae cum
151 II, 92| VI> virgines praesint, ut advigiletur facilius ad custodiam ignis,
152 II, 121| Nostis extra portam Collinam aedem Honoris. Aram in eo loco
153 II, 124| propius sexaginta pedes adigi aedes alienas invito domino',
154 I, 3| certen <non> longe a tuis aedibus inambulans post excessum
155 II, 66| nunc quidem est, lautius aedificatam patris nostri studio, qui
156 II, 124| quarum altera privatorum aedificiis, altera ipsis sepulcris
157 III, 139| 7] 'Suntoque aediles curatores urbis annonae
158 II, 121| Honoris', ea causa fuit <ut> aedis haec dedicare<tur>. Sed
159 III, 168| post filius eius Marius in Aegaeo excitavit mari. Ac nostro
160 II, 72| populorum et civitatium, sed aequalis illius caelum atque terras
161 I, 49| societas quoque hominum et aequalitas et iustitia per se expetenda.
162 I, 38| atque uitiis cetera in summa aequalitate ponerent: iis omnibus haec
163 II, 69| finditur Fibrenus, et divisus aequaliter in duas partes latera haec
164 III, 156| tenuiores cum principibus aequari se putarent, in quo uno
165 I, 33| putarent', coleretur ius aeque ab omnibus. Quibus enim
166 I, 48| Etenim omnes uiri boni ipsam aequitatem et ius ipsum amant, nec
167 I, 19| nostro a legendo. Nam ut illi aequitatis, sic nos delectus uim in
168 III, 139| urbis templa vias aquas aerarium vectigalia tuento, populique
169 II, 82| locaverint, Herculem, Liberum, Aesculapium, Castorem, Pollucem, Quirinum,
170 I, 15| cum Lacedaemonio Megillo aestiuo, quem ad modum describit,
171 II, 132| legibus peroratam esse uno aestivo die. Sic igitur faciam,
172 II, 72| legis explana si placet, ne aestus nos consuetudinis absorbeat
173 II, 72| non modo senior est quam aetas populorum et civitatium,
174 I, 8| res in hac memoria atque aetate nostra; tum autem hominis
175 I, 6| isti omnes? Fannii autem aetati coniunctus <Coelius Anti>
176 III, 176| populus censu ordinibus aetatibus plus adhibet ad suffragium
177 I, 61| et caducum, quid diuinum aeternumque sit uiderit, ipsumque ea
178 III, 141| decem anni, ne quis capito. Aevitatem annali lege servanto.' ~'
179 III, 139| esto.' ~'Censoris populi aevitates suboles familias pecuniasque
180 III, 139| discribunto, exin pecunias aevitatis ordinis partiunto, equitum
181 I, 27| argute quem ad modum animo affecti simus, loquuntur et is qui
182 II, 120| Dedarat enim Ennius de Africano: 'Hic est ille situs', vere,
183 II, 86| libris persuadere videatur Africanus, omnium rerum publicarum
184 I, 13| libenter audierim. Quid enim agam potius, aut in quo melius
185 I, 57| Licebit alias. Nunc id agamus quod coepimus, quom praesertim
186 II, 78| qualis quisque sit, quid agat, quid in se admittat, qua
187 II, 95| 32] Atticus: Age iam ista video fateorque
188 III, 175| promulgatione, de singulis rebus agendis, de privatis magistratibusve
189 III, 143| Ast quid turbassitur in agendo, fraus actoris esto. Intercessor
190 II, 106| tum conscientia quid<quid> agerent, modo timentis, vicissim
191 III, 174| invito eo qui cum populo ageret seditionem non posse fieri,
192 II, 98| publico. ~Marcus: Quid ergo aget Iacchus Eumolpidaeque vostri
193 I, 40| persaepe falsa sunt — <a>t eos agitant insectanturque furiae, non
194 III, 166| Primum enim obsistitur cum agitur severe, deinde vi opprimi
195 I, 24| ingeneratum a deo. Ex quo uere uel agnatio nobis cum caelestibus uel
196 I, 23| praeclarius, ut homines deorum agnatione et gente teneantur. ~
197 I, 23| qua dicetur idoneo loco, agnationibus familiarum distinguuntur
198 I, 25| quo efficitur illud, ut is agnoscat deum, qui, unde ortus sit,
199 I, 1| haec Arpinatium quercus agnoscitur, saepe a me lectus in Mario:
