64-casto | castu-delec | deli-femin | fera-invic | invid-nosce | nosse-prodi | produ-simul | sinem-ventu | verbe-zenon
Liber, Caput
1001 I, 2| aut quam Homericus Vlixes Deli se proceram et teneram palmam
1002 II, 73| faciendum inpellens et a delicto avocans, quae non tum denique
1003 I, 19| recte facere iubeat, uetet delinquere, eamque rem illi Graeco
1004 I, 58| non homini quoipiam, sed Delphico deo tribueretur. ~
1005 II, 104| deposuisse apud Solensis in delubro pecuniam dicitur, et Atheniensis
1006 I, 45| existimare, non in natura posita, dementis est. Nam nec arboris nec
1007 II, 68| Attici, priusquam Theseus eos demigrare ex agris et in astu quod
1008 II, 64| nomen est — sermoni reliquo demus operam sedentes? ~Marcus:
1009 III, 156| enumeres multos licet, cum deni creentur, <non>nullos in
1010 II, 118| iudicavit. Nec vero tam denicales, quae a nece appellatae
1011 II, 123| altera lege>: 'At cui auro dentes iuncti escunt, ast im cum
1012 I, 55| pedes esse <n>oluerunt, depasci ueterem possessionem Academiae
1013 III, 152| reliquis dicam? Quos ne depellere quidem a se sine ferro potuit
1014 II, 97| suscipiendo et gerendo et deponendo ius ut plurimum valeret
1015 I, 8| aequalem aetatis suae memoriam deposcit, ut ea conplectatur quibus
1016 II, 104| olim> Alexander in Cilicia deposuisse apud Solensis in delubro
1017 I, 47| magister, non poeta, non scaena deprauat, non multitudinis consensus
1018 I, 29| nosmet ipsos sumus. Quodsi deprauatio consuetudinum, si opinionum
1019 II, 101| dulcedine corruptelaque depravati ut quidam putant, aut cum
1020 III, 179| in magistratu gesserint, deque iis censores praeiudicent.
1021 I, 53| Pomponi, et a multis saepe derisum. Sed ego plane uellem me
1022 III, 162| Atticus: Locus certe non derit, quoniam tenes ordinem legum;
1023 I, 15| Megillo aestiuo, quem ad modum describit, die in cupressetis Gnosiorum
1024 II, 74| et iniusta populis iussa descripserint, quom contra fecerint quam
1025 II, 74| autem varie et ad tempus descriptae populis, favore magis quam
1026 II, 82| cadat in annuis anfractibus descriptum esto.' 'Certasque fruges
1027 I, 49| pectore, ut dicitur? Qui etiam deserendus et abiciendus est, desperatis
1028 I, 41| testem et iudicem? Quid in deserto quo loco nactus, quem multo
1029 I, 39| autem indulgentes et corpori deseruientes atque omnia quae sequantur
1030 I, 10| liceret et isti rei quam desideras et multo uberioribus atque
1031 I, 15| uberius quam forensis usus desiderat? ~
1032 III, 179| magistratibus, nisi forte quid desideratis. ~Atticus: Quid? Si nos
1033 III, 166| Quam populus liber numquam desideravit, idem oppressus dominatu
1034 I, 57| duodecim tabulas nec plebiscita desidero, sed te existimo cum populis,
1035 I, 49| deserendus et abiciendus est, desperatis emolumentis et fructibus;
1036 III, 156| sedatur. Quod enim est tam desperatum collegium, in quo nemo e
1037 I, 61| Pythius] Quam contemnet, quam despiciet, quam pro nihilo putabit
1038 II, 78| Theophrastus, auctor haud deterior mea quidem sententia — meliorem
1039 II, 71| sapientis ad iubendum et ad deterrendum idonea. ~
1040 I, 40| supplicii, non ipsa turpitudo deterret ab iniuriosa facinerosaque
1041 II, 91| Esquiliis Malae Fortunae detest<anda>, atque omnia eius modi repudianda
1042 I, 51| pluribus, propter damna aut detrimenta aut cruciatus aliquos miseros
1043 II, 130| ut mortuorum corpora sine detrimento vivorum recipiat, ea potissimum
1044 II, 105| domo in ipsius patris domum detulimus, iudicia senatus, Italiac,
1045 III, 179| 47] Haec detur cura censoribus, quando
1046 I, 42| occidere. Est enim unum ius quo deuincta est hominum societas et
1047 II, 132| maxime. ~Atticus : Tu vero dic et istam rationem quam coepisti
1048 III, 146| eodemque Aristotele doctus Dicaearchus huic rationi studioque non
1049 II, 70| igitur, nam hunc tibi totum dicamus diem. ~Marcus: 'A Iove Musarum
1050 I, 39| ponderantes, etiam si uera dic<a>nt — nihil enim opus est hoc
1051 II, 120| sepultis venit usu <ut> humati dicantur, id erat proprium tum in
1052 II, 108| <quis>que voluerit uno e ligno <di>cato, itemque lapideum, in delubris
1053 I, 59| sicut simulacrum aliquod dicatum putabit, tantoque munere
1054 I, 2| non deerit quae Mariana dicatur, eaque, ut ait Scaeuola
1055 III, 177| summaque prudentia L. Cotta dicebat, nihil omnino actum esse
1056 III, 177| latrones scivisse <se> aliquid dicerent, de hoc eodem cunctam Italiam
1057 II, 69| quom pro Ampio tecum simul diceret, rem publicam nostram iustissimas
1058 I, 42| interrex noster tulit, ut dictator quem uellet ciuium <nominatim>
1059 I, 52| An id quod turpissimum dictu est, uoluptatem? At in ea
1060 II, 87| Ain tandem Attice? Non es dicturus aliter? ~Atticus: Prorsus
1061 III, 141| teneto, isque ave sinistra dictus populi magister esto. Equitatumque
