64-casto | castu-delec | deli-femin | fera-invic | invid-nosce | nosse-prodi | produ-simul | sinem-ventu | verbe-zenon
Liber, Caput
1503 I, 24| neque tam mansueta neque tam fera, quae non, etiamsi ignoret
1504 III, 162| omnibus amicus L. Lucullus ferebatur, quasi commodissime respondisset,
1505 II, 91| vel Respiciens ad opem ferendam, vel Fors in quo incerti
1506 III, 154| potestatem ademerit, auxilii ferendi reliquerit, Pompeiumque
1507 I, 21| admodum irasci, nec uero ferent, si audierint, te primum
1508 III, 168| sororem aviam nostram habebat, ferenti legem tabellariam. Excitabat
1509 II, 92| 29] Tum feriarum festorumque dierum ratio
1510 III, 158| in Metellum incitasset, ferremus o Quinte frater, consolarenturque
1511 III, 163| 31] Quis enim ferret istos, cum videret eorum
1512 III, 152| depellere quidem a se sine ferro potuit res publica. ~
1513 II, 108| fore, si ad eam utendam ferroque subigendam superstitionis
1514 II, 108| donum deo. Iam aes atque ferrum duelli instrumenta, non
1515 II, 92| 29] Tum feriarum festorumque dierum ratio in liberis
1516 II, 84| belli indotiarum ratorum fetiales iudices non<tii> sunto,
1517 I, 25| frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur, sed etiam
1518 II, 83| ad dies ubertatem lactis feturaeque servanto, idque ne omitti
1519 II, 92| sacrificiorum libamenta serventur fetusque pecorum quae dicta in lege
1520 II, 83| et publice modo rituque fiant, discunto ignari a publicis
1521 II, 64| et in insula quae est in Fibreno — nam opinor <id> illi alteri
1522 II, 69| hoc quasi rostro finditur Fibrenus, et divisus aequaliter in
1523 I, 47| semper uno modo uidentur, ficta esse dicimus. Quod est longe
1524 I, 4| multa quaeruntur in Mario fictane an uera sint, et a nonnullis
1525 II, 84| olla quae pro populo rite fient. Neve quem initianto nisi
1526 II, 123| factitatum ut uni plura funera fierent lectique plures sternerentur,
1527 II, 123| sternerentur, id quoque ne fieret lege sanctum est. Qua in
1528 II, 125| iam ista res sit, in C. Figuli sepulcro vidisse [te] credo.
1529 I, 2| fulua Iouis miranda uisa figura, nunc sit haec. Sed cum
1530 I, 26| fundamenta quaedam scientiae, figuramque corporis habilem et aptam
1531 II, 73| vim Lucretiae Tricipitini filiae attulit. Erat enim ratio,
1532 II, 104| timeret suis, Iunoni Samiae filiarum dotis credidisse. Iam de
1533 II, 69| Etenim hoc quasi rostro finditur Fibrenus, et divisus aequaliter
1534 I, 52| prolab<ar>. ~Marcvs: Ad finem bonorum, quo referuntur
1535 I, 55| sed e XII tres arbitri fines regemus. ~
1536 II, 91| repudianda sunt. Quodsi fingenda nomina, Vicaepotae potius
1537 I, 40| sui doloris causam aliquam fingeret, defensionemque facinoris
1538 III, 172| Actor enim moderatur et fingit non modo mentes ac voluntates,
1539 I, 55| controuersia est nata de finibus, in qua, quoniam usus capionem
1540 II, 118| est edisseri a nobis, quae finis funestae familiae, quod
1541 II, 83| cursus annuos sacerdotes finiunto, quaeque quoique divo decorae
1542 II, 129| efferri. Sepulcris autem novis finivit modum; nam super terrae
1543 I, 37| uides: ad res publicas firmandas et ad stabiliend<o>s <mo>res
1544 II, 79| quom intellegat quam multa firmentur iure iurando, quantae saluti
1545 II, 98| Romano sed omnibus bonis firmisque populis leges damus. ~
1546 I, 5| Postulatur a te iam diu uel flagitatur potius historia. Sic enim
1547 III, 166| dominatu ac potentia principum flagitavit. Itaque graviora iudicia
1548 I, 62| hortari ad decus, reuocare a flagitio, consolari possit adflictos,
1549 II, 83| omnibus pontifices, singulis flamines sunto. Virginesque Vestales
1550 III, 152| 20] Namque ut C. Flaminium atque ea quae iam prisca
1551 I, 29| inbecillitatem animorum torqueret et flecteret, quocumque c<u>pisset, sui
1552 I, 47| acceperunt, inficiunt et flectunt ut uolunt, uel ab ea quae
1553 II, 102| oculosque pariter cum modorum flexionibus torqueant. Graviter olim
1554 I, 58| immortalibus uberius, nihil florentius, nihil praestabilius hominum
1555 II, 96| Atti Navi nomen memoria floreret tam diu, nisi omnes hi multa
1556 III, 168| tabellariam. Excitabat enim fluctus in simpulo ut dicitur Gratidius,
1557 II, 69| enim ullum hoc frigidius flumen attigi, cum ad multa accesserim,
1558 II, 64| opinor <id> illi alteri flumini nomen est — sermoni reliquo
1559 I, 21| concentum auium strepitumque fluminum non uereor condiscipulorum
1560 II, 83| in urbe custodiunto ignem foci publici sempitemum.' 'Quoque
1561 II, 92| adferunt. Quomque Vesta quasi focum urbis, ut Graeco nomine
1562 II, 108| utitur: 'Terra igitur ut focus domiciliorum sacra deorum
1563 II, 100| inmittendi religionibus foedas damnet atque inpiam iudicet. ~
1564 III, 173| quisque sit lege, condicione, foedere —, tenere consuetudinem
1565 III, 151| recreatus multoque taetrior et foedior natus est. Quae enim ille