200 II, 106| 43] Quintus: Equidem ista agnosco frater, et meritas dis gratias
201 I, 61| mundi quasi unius urbis agnouerit, in hac ille magnificentia
202 II, 106| et meritas dis gratias ago. Sed nimis saepe secus aliquanto
203 I, 41| non modo docti, sed etiam agrestes erubescant! ~
204 II, 99| illis mysteriis, quibus ex agresti immanique vita exculti ad
205 I, 6| uehementius, habuitque uires agrestis ille quidem atque horridas,
206 I, 1| enim ingenio. Nullius autem agricolae cultu stirps tam diuturna
207 II, 130| autem dicit haec: vetat ex agro culto, eove qui coli possit,
208 II, 84| temperanto, urbemque et agros et templa liberata et effata
209 II, 85| esto.' '<quocirca> Nequis agrum consecrato.' 'Auri, argenti,
210 I, 13| nobis his subsiciuis, ut ais, temporibus, et conscribis
211 II, 108| opus menstruum. Color autem albus praecipue decorus deo est,
212 II, 104| fit in fanis, <et olim> Alexander in Cilicia deposuisse apud
213 | aliae
214 | aliam
215 II, 124| sexaginta pedes adigi aedes alienas invito domino', incendium
216 III, 180| Quam ob rem si de sacrorum alienatione dicendum putasti, quom de
217 I, 21| curare deum nec sui nec alieni. ~
218 II, 88| Suosque deos aut novos aut alienigenas coli confusionem habet religionum
219 | aliisque
220 I, 7| quem si adsequi posset, aliquantum ab optumo tamen abesset.
221 | aliquis
222 | aliquos
223 | Aliquotiens
224 | alius
225 II, 114| quis cepisset ne sacris alligaretur, at post de eius heredibus
226 II, 113| heredibus relinquatur, sacris ne alligentur. In donatione hoc idem secus
227 I, 18| 18] Qvintvs: Alte uero et, ut oportet, a capite,
228 I, 34| atque sibi aliquid <esse> alter maluerit, nulla sit. ~Quae
229 I, 43| ubi aut bene merendi de altero aut referendae gratiae uoluntas
230 II, 129| columellam tribus cubitis ne altiorem aut mensam aut labellum,
231 II, 131| Extrui autem vetat sepulcrum altius, quam quod <quinque homines>
232 II, 67| istum ubi tu es natus plus amabo posthac locum. ~Marcus:
233 II, 70| enim putes Attici nostri Amalthio platanisque illis quicquam
234 I, 48| aequitatem et ius ipsum amant, nec est uiri boni errare
235 I, 49| si non ipse amicus per se amatur toto pectore, ut dicitur?
236 III, 172| oratione utendum — quod fit ambitione saepissime —, nisi aut peccante
237 III, 171| 39] Quae si opposita sunt ambitiosis, ut sunt fere, non reprehendo;
238 III, 178| de captis pecuniis et de ambitu. <Leges> quae cum magis
239 II, 110| Scaevolae faciunt, pontifices ambo et eidem iuris peritissimi! '
240 II, 67| vere dicam, sum illi villae amicior modo factus atque huic omni
241 I, 8| nostra; tum autem hominis amicissimi Cn. Pompeii laudes inlustrabit,
242 I, 34| modo potuerit in <ea>, iam amicitiae nomen occiderit, cuius est
243 III, 173| res publica habeat, quos amicos, quos stipendiarios, qua
244 I, 36| tua libertas disserendi amissa est, aut tu is es qui in
245 II, 87| diuturnitate evanescere nec amnibus ullis elui potest. ~
246 II, 70| vero ita. Sed tamen huic amoenitate, quem ex Quinto saepe audio,
247 II, 66| praesertim hoc tempore anni, et amoenitatem et salubritatem hanc sequor;
248 II, 69| est. Hac vero nihil est amoenius. Etenim hoc quasi rostro
249 I, 58| sit> sapientia, a quoius amore Graeco uerbo philosophia
250 II, 91| consecravit gymnasiis in simulacra Amorum et Cupidinum quod Graeciasuscepit
251 II, 82| pietatem adhibento, opes amovento. Qui secus faxit, deus ipse
252 II, 88| pietatem adhiberi, opes amoveri iubet, significat probitatem
253 II, 96| Melampodis neque Mopsi neque Amphiarai neque Calchantis neque Heleni
254 II, 69| posuit in iudicio, quom pro Ampio tecum simul diceret, rem
255 III, 164| admodum pauci honore et gloria amplificati vel corrumpere mores civitatis