1062 I, 42| populorum, et si, ut eidem dicunt, utilitate omnia metienda
1063 I, 34| diligat: quid enim est quod differat, quom sint cuncta paria?
1064 I, 30| certe est communis, doctrina differens, discendi quidem facultate
1065 I, 38| re, genere docendi paulum differentes, secuti sunt, siue, ut Zenoni
1066 III, 149| accessit* ~[Macrobius de differentiis et societatibus 17,6: Cicero
1067 I, 38| uocabula, siue etiam Aristonis difficilem atque arduam, sed iam tamen
1068 III, 165| Dicam Tite et versabor in re difficili ac multum et saepe quaesita,
1069 II, 110| obiciundi causa, quo plura et difficiliora scire videantur, sive, quod
1070 III, 133| oratio consecuta mihi videtur difficillimam illam societatem gravitatis
1071 I, 58| res omnes, tum, quod est difficillimum, docuit, ut nosmet ipsos
1072 I, 34| beniuolentiam tam late longeque diffusam uir sapiens in aliquem pari
1073 III, 152| proiecisse in forum dixit, quibus digladiarentur inter se cives, nonne omnem
1074 I, 41| est ne malum habeat. O rem dignam, in qua non modo docti,
1075 III, 133| Quid enim est elegantia tua dignius? Cuius et vita et oratio
1076 I, 61| conspectu et cognitione naturae, dii inmortales, qua<le>m se
1077 I, 56| uiuere. Quapropter hoc diiudicari nescio an numquam, sed hoc
1078 I, 56| tuam. Nam ista quidem magna diiudicatio est, ut ex te ipso saepe
1079 I, 44| ius et <in>iuria natura diiudicatur, sed omnino omnia honesta
1080 II, 69| latera haec adluit, rapideque dilapsus cito in unum confluit, et
1081 III, 164| nocent. Atque haec lex, dilatata in ordinem cunctum, coangustari
1082 III, 149| poterit socios tueri, si dilectum rerum utilium et inutilium
1083 III, 133| concedunt, ut eum arbitratu meo diligam. ~Marcus: Bene hercle faciunt.
1084 III, 137| sed etiam ut eos colant diligantque praescribimus, ut Charondas
1085 II, 67| venias atque hunc locum diligas. Quin ipse, vere dicam,
1086 I, 34| ill<o> sese plus quam alterum diligat: quid enim est quod differat,
1087 I, 43| natura propensi sumus ad diligendos homines, quod fundamentum
1088 I, 48| diligere quod per se non sit diligendum: per se igitur ius est expetendum
1089 III, 137| sine quorum prudentia ac diligentia esse civitas non potest,
1090 III, 173| genus hoc omne scientiae, diligentiae, memoriae, sine quo paratus
1091 II, 104| inprobo se donari velit. Diligentiam votorum satis in lege dictum
1092 II, 100| revertor. Quibus profecto diligentissime sanciendum est, ut mulierum
1093 I, 48| est uiri boni errare et diligere quod per se non sit diligendum:
1094 II, 67| ipsis, in quibus eorum quos diligimus aut admiramur adsunt vestigia.
1095 I, 15| omnibus anteponis, quem maxime diligis. ~Marcvs: Visne igitur,
1096 I, 32| animum et beneficii memorem diligit? Quae superbos, quae maleficos,
1097 III, 145| Theophrasto primum, deinde a Dio<ge>ne Stoico quaesita subtilius. ~
1098 II, 84| iniusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque
1099 II, 76| naturam, ad quam leges hominum diriguntur, quae supplicio inprobos
1100 I, 54| controuersiam dicis, at non eam quae dirimat omnia! ~Marcvs: Probe quidem
1101 II, 94| gravius quam rem susceptam dirimi, si unus augur 'alio <die>'
1102 II, 122| Nostis quae sequuntur. Discebamus enim pueri XII ut carmen
1103 III, 143| sunto.ë ~Lex recitata est: discedere et tabellam iubebo dari. ~
1104 I, 30| communis, doctrina differens, discendi quidem facultate par. Nam
1105 II, 84| iudices non<tii> sunto, bella disceptanto.' 'Prodigia portenta ad
1106 I, 60| obsequio indulgentiaque discesserit, uoluptatemque sicut labem
1107 II, 117| re idcirco a more maiorum discessisse, nam Sisennam video causam,
1108 II, 105| perditorum civium scelere discessu meo religionum iura polluta
1109 II, 122| necessarium, quas iam nemo discit. Extenuato igitur sumptu
1110 I, 55| autem non rerum sed uerborum discordia controuersia est nata de
1111 III, 141| Ast quando duellum gravius discordiaeve civium escunt, oenus ne
1112 I, 55| ab illa Platonis familia discreparet, esset<que> inter eos de
1113 I, 23| parent [autem] huic caelesti discriptioni mentique diuinae et praepotenti
1114 II, 93| semper populum indigere, discriptioque sacerdotum nullum iustae
1115 III, 176| centuriatis comitiis noluerunt. Discriptus enim populus censu ordinibus
1116 II, 83| publice modo rituque fiant, discunto ignari a publicis sacerdotibus.
1117 II, 110| cognitione, id in infinita dispertiuntur. Velut in hoc ipso genere,
1118 II, 99| moriendi. Quid autem mihi displiceat in nocturnis, poetae indicant
1119 I, 36| sapientiae, quae fuse olim disputabantur ac libere, ea nunc articulatim
1120 I, 15| publicarum ac de optimis legibus disputa<ba>t, sic nos inter has procerissimas
1121 I, 16| habetote, nullo in genere disputandi <p>o<t>est magis patefieri,
1122 II, 67| habitare, ubi sedere, ubi disputare sit solitus, studioseque