1566 I, 51| perspici potest. Quid enim foedius auaritia, quid immanius
1567 I, 16| ipsos. His enim explicatis, fons legum et iuris inueniri
1568 I, 20| ergo ipsius iuris ortum a fonte repetamus? Quo inuento non
1569 II, 119| sepulcro quod <haud> procul a Fontis ara est, regem nostrum Numam
1570 I, 15| rebus aliquid uberius quam forensis usus desiderat? ~
1571 II, 108| Divinissima autem dona aves et formae ab uno pictore uno absolutae
1572 I, 52| pecuniamne igitur an honores an formam an ualetudinem? Quae et
1573 I, 26| excitauit, tum speciem ita formauit oris, ut in ea penitus reconditos
1574 I, 14| stipulationum et iudiciorum formulas conponam? Quae et conscripta
1575 II, 91| Respiciens ad opem ferendam, vel Fors in quo incerti casus significantur
1576 II, 73| illum rem gessisse tantam fortitudinis lege atque imperio putabimus,
1577 I, 25| donata consulto nobis, non fortuito nata uideantur, nec solum
1578 II, 104| vereor ne supra hominis fortunam esse videatur, tamen quoniam
1579 II, 91| Calatino consecrata est. Fortunaque sit vel Huiusce diei — nam
1580 I, 38| atque arduam, sed iam tamen fractam et conuictam sectam secuti
1581 I, 24| genere sumpserint, quae fragilia essent et caduca, animum
1582 III, 163| nisi illi ipsi qui eas frangere deberent cupiditatis eiusdem
1583 III, 163| et religiosis, quis non frangeret eorum libidines, nisi illi
1584 I, 1| serunt? Mihi enim uideris fratrem laudando suffragari tibi. ~
1585 III, 174| vero actoris iubeo esse fraudem, id totum dixi ex Crassi
1586 I, 40| sed angore conscientiae fraudisque cruciatu. Quodsi homines
1587 III, 143| quid turbassitur in agendo, fraus actoris esto. Intercessor
1588 II, 127| columnam violarit deiecerit fregerit'. Sed post aliquanto propter
1589 III, 172| gravitatem res habet, cum frequens ordo est; ut loco dicat,
1590 III, 150| tamen adprobante senatu frequentissimo, nisi mihi levis tribunus
1591 II, 69| facit. Nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi, cum ad multa
1592 I, 49| desperatis emolumentis et fructibus; quo quid potest dici immanius?
1593 I, 41| sed utilitate aliqua atque fructu, callidi sumus, non boni.
1594 I, 42| poterit, is qui sibi eam rem fructuosam putabit fore. Ita fit ut
1595 II, 79| quae gignuntur nobis ad fruendum, non gratum esse cogunt,
1596 II, 105| horum scelerum principes fuerant et praeter ceteros in omni
1597 III, 148| post exstitit ne id quod fuerat esset. Hoc enim primum minuit
1598 I, 39| sequantur in uita quaeque fugiant uoluptatibus et doloribus
1599 I, 31| similique inscitia mors fugitur quasi dissolutio naturae,
1600 I, 63| facis et merito et pie, fuitque id, ut dicis, in hoc sermone
1601 I, 2| qua olim euolauit nuntia fulua Iouis miranda uisa figura,
1602 I, 26| intellegentias enodauit, quasi fundamenta quaedam scientiae, figuramque
1603 I, 43| diligendos homines, quod fundamentum iuris est. Neque solum in
1604 II, 90| dominis tum famulis, posita in fundi villaeque conspectu, religio
1605 II, 123| 60] Cetera item funebria quibus luctus augetur XII
1606 II, 118| edisseri a nobis, quae finis funestae familiae, quod genus sacrificii
1607 I, 10| inertis grato atque honesto fungerer munere. Sic enim mihi liceret
1608 III, 158| et si nos multitudinis furentis inflammata invidia pepulisset,
1609 I, 40| eos agitant insectanturque furiae, non ardentibus taedis sicut
1610 III, 154| ratione ac sine ulla spe bona furor edere potuit inpurae beluae,
1611 III, 154| beluae, multorum inflammatus furoribus. Quam ob rem in ista quidem
1612 I, 62| utendum putabit sed etiam fusa latius perpetua oratione,
1613 II, 95| posse nobis signa rerum futurarum ostendere, non video cur
1614 III, 161| hominibus qui nunc sunt, sed de futuris, si qui forte his legibus
1615 II, 88| ipsi deo nihil minus gratum futurum sit, quam non omnibus patere
1616 II, 104| vetat dubitare qua sit mente futurus deus, quom vir nemo bonus
1617 III, 167| magistratibus mandandis: ea est Gabinia, lata ab homine ignoto et
1618 II, 107| exitium et iudicio vivorum et gaudio conprobetur. ~XVIII
1619 II, 69| obscurius, Liremque multo gelidiorem facit. Nec enim ullum hoc
1620 I, 53| Qui istuc fieri potest L. Gellio mortuo? ~Marcvs: Quid tandem
1621 I, 53| audire ex Phaedro meo memini, Gellium familiarem tuum, quom pro
1622 I, 6| Ecce autem successere huic <G>elli<us>, Clodius, Asellio, nihil
1623 I, 25| est, neque alio ullo in gen<ere> praeterea. Est autem
1624 I, 61| perspexerit, eaque unde generata quo recur<sur>a, quando,
1625 I, 22| praeclara quadam condicione generatum esse a supremo deo. Solum
1626 I, 27| rerum esse uoluit, <ita> generauit et ornauit deus, perspicuum
1627 III, 172| vel ad docendum; quorum generum in utroque magnus noster
1628 II, 118| sepulcrorum, ut extra sacra et gentem inferri fas negent esse,