256 III, 139| sollemnium, ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus
257 III, 154| ceteris rebus omnibus semper amplissimis summisque ecfero laudibus,
258 II, 127| post aliquanto propter has amplitudines sepulcrorum, quas in Ceramico
259 II, 82| idque ut ita cadat in annuis anfractibus descriptum esto.' 'Certasque
260 I, 40| taedis sicut in fabulis, sed angore conscientiae fraudisque
261 III, 170| Pontes etiam lex Maria fecit angustos. ~
262 I, 17| dicimus, in paruum quendam et angustum locum concludatur. Natura
263 II, 119| Mari sitas reliquias apud Anienem dissipari iussit Sylla victor,
264 II, 100| exercitu adhibito quaestio animadversioque declarat. Atque omnia nocturna —
265 III, 144| Marcus: Rectissime Quinte animadvertis. Haec est enim quam Scipio
266 III, 180| leges a librariis peti, sic animadverto <ple>rosque in magistratibus
267 I, 27| appellatur uultus, qui nullo in animante esse praeter hominem potest,
268 I, 26| humano dedit. Nam cum ceteras animantes abiecisset ad pastum, solum
269 I, 22| deo. Solum est enim ex tot animantium generibus atque naturis
270 II, 101| cecidisset, tum fuit in auribus animisque mutatis etiam huic mutationi
271 III, 141| ne quis capito. Aevitatem annali lege servanto.' ~'Ast quando
272 I, 6| ignorata aut relicta. Nam post annalis pontificum maximorum, quibus
273 III, 139| aediles curatores urbis annonae ludorumque sollemnium, ollisque
274 III, 139| esto, reliqui magistratus annui sunto.' ~
275 II, 82| habento, idque ut ita cadat in annuis anfractibus descriptum esto.' '
276 I, 8| praeclarum> illum et memorabilem annum suum: quae ab isto malo
277 II, 83| eam rem rationem cursus annuos sacerdotes finiunto, quaeque
278 III, 150| et quod erat infinitum, annuum feci. Ita turpitudo manet,
279 II, 65| natura dominatur. Quare antea mirabar — nihil enim his
280 II, 117| servaret, ignorare, Brutum antem maiorum nostrorum institutum
281 I, 15| admiraris, quem omnibus anteponis, quem maxime diligis. ~Marcvs:
282 | antequam
283 I, 6| aetati coniunctus <Coelius Anti>pater paulo inflauit uehementius,
284 I, 54| Atticvs: Ergo adsentiris Antiocho familiari meo (magistro
285 I, 3| non longe item a tua illa antiqua domo Orithyiam Aquilo sustulerit;
286 III, 136| et notiora nobis: omnes antiquae gentes regibus quondam paruerunt.
287 I, 53| uellem me arbitrum inter antiquam Academiam et Zenonem datum. ~
288 III, 170| <qui>dem ut video legem antiquastis sine tabella. Sed ego, etsi
289 II, 81| auctoritatis habeant, paulo antiquiora quam hic sermo <noster>
290 II, 112| didicimus, non ita descripta ab antiquis. Nam illi quidem his verbis
291 II, 66| patria. Hic enim orti stirpe antiquissima sumus, hic sacra, hic genus,
292 II, 76| iniustorumque distinctio, ad illam antiquissimam et rerum omnium principem
293 II, 90| servare, id est, quoniam antiquitas proxume accedit ad deos,
294 II, 66| loco, cum avos viveret et antiquo more parva esset villa,
295 II, 101| multarum in Graecia interfuit, antiquom vocum conservari modum;
296 III, 150| sociis reortandum. ~Iam illud apertum est profecto nihil esse
297 I, 4| Numam et ab aquila Tarquinio apicem impositum putent. ~
298 I, 52| quo referuntur et quoius a<pi>scendi causa sunt facienda omnia,
299 II, 103| consulerent Athenienses Apollinem Pythium, quas potissimum
300 I, 61| qua<le>m se ipse noscet! [quod Apollo praecepit Pythius] Quam
301 II, 84| Divorumque iras providento sisque apparento, caelique fulgura regionibus
302 III, 140| praetores iudices consules appellamino. Militiae summum ius habento,
303 II, 76| non modo habendam sed ne appellandam quidem. ~