1123 I, 24| hominis quaeritur, <haec> disputari sole<n>t — <et> nimirum
1124 I, 36| ipsum, <a> natura esse ius, disputarint. ~Atticvs: Et scilicet tua
1125 I, 56| legum, quo de genere expecto disputationem tuam. Nam ista quidem magna
1126 I, 34| praemuniuntur omnia reliquo sermoni disputationique nostrae, quo facilius ius
1127 I, 24| et> nimirum ita est, ut disputatur — perpetuis cursibus conuersionibus<que>
1128 I, 52| controuersam rem et plenam dissensionis inter doctissimos sed aliquando
1129 III, 165| est? Vereor ne a te rursus dissentiam. ~Marcus: Non facies Quinte.
1130 III, 158| ego sane a Quinto nostro dissentio. Sed ea quae restant audiamus. ~
1131 I, 27| perspicuum <fi>t illud (ne omnia disserantur), ipsam per se naturam longius
1132 III, 146| atque civilem, de re publica disserebant. Ab Academia magis ista
1133 II, 65| ante de lege et de iure disserens ad naturam referebas omnia,
1134 III, 151| re publica nostra. De qua disseri nihil necesse est. ~Quintus:
1135 I, 30| argumentamur, refellimus, disserimus, conficimus aliquid, cun<ctis
1136 I, 53| Marcvs: Quia de re una solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. ~
1137 III, 167| pace familiae dixerim, dissidente a bonis atque omnis rumusculos
1138 I, 54| sentires, si re ac non uerbis dissiderent. ~Atticvs: Ergo adsentiris
1139 II, 80| atque ille. Nihil enim tam dissimile quam vel ea quae ante dixisti,
1140 I, 30| argumenti satis est nullam dissimilitudinem esse in genere. Quae si
1141 II, 119| sitas reliquias apud Anienem dissipari iussit Sylla victor, acerbiore
1142 II, 105| partim ex illis distracti ac dissipati iacent; qui vero ex iis
1143 I, 31| inscitia mors fugitur quasi dissolutio naturae, uita expetitur,
1144 II, 92| posteriorum pontificum neglegentia dissolutum est. Iam illud ex institutis
1145 I, 36| libere, ea nunc articulatim distincta dicuntur. Nec enim satis
1146 II, 76| lex iustorum iniustorumque distinctio, ad illam antiquissimam
1147 I, 23| agnationibus familiarum distinguuntur status, id in rerum natura
1148 II, 105| adflictaeque sunt, partim ex illis distracti ac dissipati iacent; qui
1149 I, 44| alia nisi natura<e> norma diuidere possumus. Nec solum ius
1150 I, 23| caelesti discriptioni mentique diuinae et praepotenti deo, ut iam
1151 I, 22| caelo atque terra, ratione diuinius? Quae quom adoleuit atque
1152 I, 24| sparsum in terras atque satum diuino auctum sit animorum munere,
1153 I, 55| summum malum, hic solum; diuitias, ualetudinem, pulchritudinem,
1154 I, 2| multaque alia multis locis diutius commemoratione manent quam
1155 III, 150| feci. Ita turpitudo manet, diutunitate sublata. Sed iam si placet
1156 I, 1| agricolae cultu stirps tam diuturna quam poetae uersu seminari
1157 II, 87| tollitur, animi labes nec diuturnitate evanescere nec amnibus ullis
1158 III, 157| cui si non cessissem, non diuturnum beneficii mei patria fructum
1159 II, 107| brevi, duplicem poenam esse divinam, quod constat et ex vexandis
1160 II, 99| Nam mihi cum multa eximia divinaque videntur Athenae tuae peperisse
1161 II, 95| disciplina vestra quasi divinari videatur posse. Hac tu de
1162 II, 79| religiones, quam multos divini supplicii metus a scelere
1163 II, 89| versari in animis, cum rebus divinis operam daremus, et quod
1164 II, 108| nisi a bellicis insignibus. Divinissima autem dona aves et formae
1165 II, 90| sed fortium bonorumque divinos. ~
1166 III, 133| Sequar igitur ut institui divinum illum virum quem <nimia>
1167 II, 84| disciplinam doceto. Quibus divis creverint, procuranto, idemque
1168 II, 101| quoniam sunt cavea circoque divisi, sint corporum certationes
1169 II, 83| sint hostiae, providento.' 'Divisque aliis <alii> sacerdotes,
1170 II, 69| rostro finditur Fibrenus, et divisus aequaliter in duas partes
1171 II, 83| finiunto, quaeque quoique divo decorae grataeque sint hostiae,
1172 II, 84| praemonento ollique obtemperanto. Divorumque iras providento sisque apparento,
1173 II, 85| laetitiam moderanto eamque cum divum honore iungunto.' 'Ex patriis
1174 I, 55| antiqui summum bonum esse dixerant, hic solum bonum dicat;
1175 I, 34| possit. De quo quom perpauca dixero, tum ad ius ciuile ueniam,
1176 II, 122| non satis se intellegere dixerunt, sed suspicari vestimenti
1177 III, 136| sentiremus, in sex libris ante diximus, accommodabimus hoc tempore
1178 I, 55| dixit, solum bonum esse <dixisset> quod honestum esset malumque
1179 I, 21| est potissimum. ~Atticvs: Do sane, si postulas; etenim
1180 II, 112| Nam illi quidem his verbis docebant: tribus modis sacris adstringitur:
1181 III, 172| vel ad hortandum vel ad docendum; quorum generum in utroque
1182 III, 143| consulunto; rem populum docento, doceri a magistratibus
1183 III, 143| consulunto; rem populum docento, doceri a magistratibus privatisque
