|
1.
"Tunc Pessinuntius rex Midas alienare cupiens tam infami puerum
coniunctione matrimonio eius suam filiam destinat, ac ne scaevus aliquis
nuptialia interrumperet gaudia, fecit oppidum claudi. Verum deum mater
adulescentuli fatum sciens interque homines illum tamdiu futurum salvum quamdiu
esset solutus a matrimonii foedere, ne quid accideret maesti, civitatem
ingreditur clausam muris eius capite sublevatis, quod esse turritum ratione ab
hac coepit.
2.
Agdestis scatens ira convulsi a se pueri et uxoris ad studium derivati
convivantibus cunctis furorem et insaniam suggerit: conclamant exterriti ë
adora, adora ', Phryges, mammas sibi demetit + Galli filia paelicis, rapit
Attis fistulam, quam instigator ipse gestitabat insaniae, furiarum et ipse iam
plenus, perbacchatus iactatus proicit se tandem et sub pini arbore genitalia
sibi desecat dicens: "Tibi Agdesti haec habe, propter quae motus tantos
furialium discriminum concitasti".
3.
Evolat cum profluvio sanguinis vita, sed abscisa quae fuerant Magna legit et
<lavit> Mater deum, inicit his terram <ut erant> veste prius tecta
atque involuta defuncti. Fluore
de sanguinis viola flos nascitur et redimitur ex hac arbos: inde natum et ortum
est nunc etiam sacras velarier et coronarier pinos. Virgo sponsa quae fuerat,
quam Valerius pontifex Iam nomine fuisse conscribit, exanimati pectus lanis
mollioribus velat, dat lacrimas cum Agdesti interficitque se ipsam: purpurantes
in violas cruor vertitur interemptae.
4. Mater suffodit etiam
deum, unde amegdalus nascitur amaritudinem significans funeris. Tunc arborem
pinum, sub qua Attis nomine spoliaverat se viri, in antrum suum defert et
sociatis planctibus cum Agdesti tundit et sauciat pectus pausatae circum
arboris robur. Iuppiter rogatus ab Agdesti ut Attis revivesceret nonsinit; quod
tamen fieri per fatum posset, sine ulla difficultate condonat, ne corpus eius
putrescat, crescant ut comae semper, digitorum ut minimissimus vivat et
perpetuo solus agitetur e motu. Quibus contentum beneficiis Agdestim
consecrasse corpus in Pessinunte, caerimoniis annuis et sacerdotum antistitibus
honorasse".
1. Si contemptor
aliquis numinum et sacrilegi pectoris immanitate furiosus intendisset animum
maledicere diis vestris, auderet in eos quicquam gravius dicere quam ista
prodit historia, quam velut quiddam mirabile commentarii contulistis in
formulam ac, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret longitudo,
perpetuitatis honore mactatis?
2. Quid est enim de
diis in ea positum quidve conscriptum, quod non, si in hominem dixeris
pudibundis moribus et disciplinis horridioribus educatum, et contumeliae reus
sis et iniuriis et offensionibus odium simultatibus subeas inexpiabilibus
comparatum?
3. "Ex lapidibus,
inquitis, quos Deucalion iactavit et Pyrra, deum procreata est mater". -
Quid o theologi dicitis, quid supernarum antistites potestatum? Ergone deum mater
>ante> diluvii casum nulla fuit in parte naturae, et nisi omne mortalium
genus interemisset vis imbrium, procreationis illius causa atque origo
cessaret?
4. Humanum est ergo
munus quod esse se sentit et beneficiis debet Pyrrae quod haerere se conspicit
in alicuius substantiae qualitate: quod quidem si verum est, et illud erit
necessario non falsum, hominem illam fuisse, non divam.
5. Nam si certum est
homines ex illo lapidum iactu nativitatis suae originem ducere, et hanc necesse
est credi unam fuisse de nobis, consimilium causarum rationibus procreatam.
6. Neque enim fieri
rerum per repugnantiam quivit, ut ex uno lapidum genere et ex eadem ratione
iaciendi immortalium quidam sortis, condicionis alii substituerentur humanae.
7. Varro ille Romanus
multiformibus eminens disciplinis et in vetustatis indagatione rimator in
librorum quattuor primo quos de gente conscriptos Romani populi dereliquit
curiosis computationibus edocet, ab diluvii tempore, cuius supra fecimus
mentionem, ad usque Hirti consulatum et Pansae annorum esse milia nondum duo:
cum quo si stat fides, Mater quoque dicenda est Magna intra huius numeri fines
aevitatem suam habere conclusam, atque ita perducitur res eo, ut quae omnium
numinum genetrix esse narratur non sit mater sed filia, quinimmo infans et
parvula, siquidem deos concedimus neque initia neque fines saeculorum perpetua
in continuatione sortitos.
1. Sed
quid terrenis obvolvisse vos sordibus deum loquimur matrem, cum ab Iovis ipsius
maledictis nullam pausam facere vel exigui temporis intercapedine quiveritis?
2.
"Cum in summo Agdi vertice deum dormiret tum genetrix, obrepere
conquiescentis pudori filius, inquitis, insidiator enisus est".
3. -
Post innumeras virgines et spoliatas castitate matronas etiamne in matrem
cupiditatis infandae spem Iuppiter cepit, nec ab illius adpetitionis ardore
horror eum quivit avertere, quem non hominibus solis sed animalibus quoque
nonnullis natura ipsa subiecit, et ingeneratus ille communiter sensus?
4. An
respectus pietatis et honesti Capitoliorum defuit praesidi, nec quid sceleris
cuperet conturbatis per insaniam mentibus aut retractare poterat aut pervidere?
5. Sed
ut res est, ponderis et maiestatis oblitus ad furta illa flagitiosa correpens
ibat, pavens ac trepidus, anhelitu oris presso, suspensis per formidinem
gressibus et inter media constitutus sollicitudinis speique confinia palpabat
res intimas, altitudinem dormientis et matris patientiam temptans.
6. O
rerum imaginatio indecora! o habitus foedus Iovis ad obsceni certaminis
expeditionem parati! Ergone ille rex mundi, cum incautus et properus
obreptionis esset reiectus a furto, in inpetum se vertit et quoniam rapere
voluptatem insidiosa fraude non quivit, vi matrem adgressus est et apertissime
coepit venerabilem subruere castitatem? Conluctatus ergo diutissime cum invita
est, victus, fractus superatus que defecit, et quem pietas diiugare ab infando
matris non valuit adpetitu, effusa libido diiunxit?
|