304 II, 95| Divinationem, quam Graeci mavtikev appellant, esse sentio, et huius hanc
305 II, 99| mitigati sumus, initiaque ut appellantur ita re vera principia vitae
306 II, 118| tam denicales, quae a nece appellatae sunt quia residentur mortuis,
307 I, 19| a> suum cuique tribuendo appellatam, ego nostro a legendo. Nam
308 II, 95| vestro inter Marcellum et Appium optimos augures magna dissensio —
309 I, 26| figuramque corporis habilem et aptam ingenio humano dedit. Nam
310 I, 62| praecepta salutis et laudis apte ad persuadendum edat suis
311 III, 135| 3] Nihil porro tam aptum est ad ius condicionemque
312 II, 77| Marcus: Igitur tu Titias et Apuleias leges nullas putas? ~Quintus:
313 II, 87| Nam illud vel aspersione aquae vel dierum numero tollitur,
314 III, 139| censento, urbis templa vias aquas aerarium vectigalia tuento,
315 I, 4| Egeria conlocutum Numam et ab aquila Tarquinio apicem impositum
316 I, 3| illa antiqua domo Orithyiam Aquilo sustulerit; sic enim est
317 II, 119| quod <haud> procul a Fontis ara est, regem nostrum Numam
318 II, 121| Collinam aedem Honoris. Aram in eo loco fuisse memoriae
319 II, 91| vitia consecrari decet. Araque vetusta in Palatio Febris
320 II, 70| Musarum primordia', sicut in Aratio carmine orsi sumus. ~Quintus:
321 I, 19| 19] Itaque arbitrantur prudentiam esse legem, cuius
322 III, 133| volunt, concedunt, ut eum arbitratu meo diligam. ~Marcus: Bene
323 I, 55| singuli, sed e XII tres arbitri fines regemus. ~
324 I, 53| Sed ego plane uellem me arbitrum inter antiquam Academiam
325 I, 45| posita, dementis est. Nam nec arboris nec equi uirtus quae dicitur (
326 I, 2| Athenae tuae sempiternam in arce oleam tenere potuerunt,
327 II, 88| sacra addito deorum aditu arceamus? Praesertim cum ipsi deo
328 I, 51| Possumus eos, qui a stupro arcentur infamiae metu, pudicos dicere,
329 I, 39| rerum Academiam, hanc ab Arcesila et Carneade recentem, exoremus
330 I, 40| insectanturque furiae, non ardentibus taedis sicut in fabulis,
331 II, 106| inimici nobis fuissent, ardentis tum cupiditate, tum metu,
332 I, 38| Aristonis difficilem atque arduam, sed iam tamen fractam et
333 II, 85| agrum consecrato.' 'Auri, argenti, eboris sacrandi modus esto.' '
334 I, 30| quam coniectura ualemus, argumentamur, refellimus, disserimus,
335 I, 30| 30] Quod argumenti satis est nullam dissimilitudinem
336 II, 74| laudabilem qui<bus>dam talibus argumentis docent. Constare profecto
337 I, 27| 27] Nam et oculi nimis argute quem ad modum animo affecti
338 I, 7| loquacitas habet aliquid argutiarum nec id tamen ex illa erudita
339 I, 55| Marcvs: Quia si, ut Chius Aristo dixit, solum bonum esse <
340 I, 38| immutauerunt uocabula, siue etiam Aristonis difficilem atque arduam,
341 II, 100| nocturnas pervigilationes sic Aristophanes facetissumus poeta veteris
342 I, 38| Polemone manserunt, siue Aristotelem et Theophrastum, cum illis
343 III, 177| quod comitia illa essent armis gesta servilibus, praeterea
344 I, 4| in recenti memoria et in Arpinati homine uers<atur>, ueritas
345 I, 1| Lucus quidem ille et haec Arpinatium quercus agnoscitur, saepe
346 II, 68| enim ego te accipio dicere Arpinum — germanam patriam esse
347 I, 62| falsi iudicandi scientia, et arte quadam intellegendi quid
348 I, 26| 26] Artes uero innumerabiles repertae
349 II, 67| exquisitisque antiquorum artibus delectant, quam recordatione
350 I, 36| disputabantur ac libere, ea nunc articulatim distincta dicuntur. Nec
351 II, 110| non solum scire aliquid artis est, sed quaedam ars [est]
352 II, 122| inquit 'ne facito. Rogum ascea ne polito.' Nostis quae
353 II, 83| eorum senatus populusque asciverit. Interpretes autem Iovis