1184 II, 84| Etruriaque principes disciplinam doceto. Quibus divis creverint,
1185 I, 41| dignam, in qua non modo docti, sed etiam agrestes erubescant! ~
1186 II, 89| bene dictum est a Pythagora doctissimo viro, tum maxume et pietatem
1187 I, 28| Sed omnium quae in hominum doctorum disputatione uersantur,
1188 III, 146| produxit. Nam et mediocriter doctos magnos in re publica viros,
1189 III, 146| utraque re excelleret, ut et doctrinae studiis et regenda civitate
1190 III, 146| supra mentionem, mirabiliter doctrinam ex umbraculis eruditorum
1191 II, 102| malis studiis malisque doctrinis repente totas civitates
1192 II, 117| fit mihi veri simile> , doctum hominem sane, cuius fuit
1193 III, 146| ab eodemque Aristotele doctus Dicaearchus huic rationi
1194 II, 96| nisi vetustas ea certa esse docuisset. Nec vero Romulus noster
1195 I, 31| quo nati sumus continet, dolor in maximis malis ducitur,
1196 II, 106| vera cernimus. Morte aut dolore corporis aut luctu animi
1197 I, 55| paupertatem, debilitatem, dolorem incommodas, non malas; sentit
1198 I, 39| fugiant uoluptatibus et doloribus ponderantes, etiam si uera
1199 I, 40| esse facinus, aut iusti sui doloris causam aliquam fingeret,
1200 I, 60| oppresserit, omnemque mortis dolorisque timorem effugerit, societateque
1201 III, 168| iudicio C. Coelius tabellam, doluitque quoad vixit se ut opprimeret
1202 I, 26| caeli quasi cognationis domiciliique pristini conspectum excitauit,
1203 II, 108| Terra igitur ut focus domiciliorum sacra deorum omnium est.
1204 III, 166| desideravit, idem oppressus dominatu ac potentia principum flagitavit.
1205 II, 65| delectationemque quaeruntur, natura dominatur. Quare antea mirabar — nihil
1206 II, 90| maioribus prodita est cum dominis tum famulis, posita in fundi
1207 II, 124| adigi aedes alienas invito domino', incendium videtur arcere <
1208 II, 78| principio persuasum civibus, dominos esse omnium rerum ac moderatores
1209 III, 160| res habet, ut si senatus dominus sit publici consilii, quodque
1210 II, 124| indicatur si quid ludorum, dominusque funeris utatur accenso atque
1211 II, 104| nemo bonus ab inprobo se donari velit. Diligentiam votorum
1212 I, 25| ut ea, quae gignuntur, donata consulto nobis, non fortuito
1213 II, 104| Iunoni Samiae filiarum dotis credidisse. Iam de periuriis,
1214 II, 104| Platonem audiant, qui vetat dubitare qua sit mente futurus deus,
1215 I, 19| plerumque uideri solet, a lege ducendum est iuris exordium. Ea est
1216 I, 31| dolor in maximis malis ducitur, cum sua asperitate, tum
1217 II, 65| laqueata tecta contemno. Ductus vero aquarum, quos isti
1218 III, 141| jusserit, ex urbe exeunto, duella iusta iuste gerunto, sociis
1219 III, 141| servanto.' ~'Ast quando duellum gravius discordiaeve civium
1220 II, 68| quasi consecrare debemus. Dulcis autem non multo secus est
1221 III, 157| autem causa quae, optume et dulcissume frater, incidit in tribuniciam
1222 III, 151| iis urbe, nihil domo sua dulcius, nec laboriosius molestiusque
1223 I, 7| uideatur, eum tamen uelle dumtaxat imitari: quem si adsequi
1224 II, 77| Certe, si modo acceptae a duobus vobis erunt. Sed ut vir
1225 II, 96| videtur apud maiores fuisse duplex, ut ad rei publicae tempus
1226 II, 107| petivi. Tantum ponam brevi, duplicem poenam esse divinam, quod
1227 II, 100| omnia nocturna — ne nos duriores forte videamur — in media
1228 III, 155| quam si nullum haberet. Dux enim suo se periculo progredi
1229 I, 60| omnesque natura coniunctos suos duxerit, cultumque deorum et puram
1230 I, 37| honesta per se expetenda duxerunt, et aut nihil omnino in
1231 | eademque
1232 II, 90| 27] Eandemque rationem luci habent in
1233 II, 82| Virtutem, Pietatem, Fidem, earumque laudum delubra sunto, nec
1234 II, 89| augerent pietatem in deos, easdem illos urbis quas nos incolere
1235 I, 14| sed hoc ciuile quod uocant eatenus exercuerunt, quoad populo
1236 II, 85| consecrato.' 'Auri, argenti, eboris sacrandi modus esto.' 'Sacra
1237 II, 108| fanis invidiosa res est. Tum ebur ex inani<mi> corpore extractum
1238 III, 141| auspicia patrum sunto, ollique ec se produnto qui comitiatu
1239 | Ecce
1240 II, 83| interpretetur fatidicorum et vatium ecfata incognita, quae eorum senatus
1241 III, 154| semper amplissimis summisque ecfero laudibus, de tribunicia
1242 III, 152| Etsi quinquennio ante D[ecim]um Brutum et P. Scipionem
1243 II, 121| pontificio iure, sed quaero ecquidnam sit in legibus. ~Marcus:
1244 III, 179| qui magistratu abierint edant et exponant, quid in magistratu
1245 I, 62| laudis apte ad persuadendum edat suis ciuibus, qua hortari
1246 II, 81| consequar. Leges autem a me edentur non perfectae — nam esset
1247 III, 154| sine ulla spe bona furor edere potuit inpurae beluae, multorum
1248 I, 39| composita uidentur, nimias edet ruinas. Quam quidem ego