1629 II, 119| Numam conditum accepimus, gentemque Corneliam usque ad memoriam
1630 II, 105| iudicia senatus, Italiac, gentium denique omnium conservatae
1631 II, 68| multo secus est ea quae genuit quam illa quae excepit.
1632 III, 150| Omitto quem ad modum isti se gerant atque gesserint, qui legatione
1633 II, 78| moderatores deos, eaque quae gerantur eorum geri iudicio ac numine,
1634 III, 143| danto neve petenda neve gerenda neve gesta potestate. Quod
1635 II, 97| in quo et suscipiendo et gerendo et deponendo ius ut plurimum
1636 III, 138| esto, quodque is qui bellum geret imperassit, ius ratumque
1637 II, 78| eaque quae gerantur eorum geri iudicio ac numine, eosdemque
1638 II, 66| mea et huius fratris mei germana patria. Hic enim orti stirpe
1639 II, 68| accipio dicere Arpinum — germanam patriam esse vestram? Numquid
1640 III, 141| exeunto, duella iusta iuste gerunto, sociis parcunto, se et
1641 III, 158| pro salute rei publicae gessimus, ut non omnibus gratus esset,
1642 II, 73| minus Coclitem illum rem gessisse tantam fortitudinis lege
1643 II, 94| militiae per magistratus gestum sine eorum auctoritate posse
1644 II, 91| magis, vel Primigenia a gignendo comes. ~XII
1645 I, 2| natura stare potuerunt. Quare glandifera illa quercus, ex qua olim
1646 III, 164| admodum pauci honore et gloria amplificati vel corrumpere
1647 I, 32| propterque honestatis et gloriae similitudinem beati, qui
1648 III, 141| continento, populi <sui> gloriam augento, domum cum laude
1649 III, 153| inmortalitatem memoriae gloriosum, neminem in nos mercede
1650 I, 15| describit, die in cupressetis Gnosiorum et spatiis siluestribus,
1651 III, 156| mente sit? Quin ipsum Ti. Gracchum non solum neglectus sed
1652 III, 158| vis in me populum, sicut Gracchus in Laenatem, Saturninus
1653 III, 139| ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto.' ~'
1654 I, 53| pro consule ex praetura in Graeciam uenisset <esset>que Athenis,
1655 II, 91| Amorum et Cupidinum quod Graeciasuscepit consilium audax>. Virtutes
1656 I, 7| neque praeterea quemquam de Graecis legisse uideatur, eum tamen
1657 I, 7| id tamen ex illa erudita Graecorum copia, sed ex librariolis
1658 II, 125| quo vocabulo etiam <apud> Graecos cantus lugubres nominantur. ~
1659 II, 92| quod nos prope idem <ac> Graecum, <non> interpretatum nomen
1660 II, 89| esset et domus. ~XI Melius Graii atque nostri, qui ut augerent
1661 II, 83| quaeque quoique divo decorae grataeque sint hostiae, providento.' '
1662 II, 88| iubet, significat probitatem gratam esse deo, sumptum esse removendum.
1663 I, 49| non <tu>m ipsi cernunt<ur> grati, quo<m> referunt gratiam?
1664 I, 49| cernunt<ur> grati, quo<m> referunt gratiam? Vbi illa sancta amicitia,
1665 III, 168| municipio quoad vixit restitit M.Gratidio cuius in matrimonio sororem
1666 III, 168| fluctus in simpulo ut dicitur Gratidius, quos post filius eius Marius
1667 III, 171| populo potestas honeste bonis gratificandi datur. Eoque nunc fit illud
1668 III, 161| etsi tuus est totus ordo, gratissimamque memoriam retinet consulatus
1669 I, 10| senectutisque non inertis grato atque honesto fungerer munere.
1670 I, 48| sine praemio benignus est, gratuita; si cum mercede, conducta.
1671 I, 48| sunt. Quid? Liberalitas gratuitane est an mercennaria? Si sine
1672 I, 63| Atticvs: Laudata quidem a te grauiter et uere! Sed quorsus hoc
1673 II, 104| gratum potius videri quam grave. ~XVII
1674 III, 179| accusatoribus, qui quidem graves esse non possunt, nisi sunt
1675 III, 166| principum flagitavit. Itaque graviora iudicia de potentissimis
1676 III, 172| agendi aut cum senatu. <Tum> gravis et ut arbitror praeclara
1677 II, 77| doctissimus fecit Plato atque idem gravissimus philosophorum omnium, qui
1678 III, 149| Nam ista potestate nata gravitas optimatium cecidit, convaluitque
1679 III, 133| difficillimam illam societatem gravitatis cum humanitate. ~Atticus:
1680 II, 102| modorum flexionibus torqueant. Graviter olim ista vindicabat vetus
1681 II, 126| obserebatur, ut sinus et gremium quasi matris mortuo tribueretur,
1682 III, 160| ordinis consilio rem publicam gubernari velint, possit ex temperatione
1683 II, 91| magnumque consecravit gymnasiis in simulacra Amorum et Cupidinum
1684 I, 44| mala perniciosaque sunt, habeantur pro bonis et salutaribus?
1685 II, 112| qui> eam solverit, proinde habeatur quasi eam pecuniam ceperit. ~
1686 III, 168| matrimonio sororem aviam nostram habebat, ferenti legem tabellariam.
1687 II, 126| praedicatum — nam mentiri nefas habebatur —, iusta confecta erant. ~
1688 I, 51| prauitates, si erunt perinsignes, habebunt aliquid offensionis, animi
1689 II, 76| ullam legem puto non modo habendam sed ne appellandam quidem. ~
1690 II, 120| heredi esse contrac<tam>, et habendas triduum ferias et porco