354 I, 6| huic <G>elli<us>, Clodius, Asellio, nihil ad Coelium, sed potius
355 I, 31| maximis malis ducitur, cum sua asperitate, tum quod naturae interitus
356 I, 32| crudeles, quae ingratos non aspernatur, non odit? Quibus ex rebus
357 II, 87| servandum magis. Nam illud vel aspersione aquae vel dierum numero
358 II, 79| moveri putet? Quem vero astrorum ordines, quem dierum noctiumque
359 II, 68| demigrare ex agris et in astu quod appellatur omnis conferre
360 II, 104| delubro pecuniam dicitur, et Atheniensis Clisthenes civis egregius,
361 II, 126| scriptoribus neglecta sunt. Nam et Atheniensium in more a Cecrope ut aiunt
362 III, 158| satis mihi illud videris attendere, non solum ei quid esset
363 III, 165| Atticus: Ita mehereule attendi, nec satis intellexi quid
364 II, 96| urbem condidisset, neque Atti Navi nomen memoria floreret
365 II, 69| ullum hoc frigidius flumen attigi, cum ad multa accesserim,
366 II, 105| celeriter animo — nihil enim attinet quemquam nominari —, qui
367 III, 145| ut institui nostra iura attingam. ~Atticus: Istud maxime
368 II, 66| causa delectat, quae te non attingit Tite. ~Atticus: Quae tandem
369 I, 28| magna, quae nunc breuiter attinguntur. Sed omnium quae in hominum
370 I, 26| sensus tamquam satellites attribuit ac nuntios, et rerum plurimarum
371 II, 99| peperisse atque in vitam hominum attulisse, tum nihil meilus illis
372 I, 51| potest. Quid enim foedius auaritia, quid immanius libidine,
373 III, 169| Scipio tuus sustinet, quo auctore lata esse dicitur; tu si
374 I, 53| conuocasse ipsisque magno opere auctorem fuisse, ut aliquando controuersiarum
375 II, 89| sequor magos Persarum quibus auctoribus Xerses inflammasse templa
376 II, 81| legibus, et tamen, quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora
377 I, 24| terras atque satum diuino auctum sit animorum munere, cumque
378 III, 167| rumusculos populari ratione aucupante. Carbonis est tertia de
379 II, 100| consilio expiatam metu liberet, audaciam <libid>ines inmittendi religionibus
380 II, 104| Donis impii ne placare audeant deos, Platonem audiant,
381 I, 40| quaereret. Quae si appellare audent impii, quo tandem studio
382 II, 85| supplicio sanciunto.' 'Impius ne audeto placare donis iram deorum.' ',
383 I, 5| nihil cedamus. Atque ut audias quid ego ipse sentiam, non
384 III, 175| privatis magistratibusve audiendis. ~
385 II, 69| igitur Magnus ille noster me audiente posuit in iudicio, quom
386 I, 13| Qvintvs: Ego uero libenter audierim. Quid enim agam potius,
387 I, 21| irasci, nec uero ferent, si audierint, te primum caput ui<ri>
388 II, 110| inquit Publi filius 'ex patre audivi, pontificem bonum neminem
389 I, 12| quod dicendi cogitationem auferat, sine qua ad nullam maiorem
390 I, 12| dum minuere uelim laborem, augeam, atque ad illam causarum
391 III, 141| continento, populi <sui> gloriam augento, domum cum laude redeunto.' ~'
392 II, 89| Graii atque nostri, qui ut augerent pietatem in deos, easdem
393 II, 128| quo lamentatio minueretur; auget enim luctum concursus hominum. ~
394 II, 123| item funebria quibus luctus augetur XII sustulerulit. 'Homini'
395 II, 84| virgetaque et salutem populi auguranto, quique agent rem duelli
396 II, 98| Eumolpidaeque vostri et augusta illa mysteria, si quidem
397 I, 21| etenim propter hunc concentum auium strepitumque fluminum non
398 II, 85| Nequis agrum consecrato.' 'Auri, argenti, eboris sacrandi
399 II, 101| cecidisset, tum fuit in auribus animisque mutatis etiam
400 III, 138| vindicanto, aes argentum aurumve publice signanto, litis
401 II, 96| Nec vero Romulus noster auspicato urbem condidisset, neque
402 III, 175| datum, ut sibi eos quos in auspicio esse iusserit, caelique