1249 I, 17| Atticvs: Non ergo a praetoris edicto, ut plerique nunc, neque
1250 I, 7| scriptores—nisi qui forte nondum ediderunt, de quibus existimare non
1251 II, 118| declarat, neque necesse est edisseri a nobis, quae finis funestae
1252 I, 16| efficiendique causa nati et in lucem editi simus, quae sit coniunctio
1253 II, 103| religiones tenerent, oraclum editum est 'eas quae essent in
1254 I, 62| nosse, earum parens est educatrixque sapientia. ~
1255 II, 84| agros et templa liberata et effata habento. Quaeque augur iniusta
1256 II, 127| quam quod decem homines effecerint triduo'; ~
1257 II, 69| modicae palaestrae loci. Quo effecto, tamquam id habuerit operis
1258 II, 129| ante lucem enim iussit efferri. Sepulcris autem novis finivit
1259 II, 130| natura agri tantum modo efficere possit, ut mortuorum corpora
1260 II, 69| ac muneris, ut hanc nobis efficeret sedem ad disputandum, statim
1261 I, 16| contineat, cuius muneris colendi efficiendique causa nati et in lucem editi
1262 I, 32| recte uiuendi ratio meliores efficit. Quae si adprobatis, pergam<us>
1263 I, 26| penitus reconditos mores effingeret. ~
1264 I, 60| mortis dolorisque timorem effugerit, societateque caritatis
1265 II, 70| Praeclare exigis Quinte — at ego effugisse arbitrabar —, et tibi horum
1266 I, 4| dubito quin idem et cum Egeria conlocutum Numam et ab aquila
1267 II, 99| licentia Romae data quidnam egisset ille qui in saerificium
1268 II, 66| valetudine, hic fere aetatem egit in litteris. Sed hoc ipso
1269 III, 153| putaverunt. Quod nobis quidem egregium et ad inmortalitatem memoriae
1270 II, 104| Atheniensis Clisthenes civis egregius, quom rebus timeret suis,
1271 II, 70| eam partem sermonis ex qua egressi sumus revertamur. ~Marcus:
1272 II, 100| peregrini iudicati e civitate eiciantur. Publicus autem sacerdos
1273 | eis
1274 II, 127| sublata sunt, quam legem eisdem prope verbis nostri Xviri
1275 II, 122| Aelius lessum quasi lugubrem eiulationem, ut vox ipsa significat.
1276 | eiusmodi
1277 III, 133| hercle faciunt. Quid enim est elegantia tua dignius? Cuius et vita
1278 II, 115| peritissimi, hac scientia illam eludistis. Placuit P. Scaevolae et
1279 II, 87| evanescere nec amnibus ullis elui potest. ~
1280 I, 41| iudicet, sed quod metuat ne emanet, id est ne malum habeat.
1281 III, 162| solet tota civitas, sic emendari et corrigi continentia.
1282 I, 58| habet, ut quoniam uitiorum emendatricem legem esse oportet commendatricemque
1283 II, 111| ad vicem eius qui e vita emigrarit propius accedat. Deinde
1284 II, 82| sunt colunto et ollos quos endo caelo merita locaverint,
1285 I, 26| expressas> intellegentias enodauit, quasi fundamenta quaedam
1286 III, 155| po]test, si consulum quos enumerare nolo peccata collegeris.
1287 III, 155| praetermissis bonis malorum enumeratio vitiorumque selectio. Nam
1288 I, 47| insidiae, uel ab iis quos modo enumeraui qui teneros et rudes quom
1289 III, 156| Et praeter eos quamvis enumeres multos licet, cum deni creentur,
1290 II, 78| geri iudicio ac numine, eosdemque optime de genere hominum
1291 II, 130| haec: vetat ex agro culto, eove qui coli possit, ullam partem
1292 III, 148| 16] Quare nec ephori Lacedaemone sine causa a
1293 II, 91| Cylonio scelere expiato, Epimenide Crete suadente, fecerunt
1294 II, 70| Quinto saepe audio, Thyamis Epirotes tuus ille nihil opinor concesserit. ~
1295 II, 126| redderetur. Sequebantur epulae quas inibant propinqui coronati,
1296 I, 45| est. Nam nec arboris nec equi uirtus quae dicitur (in
1297 III, 141| dictus populi magister esto. Equitatumque qui regat habeto pari iure
1298 III, 162| habere vicinos, superiorem equitem Romanum, inferiorem libertinum:
1299 III, 139| aevitatis ordinis partiunto, equitum peditumque prolem discribunto,
1300 III, 142| praetori magistro populi equitumque, eique quem patres prodent
1301 II, 101| luctatione curriculisque equorum usque ad certam victoriam <
1302 I, 25| neque alio ullo in gen<ere> praeterea. Est autem uirtus
1303 III, 169| Romani, sed aut repetimus ereptas aut novas scribimus, non
1304 II, 105| illam custodem urbis omnibus ereptis nostris rebus ac perditis
1305 I, 41| Quodsi negabit se illi uitam erepturum et aurum ablaturum, numquam
1306 I, 26| ad pastum, solum hominem erexit et ad caeli quasi cognationis
1307 II, 91| exspectatione rerum bonarum erigitur animus, recte etiam Spes
1308 III, 166| libido in non bonis causis eripienda fuit potentibus, non latebra
1309 III, 151| patribus omnem honorem eripuit, omnia infima summis paria
1310 I, 48| amant, nec est uiri boni errare et diligere quod per se
1311 I, 20| Rectissime, et quidem ista duce errari nullo pacto potest. ~
1312 II, 106| opinionibus vulgi rapimur in errorem, nec vera cernimus. Morte
1313 II, 110| Sed iuris consulti, sive erroris obiciundi causa, quo plura
