Lib. Cap. Par.

 1     I, 27, 1|       tamen humanum pollicentibus sensum una pariter definitione
 2     I, 30, 2|        eos natos certoque tempore sensum adripuisse vitalem? ~3.
 3    II, 20, 2|         et medius ut nec frigoris sensum nec ardorem validum perpetiamur
 4    II, 30, 2|           et intactum neque ullum sensum mortiferae passionis adsumere. ~
 5    II, 43, 2|       rationis alicuius accipiens sensum, qui ordinatum existimet
 6    II, 55, 3|          fieri qui possit ut quae sensum et iudicium non habent malitiosa
 7    II, 62, 4| paenitebit fuisse inrisui, cum ad sensum coeperit interitionis accedi. ~
 8    II, 68, 3|         est a nobis factum contra sensum iudiciumque commune, si
 9    II, 70, 3|           et nati sunt et aliquem sensum sui habere coeperunt. ~4.
10   III, 18, 3|           qua inrepere vox possit sensum nuntiatura sermonis, aut
11   III, 19, 3|          transilit et corrumpitur sensum, nec habet propriae significationis
12    IV,  2, 1|     tollitis nobis atque eripitis sensum, nihil horum sentimus et
13    IV,  6, 3|  dissiliant vi victa, curat ut ad sensum palati suis cum iucunditatibus
14    IV, 19, 2|     proditus", nonne animi vestri sensum tangit humanum nescio quid
15     V, 22, 2|           vel exiguae humanitatis sensum ferens qui non ipse pervideat,
16     V, 43, 1|          quorum turbida vis morbi sensum atque intellegentiam depulit,
17    VI, 24, 1|           ullum omnino inesse his sensum, sed propter indomitum atque
18    VI, 24, 2|     oculorum tantum perstringeret sensum, verum etiam mentes ipsas
19   VII,  1, 2|           rebus nullum habentibus sensum hostias caedat et victimas
20   VII, 27, 4|            sed numinum requirimus sensum, nec quid fiat a vobis,
21   VII, 28, 1|       suaves et narium commulceat sensum, reliqua vero sint aspera