403 I, 12| maiorem umquam causam sum ausus accedere. ~
404 III, 148| teneretur, deinde quod attulit auxilium reliquis non modo magistratibus,
405 III, 178| quisque plectatur, vis capite, avaritia multa, honoris cupiditas
406 III, 141| duo consules teneto, isque ave sinistra dictus populi magister
407 II, 108| Divinissima autem dona aves et formae ab uno pictore
408 III, 168| cuius in matrimonio sororem aviam nostram habebat, ferenti
409 II, 95| ipsam partem quae est in avibus ceterisque signis <quod>
410 III, 168| excitavit mari. Ac nostro quidem avo, cum res esset ad se delata,
411 II, 72| facta vocandi et a peccatis avocandi, quae vis non modo senior
412 II, 73| faciendum inpellens et a delicto avocans, quae non tum denique incipit
413 II, 66| Sed hoc ipso in loco, cum avos viveret et antiquo more
414 III, 168| nocuisse rei publicae. Et avus quidem noster singulari
415 II, 82| Certasque fruges certasque bacas sacerdotes publice libanto <
416 II, 100| senatus vetus auctoritas de Bacchanalibus et consulum exercitu adhibito
417 I, 25| solum ea quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur,
418 II, 74| vitamque hominum quietam et beatam inventas esse leges, eosque
419 II, 74| adscitis susceptisque honeste beateque viverent, quaeque ita conposita
420 I, 60| dici aut cogitari poterit beatius? ~
421 I, 59| ipsam causam, cernat se beatum fore. ~
422 II, 84| iudices non<tii> sunto, bella disceptanto.' 'Prodigia
423 II, 123| pos funus faciat.' Excipit bellicam peregrinamque mortem. Haec
424 II, 108| tincta vero absint nisi a bellicis insignibus. Divinissima
425 III, 138| nec esto, quodque is qui bellum geret imperassit, ius ratumque
426 III, 154| furor edere potuit inpurae beluae, multorum inflammatus furoribus.
427 I, 30| ratio, qua una praestamus beluis, per quam coniectura ualemus,
428 I, 49| malitiam put<a>nt. Vbi enim beneficus, si nemo alterius causa
429 I, 49| si nemo alterius causa benigne facit? Vbi gratus, si non
430 I, 32| natio non comitatem, non benignitatem, non gratum animum et beneficii
431 I, 48| mercennaria? Si sine praemio benignus est, gratuita; si cum mercede,
432 I, 48| dubium quin is qui liberalis benignusue dicitur, officium non, fructum
433 I, 35| naturali quadam indulgentia et beniuolentia, tum etiam societate iuris
434 I, 34| quo perspicitur, quom hanc beniuolentiam tam late longeque diffusam
435 III, 167| ignoto et sordido. Secuta biennio post Cassia est de populi
436 III, 139| in senatu ne relinquonto. Bini sunto, magistratum quinquennium
437 I, 47| autem mater omnium; quoius blanditiis corrupti, quae natura bona
438 I, 55| commodas res appellet, non bonas; paupertatem, debilitatem,
439 I, 57| pertineat haec de summo malo bonoque dissensio. ~Marcvs: Prudentissime,
440 II, 90| inmortalis esse, sed fortium bonorumque divinos. ~
441 I, 28| quidem magna, quae nunc breuiter attinguntur. Sed omnium
442 III, 172| modo, ne sit infinitus. Nam brevitas non modo senatoris sed etiam
443 II, 81| est. Eum morem igitur cum brevitate si potuero consequar. Leges
444 III, 181| 49] Marcus: Faciam breviter si consequi potuero. Nam
445 II, 117| voluerunt; quod tamen D. Brutus, ut scriptum a Sisenna est,
446 II, 127| poenaque est, 'si quis bustum' — nam id puto appellari
447 II, 82| patratis habento, idque ut ita cadat in annuis anfractibus descriptum
448 I, 24| quae fragilia essent et caduca, animum esse ingeneratum
449 I, 61| quid in iis mortale et caducum, quid diuinum aeternumque
450 II, 82| servanto.' 'Divos et eos qui caelestes semper habiti sunt colunto
451 I, 23| magis parent [autem] huic caelesti discriptioni mentique diuinae