1314 I, 41| docti, sed etiam agrestes erubescant! ~
1315 I, 50| rumorem bonum colligant, erubescent impudica loqui. At me istorum
1316 I, 7| argutiarum nec id tamen ex illa erudita Graecorum copia, sed ex
1317 II, 129| vir ut scitis non solum eruditissimus, sed etiam civis in re publica
1318 III, 146| magno homine et in primis erudito Panaetio. Nam veteres verbo
1319 III, 146| doctrinam ex umbraculis eruditorum otioque non modo in solem
1320 II, 91| Palatio Febris et altera Esquiliis Malae Fortunae detest<anda>,
1321 I, 46| esset, beati quoque opinione esse<mus>, quo quid dici potest stultius?
1322 II, 115| vos tantummodo pontifices essetis, pontificalis maneret auctoritas;
1323 I, 55| Platonis familia discreparet, esset<que> inter eos de re maxima et
1324 | estis
1325 I, 42| institutis aut legibus. Etiamne si quae leges sint tyrannorum?
1326 I, 24| neque tam fera, quae non, etiamsi ignoret qualem haberi deum
1327 II, 84| senatus iussit deferunto, Etruriaque principes disciplinam doceto.
1328 II, 84| Prodigia portenta ad Etruscos <et> haruspices si senatus
1329 II, 98| Quid ergo aget Iacchus Eumolpidaeque vostri et augusta illa mysteria,
1330 II, 120| humus iniecta contexerat, eumque morem ius pontificale confirmat.
1331 I, 2| illa quercus, ex qua olim euolauit nuntia fulua Iouis miranda
1332 II, 65| aquarum, quos isti Nilos et Euripos vocant, quis non cum haec
1333 II, 106| secus aliquanto videmus evadere. ~Marcus: Non enim Quinte
1334 II, 87| animi labes nec diuturnitate evanescere nec amnibus ullis elui potest. ~
1335 II, 96| disciplina et ars augurum evanuerit iam et vetustate et neglegentia.
1336 II, 106| poena tristis et praeter eos eventus qui secuntur per se ipsa
1337 II, 102| repente totas civitates everteret, si quidem illa severa Lacedaemo
1338 III, 156| etiam sublatus intercessor evertit. Quid enim illum aliud perculit,
1339 II, 114| esset facta cum superiore exactione quam heredibus omnibus esset
1340 III, 147| cui reliqui parerent. Quod exactis regibus intellego placuisse
1341 I, 60| religionem susceperit, et exacuerit illam, ut oculorum, sic
1342 III, 153| mucronem aliquem tribunicium exacuisset in nos? Quem quom homines
1343 II, 105| familiares, in eorum sedibus exaedificatum templum Licentiae, pulsus
1344 II, 121| loco sepulcra fuissent, exarata sunt. Statuit enim collegium
1345 I, 21| condiscipulorum ne quis exaudiat. ~Marcvs: Atqui cauendum
1346 III, 146| possumus: qui vero utraque re excelleret, ut et doctrinae studiis
1347 I, 51| Eos qui singulis uitiis excellunt aut etiam pluribus, propter
1348 III, 168| suffragium, quod ipse Cassius exceperat, perduellionis. Dedit huic
1349 II, 103| dies propriam Idaeae Matris excepimus. Implet enim superstitione
1350 II, 68| quae genuit quam illa quae excepit. Itaque ego hanc meam esse
1351 II, 68| ubi nati, et illam <a> qua excepti sumus. Sed necesse est caritate
1352 I, 38| secuti sunt, ut uirtutibus exceptis atque uitiis cetera in summa
1353 I, 3| aedibus inambulans post excessum suum Romulus Proculo Iulio
1354 II, 108| Pomponi tuam! At mihi ista exciderant. ~
1355 II, 99| sumus. ~Marcus : Ego vero excipiam. Nam mihi cum multa eximia
1356 II, 123| videtote> quam humane excipiat altera lex <praecipit altera
1357 II, 99| 36] Atticus: Excipis credo illa quibus ipsi initiati
1358 II, 123| quoi pos funus faciat.' Excipit bellicam peregrinamque mortem.
1359 III, 168| ferenti legem tabellariam. Excitabat enim fluctus in simpulo
1360 II, 131| absolverint, nec e lapide excitari plus nec inponi, quam quod
1361 II, 101| languentis, et languefacit excitatos, et tum remittit animos
1362 I, 26| domiciliique pristini conspectum excitauit, tum speciem ita formauit
1363 III, 168| filius eius Marius in Aegaeo excitavit mari. Ac nostro quidem avo,
1364 II, 71| legem neque hominum ingeniis excogitatam, nec scitum aliquod esse
1365 II, 99| ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati
1366 II, 108| die, itemque cetera huius exempli dona sunto.' Haec illi placent.
1367 II, 104| ego hic sceleratorum utar exemplis, quorum plenae tragoediae?
1368 III, 164| quod corrumpunt, plusque exemplo quam peccato nocent. Atque
1369 II, 96| cogitur. Iam vero permultorum exemplorum et nostra est plena res
1370 II, 100| Bacchanalibus et consulum exercitu adhibito quaestio animadversioque
1371 I, 14| ciuile quod uocant eatenus exercuerunt, quoad populo praestare
1372 III, 141| populusve jusserit, ex urbe exeunto, duella iusta iuste gerunto,
1373 II, 103| superstitione animos et exhaurit domus. Sacrilego poena est,
1374 I, 4| sed ut a teste ueritatem exigant, nec dubito quin idem et
1375 III, 157| 25] Quam ob rem aut exigendi reges non fuerunt, aut plebi
1376 II, 70| revertamur. ~Marcus: Praeclare exigis Quinte — at ego effugisse
1377 I, 9| nisi praeparato otio, nec exiguo tempore absolui, et ego
