Lib. Cap. Par.

 1     I, 28, 2 |         bruti, qui dedidimus nos deo, cuius nutu et arbitrio
 2     I, 38, 8 |       caelum et cum domino rerum deo supplicationum fecit verba
 3     I, 44, 2 |     proprium consentaneum dignum deo fuerat vero, nihil nocens
 4     I, 48, 6 |        locus huius laúdis non in deo sed in homine constitutus
 5     I, 48, 7 |      fecisse meliorem: indecorum deo est non ipsum per se posse,
 6     I, 53, 3 |     regnis et ab omnium principe deo sospitator est missus, quem
 7     I, 55, 3 |         vi victae et dederunt se deo nec in magnis posuere dispendiis
 8     I, 65, 7 |     diceret, quidnam his salutis deo portaretur a principe, quid
 9    II,  2, 5 |      deum principem nosse, scire deo principi supplicare, qui
10    II,  3, 2 |         ceteri dubitabit quam in deo cunctabitur, quem esse omnes
11    II,  5, 8 |                         aut sine deo eorum tantas animorum fieri
12    II, 16, 2 |         corpora coniungere aut a deo principe res factae ab infirmioribus
13    II, 22, 1 |    creditum est animas divinas a deo immortales esse et ad hominum
14    II, 26, 1 |      quid praestans animam dici, deo vicinum et proximum, scientem
15    II, 28, 3 |        gradum, quo sint ordine a deo patre discretae, ad infima
16    II, 32, 2 |    dedidimus et mancipavimus nos deo? Adversus ictus noxios et
17    II, 36, 2 |      Plato ille divinus multa de deo digna nec communia sentiens
18    II, 47, 2 |    dederit, et optinere non esse deo ab superiore prolata tam
19    II, 52, 4 | sapientem, cum hominis fictionem deo removit a maximo et ad minores
20    II, 52, 4 |   fabricam indignam esse rebatur deo nec rei flaccidae fictionem
21    II, 55, 4 |       posuisse contenti, nihil a deo principe quod sit nocens
22    II, 61, 2 |                   Remittite haec deo atque ipsum scire concedite,
23    II, 62, 1 |       sibi adrogantibus dicitur, deo esse se gnatos nec fati
24    II, 63, 1 |         Christus in hoc missus a Deo est, ut infelices animas
25    II, 64, 3 |         ut beneficium salutis ab deo digneris accipere, et tibi
26    II, 65, 4 |          est adplicari, solus ab deo patre iniunctum habet et
27    II, 74, 1 |          quid, inquit, est visum deo regi ac principi, ut ante
28    II, 76, 1 |          si omnipotenti servitis deo et eum habere confiditis
29    II, 78, 3 |      suspicamur: committamus nos deo, nec plus apud nos valeat
30   III, 12, 2 |          formas tribuamus et nos deo: hoc enim putatur in eorum
31   III, 19, 1 |     audire, tantum abest, ut nos deo corporalia, liniamenta tribuamus,
32   III, 19, 3 |                      Quicquid de deo dixeris, quicquid tacitae
33   III, 21, 2 |        vates. Ipse alio impletur deo et vi numinis premitur exagitaturque
34     V, 20, 2 |    imminueret genetricem: fit ex deo taurus et sub pecoris specie
35    VI, 12, 5 |    cognitio singulorum, deus pro deo credi, alter videri pro
36   VII, 25, 2 |     addiscere, quid cum pultibus deo sit, quid cum libis, quid
37   VII, 28, 10|      sicut naribus indicatur: ab deo ergo sentiri ratione non
38   VII, 30, 5 |                    Quid est enim deo cum vino, aut in huius materia
39   VII, 30, 6 |                    Quid, inquam, deo cum vino est, Veneriis re
40   VII, 31, 2 |        in quoimponitur quagi lea deo, ne plus quaerat quam datum
41   VII, 31, 3 |         vinum, manifestum est et deo contumeliam fieri, cui modus
42   VII, 37, 1 |        aliquod conficit quod pro deo veneretur aut qui pecus
43   VII, 43, 3 |          nonne fuerat pronius et deo conveniens, mentem hominis
44   VII, 50, 6 |          Italia discreta". - Sed deo, si deus est, longum nihil