Lib. Cap. Par.

 1     I, 63, 5|                      Cum enim de animarum periculis multa, multa de
 2     I, 64, 5|        stimulis concitaret? Quia animarum vestrarum custodem se missum
 3     I, 65, 8|      quas iamdudum acceperant de animarum salute nec periculum mortis
 4    II, 13, 7|         Audetis ridere nos, quod animarum nostrarum provideamus saluti
 5    II, 14, 6|         quae sub oculis cernitur animarum est a corporibus diiugatio,
 6    II, 31, 1|         Medietas ergo quaedam et animarum anceps ambigua que natura
 7    II, 31, 2|         excellentia praeditos de animarum qualitate certamen est et
 8    II, 33, 1|          proponatur metus id est animarum interitus, quid? non ex
 9    II, 33, 1|       praeponimus? Vos vestrarum animarum salutem in ipsis vobis reponitis
10    II, 42, 2| concrepationibus sonores, quibus animarum alia lasciviens multitudo
11    II, 47, 1|         Sed si parens et genitor animarum, inquitis, deus non est,
12    II, 50, 2|     contineri. Qui ergo luctatur animarum ingenitas corrigere pravitates,
13    II, 57, 2|        neque absimili ratione de animarum ab his condicione disseritur.
14    II, 58, 1| ignoramus, nescimus, quisnam sit animarum conditor, quisnam constitutor,
15    II, 61, 1|         quisnam hominem fecerit, animarum origo quae sit, quis malorum
16    II, 61, 3|    ancipiti sita est, salus dico animarum vestrarum, et nisi vos adplicatis
17    II, 78, 2|          exigamus oblati. Cum de animarum agatur salute ac de respectu