1378 I, 14| ciuitatis? Quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum
1379 I, 6| habet uirium, tamen quid tam exile quam isti omnes? Fannii
1380 II, 99| excipiam. Nam mihi cum multa eximia divinaque videntur Athenae
1381 III, 139| partis in tribus discribunto, exin pecunias aevitatis ordinis
1382 I, 43| gratiae uoluntas poterit existere? Nam haec nascuntur ex eo
1383 II, 106| Marcus: Non enim Quinte recte existimamus quae poena divina sit, sed
1384 I, 23| communis deorum atque hominum existimanda. Et quod in ciuitatibus
1385 II, 94| ita sentio, sed quia sic existimari nos est necesse. Quid enim
1386 I, 33| enim querebatur caput esse exitiorum omnium. Vnde enim illa Pythagorea
1387 III, 174| abesto'. Nihil est enim exitiosius civitatibus, nihil tam contrarium
1388 I, 39| Arcesila et Carneade recentem, exoremus ut sileat. Nam si inuaserit
1389 I, 33| exstinguantur a natura dati, exorianturque et confirmentur uitia contraria.
1390 II, 128| neque id opere tectorio exornari nec hermas hos quos vocant
1391 I, 58| Quinte, proprium, id quod expectas, atque utinam esset etiam
1392 II, 86| censeo. ~Marcus: Ergo adeo expectate leges, quae genus illud
1393 I, 56| et legum, quo de genere expecto disputationem tuam. Nam
1394 I, 12| quam ob rem, cum placebit, experiendum tibi id censeo. ~Marcvs:
1395 I, 12| Quinte, nullum esset in experiundo periculum. Sed uereor ne,
1396 I, 14| praefuerunt, uniuersi iuris fuisse expertis existimo, sed hoc ciuile
1397 II, 91| Invicti Iovis, rerumque expetendarum nomina, Salutis, Honoris,
1398 III, 158| opere populus noster ignotam expetisset, qui posset carere cognita?
1399 I, 48| Ergo item iustitia nihil expetit praemii, nihil pretii: per
1400 II, 85| poterit publici sacerdotes expianto.' 'Loedis publicis quod
1401 II, 100| sacerdos inprudentiam consilio expiatam metu liberet, audaciam <libid>ines
1402 I, 40| sine illius suffimentis expiati sumus. At uero scelerum
1403 I, 40| in deos> inpietatum nulla expiatio est. Itaque poenas luunt,
1404 II, 97| haruspicum religione, de expiationibus et procurationibus satis
1405 II, 91| Athenis quod Cylonio scelere expiato, Epimenide Crete suadente,
1406 II, 126| tribueretur, solum autem frugibus expiatum ut vivis redderetur. Sequebantur
1407 II, 72| vim istius caelestis legis explana si placet, ne aestus nos
1408 III, 145| quaesitum et disputatum est, explicabo, et ut institui nostra iura
1409 I, 14| et umbram. Sed iam ordire explicare, quaeso, de iure ciuili
1410 I, 13| Atticvs: Quin igitur ista ipsa explicas nobis his subsiciuis, ut
1411 I, 16| societas inter ipsos. His enim explicatis, fons legum et iuris inueniri
1412 II, 132| 69] Habetis igitur explicatum omnem ut arbitror religionum
1413 II, 77| Lex autem illa, cuius vim explicavi, neque tolli neque abrogari
1414 I, 32| sin quid requiritis, id explicemus prius. ~Atticvs: Nos uero
1415 I, 37| bene prouisa et diligenter explorata principia ponantur, nec
1416 III, 179| magistratu abierint edant et exponant, quid in magistratu gesserint,
1417 III, 179| rationes referri causamque exponi censoribus, integram tamen
1418 I, 26| plurimarum obscuras nec satis <expressas> intellegentias enodauit,
1419 I, 27| iis libris quos legistis, expressit Scipio. Nunc quoniam hominem,
1420 II, 81| 18] Marcus: Expromam equidem ut potero, et quoniam
1421 II, 80| esse malo tuum. Sed iam exprome si placet istas leges de
1422 III, 142| auspicium iudiciumque habento, exque is senatus esto. Eius decreta
1423 II, 67| tam operibus magnificis exquisitisque antiquorum artibus delectant,
1424 I, 33| omnibus, recteque Socrates exsecrari eum solebat qui primus utilitatem
1425 II, 105| etiam sepultura et iustis exsequiarum carent. ~
1426 I, 28| illa non properem, quae exspectabam a te de iure ciuili, sed
1427 I, 14| humiliora quam illa quae a nobis exspectari puto. ~
1428 II, 91| Opis, Victoriae, quoniamque exspectatione rerum bonarum erigitur animus,
1429 I, 7| tuum est munus hoc, a te exspectatur; nisi quid Quinto uidetur
1430 I, 15| Atqui, si quaeris ego quid exspectem, quoniam scriptum est a
1431 I, 33| ut ab ea tamquam igniculi exstinguantur a natura dati, exorianturque
1432 I, 24| conuersionibus<que> caelestibus exstitisse quandam maturitatem serendi
1433 II, 69| eo duo sui conservatores exstitissent, ut iam videar adduci, hanc
1434 II, 120| quod os supra terram non extaret; porcam heredi esse contrac<tam>,
1435 II, 122| necessarium, quas iam nemo discit. Extenuato igitur sumptu tribus reciniis
1436 I, 45| habitu sed ex aliqua re externa iudicet? Est enim uirtus <
1437 III, 163| mutatio morum in principibus extiterit, eandem in populo secutam. ~
1438 II, 108| ebur ex inani<mi> corpore extractum haud satis castum donum
1439 II, 112| 49] Extrema illa persona est, ut, si