452 II, 72| leges venias, vim istius caelestis legis explana si placet,
453 II, 118| mortuis, quam ceterorum caelestium quieti dies feriae nominarentur,
454 I, 26| solum hominem erexit et ad caeli quasi cognationis domiciliique
455 III, 139| peditumque prolem discribunto, caelibes esse prohibento, mores populi
456 I, 43| obsequia, sed etiam in deos caerimoniae religionesque toll<e>ntur,
457 II, 118| pontificalis magnam religionem caerimoniamque declarat, neque necesse
458 II, 83| tria: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod
459 II, 120| quam iusta facta et porcus caesus est. Et quod nunc communiter
460 II, 91| animus, recte etiam Spes a Calatino consecrata est. Fortunaque
461 II, 96| Mopsi neque Amphiarai neque Calchantis neque Heleni tantum nomen
462 I, 41| utilitate aliqua atque fructu, callidi sumus, non boni. Nam quid
463 I, 32| apud alios, idcirco qui canem et felem ut deos colunt,
464 II, 101| mollis influere quam varios canendi sonos, quorum dici vix potest
465 I, 2| Scaeuola de fratris mei Mario, canescet saeclis innumerabilibus,
466 II, 101| circo constitutae, cavea cantui vacet ac fidibus et tibiis,
467 II, 114| sit quam sine religione capere liceat, is per aes et libram
468 II, 115| ceteris, eos qui tantundem caperent quantum omnes heredes sacris
469 II, 124| sepulcri, 'bustumve usu capi' vetat, tuetur ius sepulcrorum.
470 I, 19| iuris ab illa summa lege capiamus exordium, quae, saeclis <
471 I, 8| quibus temporibus scribendi capiatur exordium. Ego enim ab ultimis
472 II, 70| immortalibus sunt nobis agendi capienda primordia. ~
473 I, 55| finibus, in qua, quoniam usus capionem duodecim tabulae intr<a>
474 II, 84| sunto, quique non paruerit, capital esto.' 'Foederum pacis belli
475 III, 138| vincula sontium servanto, capitalia vindicanto, aes argentum
476 III, 177| praeterea neque tributa capitis comitia rata esse posse
477 III, 141| interfuerint decem anni, ne quis capito. Aevitatem annali lege servanto.' ~'
478 III, 143| ne ferunto.' ~'Donum ne capiunto neve danto neve petenda
479 I, 31| similitudo. Nam et uoluptate capiuntur omnes, quae etsi est inlecebra
480 III, 178| 46] Sequitur de captis pecuniis et de ambitu. <
481 III, 157| dignus fuit, cui nostra salus cara non esset? ~
482 II, 75| quidem. ~Marcus: Lege autem carens civitas estne ob ipsum habenda
483 III, 156| invidia quidem summus ordo caret, plebes de suo iure periculosas
484 III, 160| proximum est: 'Is ordo vitio careto, ceteris specimen esto.' ~
485 I, 43| liberalitas, ubi patriae caritas, ubi pietas, ubi aut bene
486 II, 68| excepti sumus. Sed necesse est caritate eam praestare <e> qua rei
487 I, 60| effugerit, societateque caritatis co<h>ae<s>erit cum suis,
488 II, 122| Discebamus enim pueri XII ut carmen necessarium, quas iam nemo
489 II, 70| primordia', sicut in Aratio carmine orsi sumus. ~Quintus: Quorsum
490 I, 39| Academiam, hanc ab Arcesila et Carneade recentem, exoremus ut sileat.
491 III, 167| sordido. Secuta biennio post Cassia est de populi iudiciis,
492 III, 169| tibi dicendum puto. Nam Cassiae legis culpam Scipio tuus
493 III, 167| a nobili homine lata L. Cassio, sed, pace familiae dixerim,
494 III, 168| vocis suffragium, quod ipse Cassius exceperat, perduellionis.
495 I, 62| qua stabiliat leges, qua castiget improbos, qua tueatur bonos,
496 II, 87| quo sunt omnia; nec tollit castimoniam corporis, sed hoc oportet
497 II, 89| esse plena; fore enim omnis castioris, veluti quom in fanis essent
498 II, 92| naturam feminarum omnem castitatem pati. ~
499 II, 87| praestet, observeturque ut casto corpore adeatur, multo esse
500 II, 82| Herculem, Liberum, Aesculapium, Castorem, Pollucem, Quirinum, ast
|