Lib. Cap. Par.

 1    II, 14, 3|          crediderit capitali animas sententia condemnare, non est tamen
 2    II, 30, 4|           adeunt ianuas, Epicuri ut sententia definitur, nec sic causa
 3    II, 50, 2|                        Nostra autem sententia quod bonum natura est neque
 4    II, 56, 4|          Cumque ex his vera sit una sententia, at nulla ex his certa,
 5    II, 57, 2|             interire: alterius vero sententia est nihil eas continuo perpeti,
 6   III, 12, 3|                       Nostra de hoc sententia talis est. Naturam omnem
 7   III, 35, 1|             est vera et fixa, certa sententia, etiam illi continuo desinent
 8   III, 39, 1|           auctores. Si enim Pisonis sententia vera est, Melius et Uranius
 9    IV,  1, 3|             autem ex animi certiore sententia deos esse et haec rati templis
10     V,  3, 4|          proloquii circumscriptaque sententia. Scire enim necessario convenit,
11     V,  3, 4|             adhuc pendens et nondum sententia terminata, qui potuit Numa
12     V, 21, 3|           ad matrem et tamquam ipse sententia condemnavisset se sua, in
13     V, 34, 3|       dicitur sit fixa atque immota sententia, unicuique liberum est in
14   VII,  1, 1|         nostra, sed Varronis vestri sententia respondeamus: "Nulla". "
15   VII,  1, 2|                                     Sententia repperiri nulla potest integrior,
16   VII, 39, 5| pestilentiae flagraret incendio, de sententia propinquorum perlatum ad