1440 III, 178| cupiditas ignominia sanciatur. ~Extremae leges sunt nobis non usitatae,
1441 II, 117| Februario autem mense, qui tum extremus anni mensis erat, mortuis
1442 II, 131| 68] Extrui autem vetat sepulcrum altius,
1443 II, 102| Naevianis modis, nunc ut eadem exultet <cavea> * cervices oculosque
1444 I, 6| esse iucundius, si aut ad Fabium aut ad eum qui tibi semper
1445 II, 121| aut eos si qui hoc ut C. Fabricius virtutis causa soluti legibus
1446 I, 5| Theopompum sunt innumerabiles fabulae. ~Atticvs: Teneo quam optabam
1447 I, 40| ardentibus taedis sicut in fabulis, sed angore conscientiae
1448 I, 53| controuersiarum aliquem facerent modum. Quodsi essent eo
1449 III, 162| cuperent quibus id si tu non faceres non liceret? ~
1450 II, 127| est, 'ne quis sepulcrum faceret operosius quam quod decem
1451 I, 39| nosse uoluerunt, paulisper facessant rogemus. Perturbatricem
1452 II, 100| pervigilationes sic Aristophanes facetissumus poeta veteris comoediae
1453 II, 123| ossa legito quoi pos funus faciat.' Excipit bellicam peregrinamque
1454 II, 116| Quodsi hoc qui testamentum faciebat cavere noluisset, admonet
1455 III, 154| plebis sua lege iniuriae faciendae potestatem ademerit, auxilii
1456 III, 165| dissentiam. ~Marcus: Non facies Quinte. Nam ego in ista
1457 I, 51| turpitudo ex ipsis uitiis facillime perspici potest. Quid enim
1458 II, 110| est. Cur igitur haec tanta facimus, cum cetera perparva sint,
1459 I, 40| turpitudo deterret ab iniuriosa facinerosaque uita, nemo est iniustus,
1460 I, 40| fingeret, defensionemque facinoris a naturae iure aliquo quaereret.
1461 I, 40| abnuer<e>t a se commissum esse facinus, aut iusti sui doloris causam
1462 I, 63| manant, amplissima. Deinde facio et lubenter et, ut spero,
1463 I, 63| Atticvs: Re<cte> uero facis et merito et pie, fuitque
1464 II, 122| legibus. 'Hoc plus' inquit 'ne facito. Rogum ascea ne polito.'
1465 I, 62| consolari possit adflictos, factaque et consulta fortium et sapientium
1466 II, 123| iubet. Credoque quod erat factitatum ut uni plura funera fierent
1467 I, 33| omnes ius <n>os natura esse factos. Atque hoc in omni hac disputatione
1468 III, 161| particeps. Id autem difficile factu est nisi educatione quadam
1469 II, 67| illi villae amicior modo factus atque huic omni solo, in
1470 I, 30| differens, discendi quidem facultate par. Nam et sensibus eadem
1471 II, 92| conficiendarum religionum facultatem adferunt. Quomque Vesta
1472 I, 58| atque utinam esset etiam facultatis meae! Sed profecto ita se
1473 III, 166| ista sententia maxime et fallit imperitos, et obest saepissime
1474 I, 62| disserendi ratione, ueri et falsi iudicandi scientia, et arte
1475 II, 107| vexandis vivorum animis et ea fama mortuorum, ut eorum exitium
1476 II, 100| sanciendum est, ut mulierum famam multorum oculis lux clara
1477 I, 55| Aristotele et ab illa Platonis familia discreparet, esset<que>
1478 I, 53| Phaedro meo memini, Gellium familiarem tuum, quom pro consule ex
1479 II, 105| sunt, vexati nostri Lares familiares, in eorum sedibus exaedificatum
1480 I, 54| Ergo adsentiris Antiocho familiari meo (magistro enim non audeo
1481 I, 23| idoneo loco, agnationibus familiarum distinguuntur status, id
1482 II, 110| conserventur semper et deinceps familiis prodantur, et ut in lege
1483 II, 85| ë 'Praeter Idaeae Matris famulos eosque iustis diebus ne
1484 II, 108| duelli instrumenta, non fani. Ligneum autem quod <quis>que
1485 I, 6| tam exile quam isti omnes? Fannii autem aetati coniunctus <
1486 I, 6| Catonem, aut ad Pisonem aut ad Fannium aut ad Vennonium uenias,
1487 II, 91| suadente, fecerunt Contumeliae fanum et Inpudentiae, <magnumque
1488 II, 95| Atticus: Age iam ista video fateorque esse magna. Sed est in conlegio
1489 II, 83| alterum quod interpretetur fatidicorum et vatium ecfata incognita,
1490 II, 74| tempus descriptae populis, favore magis quam re legum nomen
1491 II, 82| opes amovento. Qui secus faxit, deus ipse vindex erit.' '
1492 II, 91| Araque vetusta in Palatio Febris et altera Esquiliis Malae
1493 II, 117| religiosissime coluerent. Februario autem mense, qui tum extremus
1494 II, 117| extremum anni ut veteres Februarium sic hic Decembrem sequebatur.
1495 II, 126| humandi, quod quom proxumi fecerant obductaque terra erat, frugibus
1496 I, 11| cecinerat ipsasque tardiores fecerat tibias, sic tu a con<ten>tionibus
1497 II, 74| descripserint, quom contra fecerint quam polliciti professique
1498 II, 91| Epimenide Crete suadente, fecerunt Contumeliae fanum et Inpudentiae, <
1499 I, 32| alios, idcirco qui canem et felem ut deos colunt, non eadem
1500 II, 120| triduum ferias et porco femina piaculum faci<undum>. Si
1501 II, 92| sentiant mulieres <in> naturam feminarum omnem castitatem pati. ~
1502 II, 92| lactentibus, cui maribus, cui feminis. Plures autem deorum omnium,
|