Lib. Cap. Par.

 1     I, 10, 3| exitiabiles formas: unde tibi est scire ne quod exuberat sic tollat,
 2     I, 17, 4|     virtutis firmitate consistens scire adseveratur a vobis: ~5.
 3     I, 26, 5|          orare vel auribus potuit scire vel ipsius vocis sono qua
 4     I, 29, 7|        vos dea sit, non similiter scire curatis genitor eius et
 5     I, 38, 7|        comprehensum habere, nihil scire et quae nostros sita sunt
 6     I, 41, 6|      putetis, et nobis permittite scire quibus istud causis rationibusque
 7     I, 48, 6|  potestates: et, ut sit laudabile scire qua quibus conveniat medicina
 8     I, 63, 1|            Quae nulli nec homines scire nec ipsi, qui appellantur
 9    II,  2, 5|        quam deum principem nosse, scire deo principi supplicare,
10    II,  3, 4|         officeret vobis, iamdudum scire potuissetis, quid aut quare
11    II,  6, 4|          aut incomptus cum fuerit scire, quia Fornicem Lucilianum
12    II,  6, 4|           idcirco vos arbitramini scire, quid sit falsum, quid verum,
13    II,  7, 2|          investigatione ponantur, scire per nos possumus, quos ita
14    II,  7, 6|                   Potest, inquam, scire in medio haec posita atque
15    II, 11, 8|   syllogismi resque aliae similes scire illos veritatem spondent
16    II, 12, 5|          gesta neque scitis neque scire voluistis neque umquam vobis
17    II, 17, 2|                      Vellem tamen scire quaenam sit haec ratio,
18    II, 19, 4| adtulissent, ea esset necessarium scire omnis, ea iamdudum in omni
19    II, 22, 3|           grando? poterit arbores scire quid sint, herbae aut gramina,
20    II, 24, 3|           Volumus videre, volumus scire, quid rogatus respondeat,
21    II, 28, 4|        invexi sset adiunctio: Nam scire quid fueris et quid hodie
22    II, 44, 2|          immutationibus sciebat - scire autem debuerat causarum
23    II, 48, 1|        eas non esse dei progeniem scire? ~2.
24    II, 51, 1|        retur se ex se apertissime scire id quod humanam transiliat
25    II, 51, 2|  suspicamini, non tenetis: nam si scire est illud quod ipse tu videris
26    II, 55, 4|    ducimus vel ignorare istud vel scire, unum solum posuisse contenti,
27    II, 57, 3|        aliquid promere, aut velle scire contendere quod, etsi sit
28    II, 59, 1|         praesto est quod libuerit scire et in aperto rerum est scientia
29    II, 59, 5|    promptum est quid sint singula scire, cur talibus figurata sint
30    II, 60, 4|           insanae, quem satis sit scire ut nihil aliud noveris,
31    II, 61, 1|       fulgoribus luna? Quae neque scire compendium neque ignorare
32    II, 61, 2|    Remittite haec deo atque ipsum scire concedite, quid quare aut
33    II, 63, 1|          sunt?''. - Potestis enim scire, quid sit cum eis animis
34    II, 63, 2|                 Potestis, inquam, scire id quod Christo potuit docente
35    II, 63, 3|    abesset a vobis, iamdudum haeG scire <Christo> potuistis auctore. ~
36    II, 73, 1|          principatum, et nosse et scire coepistis et memorabili
37   III, 18, 1|           Neque enim veri aliquid scire tanta in re possumus aut
38   III, 22, 2|           aliquid aut sellularium scire: cur esse dicatis in aliis <
39   III, 42, 5|       responsum, debet necessario scire, cui supplicet, quem imploret,
40   III, 43, 3|        res exigit propriatim deos scire, nec ambigere nec dubitare
41    IV,  8, 5|                           Et unde scire potuistis quae nomina singulis
42    IV, 13, 1|         rennuitis, unde vobis est scire an sit unus aliquis qui
43    IV, 17, 2|   rationem in ceteris eandem esse scire, et ne forte prolixitas
44    IV, 18, 5|       experiri volumus et cupimus scire, an muttire, an hiscere
45     V,  2, 5|         ignes, aliorum sit operis scire quibus modis conveniat iras
46     V,  2, 5|        credere est, ipsum remedia scire, quibus averti possint ea
47     V,  3, 4|       circumscriptaque sententia. Scire enim necessario convenit,
48     V,  3, 4|        terminata, qui potuit Numa scire hominis Iovem dicturum caput, >
49     V,  4, 2|       circumscripsit >deum:> deus scire non poterat quibus modis
50     V,  4, 5|          Numa monstretur voluisse scire quod voluit et crudelis
51     V, 26, 5|    Minervii dicitis? havet animus scire quibus sitis eloquiis tam
52     V, 33, 6|          velitis intellegere, vos scire et cunctorum substernere
53    VI,  9, 2|         durius, quam deum alterum scire et rei alteri supplicare?
54   VII,  2, 1|         vidimus numquam, qui sint scire quemadmodum possumus? ~2.
55   VII, 26, 2|           tempore nosse illud aut scire potueritis, ut merito existimetis
56   VII, 34, 1|          homines quidnam sit deus scire, quidnam ait vis eius, natura
57   VII, 34, 1|          omnia ut dixi nequeuntes scire neque ratione aliqua pervidere
58   VII, 35, 3|           exordium, dei summi est scire, quibus eos rationibus fecerit
59   VII, 40, 1|         illud aeque nos negabimus scire, temporibus quondam civitatis
60   VII, 46, 1|          desiit?. - Possumus enim scire, utrumne aliquod obstaculum
61   VII, 46, 6|      monstratur". - Possumus enim scire, utrumne istic aliquod rei