Lib. Cap. Par.

 1     I,  2, 10|                                ipsi homines denique, quos per inhabitabiles
 2     I,  6, 3 |             Quodsi omnes omnino qui homines <se> esse non specie corporum
 3     I, 12, 2 |         vestras vultis querimonias, homines, prius est ut doceatis,
 4     I, 24, 4 |                                  Et homines, brutum genus et quod situm
 5     I, 25, 2 |         saeviant superi et asperati homines inardescant. ~3.
 6     I, 25, 3 |         participes rationis audetis homines proloqui, quid effutire,
 7     I, 29, 4 |       primum, quod sumus, quod esse homines dicimur, quod ab eo vel
 8     I, 41, 6 |           ridendi et vos estis, qui homines gravissimis cruciatibus
 9     I, 47, 2 |        ostentatione iactaret sed ut homines duri atque increduli scirent
10     I, 54, 3 |             dicemus illius temporis homines usque adeo fuisse vanos
11     I, 63, 1 |       mysteria?''. - Quae nulli nec homines scire nec ipsi, qui appellantur
12    II,  3, 3 |           minoribus supplicare diis homines vetuit''. - Dii enim minores
13    II, 12, 3 |           dominam Romam, in qua cum homines sint Numae regis artibus
14    II, 13, 6 |             solis, rursus erupturos homines telluris e gremio scribit
15    II, 13, 7 |         ipsi nobis? quid enim sumus homines nisi animae corporibus clausae?
16    II, 15, 3 |      novimus nec, quot in orbe sunt homines, non sunt sententiae totidem
17    II, 16, 3 |                              Vultis homines insitum typhum superciliumque
18    II, 17, 1 |          ratione et consilio cuncti homines viverent, servarent officiorum
19    II, 17, 5 |          sapientiae simulacra, quae homines imitari nulla meditatione
20    II, 18, 2 |            condignum est, ab initio homines cuncti omnia scirent nec
21    II, 19, 1 |                              Quodsi homines penitus aut ipsos se nossent
22    II, 25, 2 |            ligno, saxo, qui nesciat homines et in mutis semper solitudinibus
23    II, 37, 2 |       omnipotens misit''. - Et quid homines prosunt mundo aut ob rei
24    II, 37, 3 |                       Quid ergo, si homines non sint, ab officiis suis
25    II, 41, 1 |           ex quibus in altero mandi homines cernerent et bestiarum laniatibus
26    II, 43, 2 |          omnia cetera, quae in orbe homines toto mente noxia pariunt
27    II, 48, 2 |             Porro autem conspicimus homines, id est animas ipsas - quid
28    II, 48, 2 |       animas ipsas - quid enim sunt homines nisi animae corporibus inligatae? -
29    II, 52, 1 |        expromere. ''Unde, inquitis, homines et ipsorum hominum quid
30    II, 52, 4 |          fieri potis est, ut exorti homines ita sint nec ad deum primum
31    II, 75, 3 |        commemorantes vestras fuisse homines olim semideos, heroas, cum
32    II, 78, 1 |                              Quare, homines, abstinete quaestionibus
33   III,  6, 4 |         quidem locum plene iamdudum homines pectoris vivi tam Romanis
34   III, 24, 4 |           et lascivimus tanta in re homines, et qui sit deus obliti,
35   III, 25, 1 |          nisi potarent et manderent homines, di nomina non haberent? ~
36   III, 35, 2 |             corporis integritate in homines multos scindi, neque homines
37   III, 35, 2 |        homines multos scindi, neque homines rursus multi disiunctionis
38    IV,  8, 2 |         natura tempore vetustate an homines, an apes fruges virgulta
39    IV, 19, 1 |      argumento, quo signo? cum enim homines utrique et qui haec et illa
40    IV, 20, 1 |           quos ingeniis lautioribus homines et execrationi habeant et
41    IV, 23, 1 |                        Ad libidinem homines proni atque ad voluptatum
42    IV, 29, 1 |    inducitis atque appellatis deos, homines fuisse monstrare vel Agragantino
43    IV, 32, 1 |            Non est quidem credibile homines minus brutos et vetustatis
44     V,  5, 4 |       duxerat; non deos curare, non homines, nec praeter se quicquam
45     V,  7, 1 | adulescentuli fatum sciens interque homines illum tamdiu futurum salvum
46     V,  8, 5 |                   Nam si certum est homines ex illo lapidum iactu nativitatis
47     V, 13, 4 |              secus virile non solum homines ponunt, sed pecudes etiam
48     V, 27, 1 |       ignoratur, amissa quaerunt ut homines et sub sole clarissimo cum
49     V, 28, 3 |                           Cum inter homines, inquiunt, esset adhuc Nysius
50     V, 30, 1 |            aut dubitent aut qui eos homines fuisse contendant et potestatis
51     V, 44, 6 |                           Apud enim homines officiosis religionibus
52     V, 45, 2 |       numinibus contumelia quam nec homines sustinemus, si nostra quis
53    VI, 10, 3 |        rebus agnosci. Nam cum omnes homines teretem esse solem indubitabili
54    VI, 14, 2 |                  Quidnam est istud, homines, quod ipsi vos ultro in
55    VI, 16, 1 |       originis, quae sit, rationale homines anima, et sapientiae munere
56   VII,  4, 7 |                        Semiferi nos homines, quinimmo, apertius ut pronuntiemus
57   VII,  7, 1 |             deposco, quas irarum in homines habeant dii causas, ut sacrificiis
58   VII,  9, 3 |             pronuntiant isti qui se homines nominant et ferocitate transiliunt
59   VII, 15, 1 |       habere vel maximum, cum etiam homines colere potentioribus acceperimus
60   VII, 26, 7 |            temporibus priscis neque homines neque dii huius thuris expetivere
61   VII, 34, 1 |             maxime, quod nequeuntes homines quidnam sit deus scire,
62   VII, 34, 6 |                     vindemiamus nos homines, - et deos rentur et credunt
63   VII, 45, 3 |            quisnam esset aut qualis homines intueri. ~4.