1691 III, 155| in ea, sine isto malo non haberemus. 'Nimia potestas est tribunorum
1692 I, 42| idcirco eae leges iustae haberentur? Nihilo credo magis illa
1693 II, 79| iudicibus <tum> testibus? Habes legis prooemium; sic enim
1694 II, 82| vindex erit.' 'Separatim nemo habessit deos neve novos neve advenas
1695 III, 141| Equitatumque qui regat habeto pari iure cum eo quicumque
1696 III, 161| legibus parere voluerint, haec habetur oratio. Nam cum omni vitio
1697 I, 26| scientiae, figuramque corporis habilem et aptam ingenio humano
1698 I, 27| habent. Omitto opportunitates habilitatesque reliqui corporis, moderationem
1699 II, 94| instituta dimittere vel habita rescindere? Quid gravius
1700 II, 67| summorum virorum, ubi quisque habitare, ubi sedere, ubi disputare
1701 III, 146| institutus ab Aristotele habitavit ut scitis in eo genere rerum,
1702 II, 82| eos qui caelestes semper habiti sunt colunto et ollos quos
1703 I, 45| dicam, catum non ex ipsius habitu sed ex aliqua re externa
1704 II, 123| simul illud videtote, aliud habitum esse sepelire et urere. ~
1705 I, 7| numero uestro umquam est habitus, et in historia puerile
1706 II, 69| Quo effecto, tamquam id habuerit operis ac muneris, ut hanc
1707 III, 144| maioribus nostris, nihil habui sane <aut> non multum quod
1708 I, 6| paulo inflauit uehementius, habuitque uires agrestis ille quidem
1709 I, 39| rogemus. Perturbatricem autem harum omnium rerum Academiam,
1710 II, 84| portenta ad Etruscos <et> haruspices si senatus iussit deferunto,
1711 II, 81| quoniam et locus et sermo <haudquaquam> familiaris est, legum leges
1712 I, 17| penitus ex intima philosophia hauriendam iuris disciplinam putas? ~
1713 II, 96| Amphiarai neque Calchantis neque Heleni tantum nomen fuisset, neque
1714 III, 146| civilem in disputando locum, Heraclidesque Ponticus profectus ab eodem
1715 II, 116| civili, ut per aes et libram heredem testamenti solvant et eodem
1716 II, 120| terram non extaret; porcam heredi esse contrac<tam>, et habendas
1717 III, 150| gesserint, qui legatione hereditates aut syngraphas suas persecuntur.
1718 II, 111| qui adstringantur sacris. Heredum , causa iustissima est;
1719 II, 128| opere tectorio exornari nec hermas hos quos vocant licebat
1720 I, 5| pleraque; quamquam et apud Herodotum patrem historiae et apud
1721 II, 131| incisam ne plus quattuor herois versibus, quos longos appellat
1722 I, 5| et apud Herodotum patrem historiae et apud Theopompum sunt
1723 I, 2| tenere potuerunt, aut quam Homericus Vlixes Deli se proceram
1724 I, 47| perturbat nos opinionum uarietas hominumque dissensio, et quia non idem
1725 I, 45| natura est: igitur omnis honestas eodem modo. ~Nam ut uera
1726 I, 32| 32] propterque honestatis et gloriae similitudinem
1727 I, 32| similitudinem beati, qui honorati sunt, uidentur, miseri autem,
1728 II, 125| 62] honoratorum virorum laudes in contione
1729 III, 151| dignum fuit, patribus omnem honorem eripuit, omnia infima summis
1730 I, 52| est: pecuniamne igitur an honores an formam an ualetudinem?
1731 I, 6| agrestis ille quidem atque horridas, sine nitore ac palaestra,
1732 III, 172| sit oratoris copia vel ad hortandum vel ad docendum; quorum
1733 I, 62| persuadendum edat suis ciuibus, qua hortari ad decus, reuocare a flagitio,
1734 I, 14| rem quo me uocas, aut quid hortaris? ut libellos conficiam de
1735 II, 117| hic Decembrem sequebatur. Hostia autem maxima parentare pietatis
1736 II, 83| divo decorae grataeque sint hostiae, providento.' 'Divisque
1737 III, 150| atque innocentibus neque ex hostibus neque a sociis reortandum. ~
1738 II, 92| non mutandum est, quibus hostiis immolandum quoique deo,
1739 II, 73| scriptum, ut contra omnis hostium copias in ponte unus adsisteret,
1740 II, 91| est. Fortunaque sit vel Huiusce diei — nam valet in omnis
1741 II, 126| permansit hoc ius terra humandi, quod quom proxumi fecerant
1742 II, 123| addito', <videtote> quam humane excipiat altera lex <praecipit
1743 III, 133| societatem gravitatis cum humanitate. ~Atticus: Sane gaudeo quod
1744 II, 99| immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati sumus, initiaque
1745 II, 120| sepultis venit usu <ut> humati dicantur, id erat proprium
1746 II, 120| iniecta gleba tum et ille humatus est et sepulcrum vocatur,
1747 II, 121| uratur sepelin, sed qui humetur. ~Atticus: Quid quod post
1748 I, 14| sunt diligenter, et sunt humiliora quam illa quae a nobis exspectari
1749 II, 120| proprium tum in iis quos humus iniecta contexerat, eumque
1750 II, 98| Marcus: Quid ergo aget Iacchus Eumolpidaeque vostri et
1751 II, 105| illis distracti ac dissipati iacent; qui vero ex iis et horum
1752 II, 71| iubendum et ad deterrendum idonea. ~
1753 I, 23| ratione quadam, de qua dicetur idoneo loco, agnationibus familiarum
1754 II, 83| rituque fiant, discunto ignari a publicis sacerdotibus.
