Lib. Cap. Par.

 1     I, 21, 3|   praecipiant suam fruges retinere naturam, at vero in nostro mel amarum
 2     I, 23, 2|       illam credere beatissimamque naturam magnum aliquid putare, si
 3     I, 28, 6|            sui nominis prosiluisse naturam. ~7.
 4    II,  7, 9|            in se pati, sed in suam naturam impenetrabile semper perspicue
 5    II, 19, 1| adsciscerent divinam immortalemque naturam nec existimarent quiddam
 6    II, 21, 4|    familiaris e more consuetudo in naturam versa nec adpetitio porrigetur
 7    II, 27, 2|    necessario semper suam retinere naturam nec debere aut posse aliquid
 8    II, 31, 2|         alii vero perpetuas nec in naturam posse degenerare mortalem,
 9    II, 33, 1|            infirmitate promittimus naturam intuentes nostram virium
10    II, 60, 2|       mortalium sciret caecam esse naturam neque ullam posse comprehendere
11   III,  6, 3|          illam praestantissimamque naturam divisam esse per sexus et
12   III,  9, 3|         illis suam ludere voluisse naturam, ut eos his partibus aggeraret
13   III, 12, 3|           hoc sententia talis est. Naturam omnem divinam, quae neque
14   III, 39, 1|       omnes, neque fieri per rerum naturam potest, ut qui opinionibus
15    IV,  8, 3|           ita, qui fieri per rerum naturam potest, ut ex rebus postea
16    IV, 31, 1|            his hostias, quia putes naturam tantam neque velle neque
17    IV, 37, 2|             utrumne iras cadere in naturam existimetis deorum an ab
18    IV, 37, 4|         Neque enim fieri per rerum naturam potest, ut quod unum est
19     V, 29, 7|           enim primam perfectamque naturam inter fines constiterit
20     V, 38, 2|          alienam potest degenerare naturam. ~3.
21   VII,  5, 4|         esse oportere perpetuos et naturam inmortalitatis tenere: quod
22   VII, 23, 5|         suam sumere atque inmutare naturam. ~6.
23   VII, 23, 6|      feceris agant <secundum> suam naturam et ad ea quae factitant
24   VII, 34, 1|      actionum, rerum voluntatumque naturam. ~2.