|
1.
"In istius conquisitionis errore Eleusinios etiam pervehitur fines. Pagi
istud est nomen regione in Attica constituti.
2.
Quinque illud temporis has partes incolebant terrigenae, quibus nomina haec
fuerant: Baubo Triptolemus Eumolpus Eubuleus Dysaules: boum iugator
Triptolemus, capellarum Dysaules custos, Eubuleus porcorum, gregis lanitii
Eumolpus, a quo gens ecfluit Eumolpidarum et ducitur clarum illud apud
Cecropios nomen et qui postea floruerunt caduceatores, hierophantae atque
praecones.
3.
Igitur Baubo illa, quam incolam diximus Eleusinii fuisse pagi, malis
multiformibus fatigatam accipit hospitio Cererem, adulatur obsequiis mitibus,
reficiendi corporis rogat curam ut habeat, sitientis ardori oggerit potionem
cinni, cyceonem quam nuncupat Graecia: aversatur et respuit humanitatis officia
maerens dea nec eam fortuna perpetitur valetudinis meminisse communis.
4.
Rogat illa atque hortatur contra, sicut mos est in huiusmodi casibus, ne
fastidium suae humanitatis adsumat: obstinatissime durat Ceres et rigoris
indomiti pertinaciam retinet.
5.
Quod cum saepius fieret neque ullis quiret obsequiis ineluctabile propositum
fatigari, vertit Baubo artes et quam serio non quibat allicere ludibriorum
statuit exhilarare miraculis: partem illam corporis, per quam secus femineum et
subolem prodere et nomen solet adquirere genetricum, longiore ab incuria
liberat, facit sumere habitum puriorem et in speciem levigari nondum duri atque
histriculi pusionis.
6.
Redit ad deam tristem et inter illa communia quibus moris est frangere ac
temperare máerorss retegit se ipsam atque omnia illa pudoris loca revelatis
monstrat inguinibus. Atque pubi adfigit oculos diva et inauditi specie
solaminis pascitur: tum diffusior facta per risum aspernatam sumitatque ebibit
potionem, et quod diu nequivit verecundia Baubonis exprimere propudiosi
facinoris extorsit obscenitas".
1.
Calumniari nos improbe si quis forte hominum suspicatur, libros sumat Threicii
vatis, quos antiquitatis memoratis esse divinae, et inveniet nos nihil neque
callide fingere neque quo sint risui deum quaerere atque efficere sanctitates.
2. Ipsos
namque in medio ponemus versus, quos Calliopae filius ore edidit Graeco et
cantando per saecula iuri publicavit humano: V
3. sic
effata simul vestem contraxit ab imo obiecitque oculis formatas inguinibus res:
quas cava succutiens Baubo manu - nam puerilis ollis vultus erat - plaudit,
contrectat amice.
4. Tum
dea defigens augusti luminis orbes tristitias animi paulum mollita reponit:
inde manu poclum sumit risuque sequenti perducit totum cyceonis laeta liquorem.
5. -
Quid Erecthidae o cati, quid cives Minervii dicitis? havet animus scire quibus
sitis eloquiis tam periculosa negotia defensuri, vel artibus habeatis quibus
tam confossis salutem dare personis vulneribus atque causis.
6.
Non est ista falsa suscriptio nec delatione adpetimini calumniosa. Eleusiniorum
vestrorum notas et origines producunt turpes et antiquarum elogia
litterarum, ipsa denique symbola quae rogati sacrorum in acceptionibus
respondetis: "Ieiunavi atque ebibi cyceonem"; "Ex cista sumpsi
et in calathum misi"; "Accepi rursus, in cistulam transtuli".
1.
Ergone, ut promunt sancta illa atque arcana mysteria, rapiuntur et rapiunt dii
vestri, matrimonia copulant fraudibus adpetita furtivis, ab repugnantibus et
invitis decus virginitatis eripitur, imminentes nesciuntur iniuriae, quidnam
raptis acciderit ignoratur, amissa quaerunt ut homines et sub sole clarissimo
cum lucernis et facibus orbis peragrant vastitatem?
2.
Adficiuntur, aegrescunt, lugentium sumunt sordes et miseriarum insignia, atque
ut animum commodare alimoniis possint victuique sumendo, non ratio, non tempus,
non sermo aliquis adhibetur gravis aut adfabilitas seria, sed propudiosa
corporum monstratur obscenitas obiectantur que partes illae quas pudor communis
abscondere, quas naturalis verecundiae lex iubet, quas inter aures castas sine
venia nefas est ac sine honoribus appellare praefatis.
3.
Quidnam quaeso spectaculi, quid in pudendis fuit rei verendis que Baubonis,
quod feminei sexus deam et consimili formatam membro in admirationem
converteret atque risum, quod obiectum lumini conspectuique divino et
oblivionem miseriarum daret et habitum >in> laetiorem repentina
hilaritate traduceret? O qualia, o quanta inridentes potuimus cavillantesque
depromere, si non religio nos gentis et litterata prohiberet auctoritas.
|