1755 II, 83| Vestales in urbe custodiunto ignem foci publici sempitemum.' '
1756 II, 120| primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari. Dedarat
1757 I, 33| consuetudinis, ut ab ea tamquam igniculi exstinguantur a natura dati,
1758 III, 166| danda populo, in qua bonis ignorantibus quid quisque sentiret, tabella
1759 II, 117| institutum non servaret, ignorare, Brutum antem maiorum nostrorum
1760 III, 180| requiras? ~Atticus: Egone? Quod ignorari ab iis qui in re publica
1761 I, 42| atque prohibendi. Quam qui ignorat, is est iniustus, siue est
1762 I, 6| nostris hominibus adhuc aut ignorata aut relicta. Nam post annalis
1763 I, 18| ita est, Quinte, ac potius ignoratio iuris litigiosa est quam
1764 II, 71| interdum errore sermonis, ignoremusque vim rationis eius qua iura
1765 I, 24| fera, quae non, etiamsi ignoret qualem haberi deum deceat,
1766 II, 121| Tite, et ut arbitror non ignota vobis. Sed ea non tam ad
1767 III, 158| tanto opere populus noster ignotam expetisset, qui posset carere
1768 II, 88| confusionem habet religionum et ignotas caerimonias nos<tris> sacerdotibus. ~
1769 III, 167| Gabinia, lata ab homine ignoto et sordido. Secuta biennio
1770 III, 140| Regio imperio duo sunto, iique <a> praeeundo iudicando
1771 II, 67| vestigia. Me quidem ipsae illae nostrae Athenae non tam
1772 | illorum
1773 | illos
1774 II, 123| dentes iuncti escunt, ast im cum ub sepeliet uretve,
1775 I, 41| multo auro spoliare possit, imbecillum atque solum? Noster quidem
1776 I, 26| sunt, docente natura, quam imitata ratio res ad uitam necessarias
1777 III, 163| quantum illud quod permulti imitatores principum existunt. Nam
1778 I, 47| sensu implicata insidet, imitatrix boni uoluptas, malorum autem
1779 II, 77| civitatibus suis scripserint. Quos imitatus Plato videlicet hoc quoque
1780 II, 99| mysteriis, quibus ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem
1781 | Immo
1782 II, 92| mutandum est, quibus hostiis immolandum quoique deo, cui maioribus,
1783 I, 21| noui sententiam), deorum immortalium <n>ut<u>, ratione, potestate,
1784 I, 38| est, rebus non commutatis immutauerunt uocabula, siue etiam Aristonis
1785 III, 174| quo nihil praest<abil>ius: impediri enim bonam rem melius quam
1786 III, 138| Militiae quibus iussi erunt imperanto eorumque tribuni sunto.
1787 III, 138| quodque is qui bellum geret imperassit, ius ratumque esto.' ~'Minoris
1788 III, 137| sperare, se aliquo tempore imperaturum, et illum qui imperat cogitare,
1789 III, 137| paret, videtur qui aliquando imperet dignus esse. Itaque oportet
1790 III, 136| quondam paruerunt. Quod genus imperii primum ad homines iustissimos
1791 I, 4| isti, Tite noster, faciunt imperite, qui in isto periculo non
1792 III, 166| sententia maxime et fallit imperitos, et obest saepissime rei
1793 III, 135| dici intellegi volo — quam imperium, sine quo nec domus ulla
1794 I, 7| a>pt<a L>ati<n>o <ser>m<oni> imp<er>t<iens>, Sisenna, eius amicus, omnis
1795 III, 159| morae. Saepe enim populi impetum iniustum auspiciis di immortales
1796 III, 155| progredi cogitat, populi impetus periculi rationem sui non
1797 II, 85| quod neque expiari poterit impie commissum esto; quod expiari
1798 II, 105| rebus ac perditis violari ab impiis passi non sumus eamque ex
1799 I, 40| quaenam sollicitudo uexaret impios sublato suppliciorum metu?
1800 II, 85| supremo supplicio sanciunto.' 'Impius ne audeto placare donis
1801 II, 111| innumerabilia nascuntur quibus implentur iuris consultorum libri.
1802 II, 103| Idaeae Matris excepimus. Implet enim superstitione animos
1803 I, 47| quae penitus in omni sensu implicata insidet, imitatrix boni
1804 II, 123| parenti sine fraude esse lex impositam iubet. Credoque quod erat
1805 I, 4| aquila Tarquinio apicem impositum putent. ~
1806 III, 158| civitate quam manere in <im>proba maluerunt. Pompeium vero
1807 I, 62| fortium et sapientium cum improborum ignominia sempiternis monumentis
1808 I, 62| stabiliat leges, qua castiget improbos, qua tueatur bonos, qua
1809 I, 50| bonum colligant, erubescent impudica loqui. At me istorum philosophorum
1810 I, 3| non> longe a tuis aedibus inambulans post excessum suum Romulus
1811 I, 15| in uiridi opacaque ripa inambulantes, tum autem residentes, quaeramus
1812 II, 108| invidiosa res est. Tum ebur ex inani<mi> corpore extractum haud satis
1813 I, 29| opinionum ua<r>i<e>tas non inbecillitatem animorum torqueret et flecteret,
1814 II, 79| 16] His enim rebus inbutae mentes haud sane abhorrebunt
1815 I, 40| nemo est iniustus, a<t> incauti potius habendi sunt inprobi. ~
1816 III, 156| 24] 'At aliquando incenditur.' Et quidem saepe sedatur.
1817 II, 124| alienas invito domino', incendium videtur arcere <vetat>.
1818 II, 91| ferendam, vel Fors in quo incerti casus significantur magis,
