Lib. Cap. Par.
1 I, 5, 1| demonstrat, magna erumperet vis hominum et innumeras funditus
2 I, 6, 2| Nam cum hominum vis tanta magisteriis eius acceperimus
3 I, 39, 1| sordidatum, tamquam inesset vis praesens, adulabar, adfabar
4 I, 51, 4| quod praestare debuerit vis tua, ut operis esset una
5 I, 56, 2| Magis vos incredulos faceret vis tanta virtutum, et adprehendere
6 I, 60, 2| potuit invisibilis illa vis et habens nullam substantiam
7 I, 62, 5| ipsam perpeti succubuisset vis tanta, si non agenda res
8 II, 12, 2| positae et inaudita illa vis rerum, vel quae ab ipso
9 II, 43, 2| fraudes doli avaritia rapinae vis scelus audacia obscenitas
10 II, 46, 2| cruciatibus pasceretur nescio qua vis latens et humanitati adversa
11 II, 64, 3| divinae benivolentiae gratia? Vis sumere quod offertur atque
12 II, 65, 1| pollicitationibus credere''. - Vis ergo est ista, non gratia
13 II, 76, 4| ac si quando ingruerit vis quaepiam gravior, quam finem
14 IV, 28, 2| modo agnoscit ac percipit vis istius potentiae quae sit,
15 V, 8, 1| in formulam ac, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret
16 V, 8, 3| mortalium genus interemisset vis imbrium, procreationis illius
17 V, 12, 5| est punici, tantumque quod vis illa telluris cooperta est
18 V, 43, 1| adsolet, quorum turbida vis morbi sensum atque intellegentiam
19 VI, 23, 3| sacerdotemque Chrysidem eadem vis flammae Argiva in civitate
20 VI, 24, 2| quaesitas, nisi ut adesse vis quaedam ipsis in fulgoribus
21 VII, 12, 4| enim primum est, ut illa vis numinum sublimitasque caelestium
22 VII, 17, 4| potentiae debeat nominis huius vis subdi appellatio que supponi? ~
23 VII, 23, 2| ideo quoniam divina illa vis ab nocendi procul est dimota
24 VII, 26, 6| claudicat necessariaque vis eius est quae propitios
25 VII, 30, 5| vino, aut in huius materia vis qualis aut quanta est, quod
26 VII, 33, 5| nimirum dii gaudent, et illa vis praestans neque ullis hominum
27 VII, 34, 1| deus scire, quidnam ait vis eius, natura substantia
28 VII, 44, 4| ascendisset aetatis in quo illum vis fulminis, vestris quomadmodum
29 VII, 47, 1| illius adventum pestilentiae vis fracta est et populo salus
|