1819 II, 104| credidisse. Iam de periuriis, de incesto nihil sane hoc quidem loco
1820 II, 85| exitium, humana dedecus.' 'Incestum pontifices supremo supplicio
1821 I, 27| ab iis quorum ex prima et inchoata intellegentia genera cognouit,
1822 I, 30| imprimuntur, de quibus ante dixi, inchoatae intellegentiae, similiter
1823 I, 44| easque in animis nostris inchoauit, honesta in uirtute ponuntur,
1824 III, 157| optume et dulcissume frater, incidit in tribuniciam potestatem,
1825 II, 118| contracta iura sint, quo tempore incipiat sepulcrum esse et religione
1826 II, 73| avocans, quae non tum denique incipit lex esse quom scripta est,
1827 II, 131| quod capiat laudem mortui incisam ne plus quattuor herois
1828 III, 158| Saturninus in Metellum incitasset, ferremus o Quinte frater,
1829 II, 101| utramque partem. Namque et incitat languentis, et languefacit
1830 III, 157| tribunatu. Non enim plebes incitata nostris rebus invidit, sed
1831 II, 119| Sylla victor, acerbiore odio incitatus, quam si tam sapiens fuisset
1832 II, 89| dicitur, quod parietibus includerent deos, quibus omnia deberent
1833 II, 83| fatidicorum et vatium ecfata incognita, quae eorum senatus populusque
1834 II, 89| easdem illos urbis quas nos incolere voluerunt. Adfert enim haec
1835 II, 74| salutem civium civitatumque incolumitatem vitamque hominum quietam
1836 I, 55| paupertatem, debilitatem, dolorem incommodas, non malas; sentit idem
1837 I, 45| quae uirtus est, itemque inconstantia, quod est uitium, sua natura
1838 II, 129| ait rursus idem Demetrius increbruisse eam funerum sepulcrorumque
1839 I, 34| illud effici (quod quibusdam incredibile uideatur, sit autem necessarium)
1840 II, 96| augurum praedictis multa incredibiliter vera cecidisse. Neque enim
1841 II, 67| Marcus: Gaudeo igitur me incunabula paene mea tibi ostendisse. ~
1842 I, 8| Pompeii laudes inlustrabit, incurret etiam in <praeclarum> illum
1843 I, 9| Subsiciua quaedam tempora incurrunt, quae ego perire non patior,
1844 | inde
1845 II, 99| displiceat in nocturnis, poetae indicant comici. Qua licentia Romae
1846 II, 124| Reliqua sunt in more: funus ut indicatur si quid ludorum, dominusque
1847 III, 157| Atque haec rerum exitus indicavit: quis enim non modo liber,
1848 I, 42| uellet ciuium <nominatim> aut indicta causa inpune posset occidere.
1849 II, 93| optimatium semper populum indigere, discriptioque sacerdotum
1850 II, 84| Foederum pacis belli indotiarum ratorum fetiales iudices
1851 II, 65| facerem et narrationibus inducebar tuis et versibus —, sed
1852 II, 108| <di>vitiis vel subsidiis temporum inductus: terrae cultum segniorem
1853 I, 39| 39] Sibi autem indulgentes et corpori deseruientes
1854 I, 35| inter se naturali quadam indulgentia et beniuolentia, tum etiam
1855 I, 60| uirtutibus a corporis obsequio indulgentiaque discesserit, uoluptatemque
1856 I, 10| responderem senectutisque non inertis grato atque honesto fungerer
1857 I, 51| pudicos dicere, quom ipsa infamia propter rei <turp>itudinem
1858 I, 51| eos, qui a stupro arcentur infamiae metu, pudicos dicere, quom
1859 I, 50| pudore pudicitiaque dicemus? Infamiaene metu non esse petulantes,
1860 II, 84| vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, quique non paruerit,
1861 II, 127| quis ea deleat neve alienum inferat', poenaque est, 'si quis
1862 III, 162| superiorem equitem Romanum, inferiorem libertinum: quorum cum essent
1863 III, 162| sibi oportere quod iis qui inferioris ordinis essent liceret.
1864 II, 118| ut extra sacra et gentem inferri fas negent esse, idque apud
1865 III, 162| cupiditatibus principum et vitiis infici solet tota civitas, sic
1866 I, 47| et rudes quom acceperunt, inficiunt et flectunt ut uolunt, uel
1867 III, 151| omnem honorem eripuit, omnia infima summis paria fecit, turbavit,
1868 III, 152| quantos viros! — homo omnium infimus et sordidissimus tribunus
1869 II, 110| in una cognitione, id in infinita dispertiuntur. Velut in
1870 III, 172| rogatus; ut modo, ne sit infinitus. Nam brevitas non modo senatoris
1871 II, 66| nostri studio, qui cum esset infirma valetudine, hic fere aetatem
1872 II, 89| quibus auctoribus Xerses inflammasse templa Graeciae dicitur,
1873 III, 158| nos multitudinis furentis inflammata invidia pepulisset, tribuniciaque
1874 III, 154| inpurae beluae, multorum inflammatus furoribus. Quam ob rem in
1875 I, 6| Coelius Anti>pater paulo inflauit uehementius, habuitque uires
1876 II, 101| animos teneros atque mollis influere quam varios canendi sonos,
1877 III, 164| concipiunt ipsi, sed ea infundunt in civitatem, neque solum
1878 I, 24| essent et caduca, animum esse ingeneratum a deo. Ex quo uere uel agnatio
1879 I, 59| se habere sentiet diuinum ingeniumque in se suum sicut simulacrum
1880 I, 32| miseri autem, qui sunt inglorii. Molestiae, laetitiae, cupiditates,
1881 III, 158| qui illa urbe pulsi carere ingrata civitate quam manere in
1882 I, 32| maleficos, quae crudeles, quae ingratos non aspernatur, non odit?
1883 III, 174| legibus, nihil minus civile et inhumanius, quam composita et constituta
1884 II, 126| Sequebantur epulae quas inibant propinqui coronati, apud
1885 II, 106| odissent patriam numquam inimici nobis fuissent, ardentis
1886 III, 153| inquam, tam audax, tam nobis inimicus fuisset, ut cogitaret umquam
1887 III, 155| Quinte perspicis, sed est iniqua in omni re accusanda praetermissis
1888 II, 84| populo rite fient. Neve quem initianto nisi ut adsolet Cereri Graeco
1889 II, 100| eo ritu Cereri quo Romae initiantur. Quo in genere severitatem
1890 II, 99| humanitatem et mitigati sumus, initiaque ut appellantur ita re vera
1891 II, 99| Excipis credo illa quibus ipsi initiati sumus. ~Marcus : Ego vero
1892 II, 100| oculis lux clara custodiat, initienturque eo ritu Cereri quo Romae
1893 II, 64| est, et tibi aliud dicendi initium sumendum est, locum mutemus
1894 I, 40| ipsa turpitudo deterret ab iniuriosa facinerosaque uita, nemo
1895 I, 49| iustitia nulla est. Id enim iniustissimum ipsum est, iustitiae mercedem
1896 III, 176| privilegium: quo quid est iniustius, cum legis haec vis sit, <
1897 II, 76| acceperit. Ergo est lex iustorum iniustorumque distinctio, ad illam antiquissimam
1898 III, 159| Saepe enim populi impetum iniustum auspiciis di immortales
1899 II, 102| providens quam sensim pernicies inlapsa civium [in] animos, malis
1900 I, 31| capiuntur omnes, quae etsi est inlecebra turpitudinis, tamen habet
1901 I, 8| amicissimi Cn. Pompeii laudes inlustrabit, incurret etiam in <praeclarum>
1902 I, 59| mente conceperit, quibus inlustratis sapientia duce bonum uirum
1903 III, 146| principe. Post Aristoteles inlustravit omnem hunc civilem in disputando
1904 II, 100| liberet, audaciam <libid>ines inmittendi religionibus foedas damnet
1905 I, 61| cognitione naturae, dii inmortales, qua<le>m se ipse noscet! [
1906 II, 90| indicat omnium quidem animos inmortalis esse, sed fortium bonorumque
1907 II, 131| Deinceps dicit eadem illa de inmortalitate animorum et reliqua post
1908 II, 101| ad mollitias pariter sunt inmutati cum cantibus, aut hac dulcedine
1909 I, 50| an legum et iudiciorum? Innocentes ergo et uerecundi sunt,
1910 III, 150| praeter laudem bonis atque innocentibus neque ex hostibus neque
1911 III, 138| Magistratus nec oboedientem et <in>noxium] civem multa vinculis verberibusve
1912 II, 111| cognitionem disciplinae satis, innumerabilia nascuntur quibus implentur
1913 I, 2| Mario, canescet saeclis innumerabilibus, nisi forte Athenae tuae
1914 III, 159| inutiles comitiatus probabiles inpedirent morae. Saepe enim populi
1915 I, 8| enim occupata opera neque inpedito animo res tanta suscipi
1916 II, 73| natura, et ad recte faciendum inpellens et a delicto avocans, quae
1917 II, 132| libitum est vobis me ad haec inpellere, hodierno sermone conficiam,
1918 II, 76| possunt, si quae inscii inperitique pro salutaribus mortifera
1919 II, 100| religionibus foedas damnet atque inpiam iudicet. ~
1920 I, 40| homines atque <in deos> inpietatum nulla expiatio est. Itaque
1921 II, 105| ceteros in omni religione inpii, non solum <nullo in> vita
1922 III, 151| non edidit? Qui primum, ut inpio dignum fuit, patribus omnem
1923 I, 42| triginta illi Athenis leges inponere uoluissent, et si omnes
1924 II, 104| quom vir nemo bonus ab inprobo se donari velit. Diligentiam
1925 II, 76| diriguntur, quae supplicio inprobos adficiunt, defendunt ac
1926 II, 91| fecerunt Contumeliae fanum et Inpudentiae, <magnumque consecravit
1927 I, 42| nominatim> aut indicta causa inpune posset occidere. Est enim
1928 III, 174| potest, vim quaerit, cuius inpunitatem amittit hac lege. ~
1929 III, 154| bona furor edere potuit inpurae beluae, multorum inflammatus
1930 III, 153| nostra et recentia? Quis, inquam, tam audax, tam nobis inimicus
1931 I, 4| nisi ne nimis diligenter inquiras in ea quae isto modo memoriae
1932 II, 65| quis non cum haec videat inriserit? Itaque ut tu paulo ante
1933 II, 84| nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, quique
1934 III, 143| patiunto.' ~'Privilegia ne inroganto. De capite civis nisi per
1935 III, 138| Cum magistratus iudicassit inrogassitve, per populum multae poenae
1936 II, 113| adprobavit, ratum est; quod eo insciente factum est, si id is non
1937 II, 76| dici vere possunt, si quae inscii inperitique pro salutaribus
1938 I, 31| aliquid adsciscitur, similique inscitia mors fugitur quasi dissolutio
1939 I, 6| antiquorum languorem et inscitiam. ~
1940 I, 40| sunt — <a>t eos agitant insectanturque furiae, non ardentibus taedis
1941 II, 107| 44] Reprimam iam me, non insequar longius, eoque minus quo
1942 I, 47| in omni sensu implicata insidet, imitatrix boni uoluptas,
1943 I, 47| uero animis omnes tenduntur insidiae, uel ab iis quos modo enumeraui
1944 II, 108| vero absint nisi a bellicis insignibus. Divinissima autem dona
1945 I, 15| spatiis siluestribus, crebro insistens, interdum adquiescens, de
1946 I, 18| definiunt, lex est ratio summa, insita in natura, quae iubet ea
1947 III, 170| ratione suffragium, ne quis inspiciat tabellam, ne roget, ne appellet.
1948 II, 117| nostri et sapientissime instituerunt et religiosissime coluerent.
1949 I, 20| Commodius uero et ad rationem instituti sermonis sapientius. ~Marcvs:
1950 I, 42| obtemperatio scriptis legibus institutisque populorum, et si, ut eidem
1951 III, 146| Platone. Theophrastus vero institutus ab Aristotele habitavit
1952 I, 39| quae satis scite nobis instructa et composita uidentur, nimias
1953 I, 35| muneribus deorum nos esse instructos et ornatos, secundo autem
1954 I, 36| eorum qui quasi officinas instruxerunt sapientiae, quae fuse olim
1955 II, 64| est, locum mutemus et in insula quae est in Fibreno — nam
1956 II, 69| patriam tuam. Sed ventum in insulam est. Hac vero nihil est
1957 III, 175| 43] Sequitur illud 'intecessor rei malae salutaris civis
1958 III, 179| causamque exponi censoribus, integram tamen legi accusatori iudicioque
1959 II, 125| deorum Manium iure, hoc intellegant in primis, sepulcrorum magnificentiam
1960 I, 32| hominum sociatum inter se esse intellegatur, illud extremum est, [ . . . . ]
1961 I, 62| scientia, et arte quadam intellegendi quid quamque rem sequatur
1962 I, 30| quibus ante dixi, inchoatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,
1963 II, 122| L. Acilius non satis se intellegere dixerunt, sed suspicari
1964 I, 59| perspexerit totumque temptarit, intelleget quem ad modum a natura subornatus
1965 III, 165| mehereule attendi, nec satis intellexi quid sibi lex aut quid verba
1966 II, 92| diligenter habenda ratio intercalandi est, quod institutum perite
1967 III, 156| perculit, nisi quod potestatem intercedenti collegae abrogavit? Sed
1968 III, 150| levis tribunus plebis tum intercessisset, sustulissem. Minui tamen
1969 III, 174| agi per vim. Parere iubet intercessori, quo nihil praest<abil>ius:
1970 III, 174| liceat concilium, simul atque intercessum turbarique coeptum sit,
1971 III, 141| Eundem magistratum, ni interfuerint decem anni, ne quis capito.
1972 I, 31| asperitate, tum quod naturae interitus uidetur sequi;
1973 III, 133| Atticus: Sane gaudeo quod te interpellavi, quoniam quidem tam praeclarum
1974 II, 79| ipsos, diis inmortalibus interpositis tum iudicibus <tum> testibus?
1975 I, 30| in omnibus imprimuntur, interpresque mentis oratio uerbis discrepat,
1976 II, 93| praesint sollemnibus, ad interpretanda alii praedicta vatium, neque
1977 II, 74| possit, in ipso nomine legis interpretando inesse vim et sententiam
1978 II, 113| donatione hoc idem secus interpretantur: <et> quod pater familias
1979 I, 12| accedo, adiungatur haec iuris interpretatio, quae non tam mihi molesta
1980 II, 92| idem <ac> Graecum, <non> interpretatum nomen tenemus —, conplexa
1981 III, 160| ordo, et censorem quaerit interpretem. ~
1982 II, 83| et sacris, alterum quod interpretetur fatidicorum et vatium ecfata
1983 I, 42| Nihilo credo magis illa quam interrex noster tulit, ut dictator
1984 I, 9| traducor alio, neque tam facile interrupta contexo quam absoluo instituta. ~
1985 II, 73| adsisteret, a tergoque pontem interscindi iuberet, idcirco minus Coclitem
1986 I, 17| superiores, sed penitus ex intima philosophia hauriendam iuris
1987 I, 55| capionem duodecim tabulae intr<a> quinque pedes esse <n>oluerunt,
1988 II, 78| pietate colat religiones, intueri, piorumque et impiorum habere
1989 II, 99| saerificium cogitatam libidinem intulit, quo ne inprudentiam quidem
1990 I, 39| exoremus ut sileat. Nam si inuaserit in haec, quae satis scite
1991 I, 16| explicatis, fons legum et iuris inueniri potest. ~
1992 I, 58| uerbo philosophia nomen inuenit, qua nihil a dis immortalibus
1993 I, 20| ortum a fonte repetamus? Quo inuento non erit dubium, quo sint
1994 I, 57| At ego huc declinabam nec inuitus. ~Qvintvs: Licebit alias.
1995 III, 159| provocaretur, auspicia ut multos inutiles comitiatus probabiles inpedirent
1996 III, 149| dilectum rerum utilium et inutilium non habebit? Ü convertem
1997 III, 146| quis facile praeter hunc inveniri potest? ~Atticus: Puto posse,
1998 II, 74| hominum quietam et beatam inventas esse leges, eosque qui primum
1999 III, 176| comitiatu vetat. Et nondum in<ven>tis seditiosis tribunis plebis,
2000 III, 156| restincta seditio est, inventum est temperamentum, quo tenuiores
2001 III, 166| neque lator quisquam est inventus nec auctor umquam bonus. ~
2002 II, 91| cognominaque Statoris et Invicti Iovis, rerumque expetendarum
|