|
1. Nec
si aliquid accidit quod nosmet ipsos aut res nostras parum laetis successibus
fovit, continuo malum est et in exitiabilis rei opinione ponendum.
2. Pluit
mundus aut non pluit: sibimet pluit aut non pluit et, quod forsitan nescias,
aut uliginem nimiam siccitatis ardore decoquit aut longissimi temporis
ariditatem pluviarum effusionibus temperat.
3. Pestilentias,
morbos, fames atque alias suggerit malorum exitiabiles formas: unde tibi est
scire ne quod exuberat sic tollat, ut per sua dispendia modum rebus
luxuriantibus figat?
1. Tu
audeas dicere: hoc et illud est in mundo malum, cuius explicare, dissolvere
neque originem valeas neque causam et, quia tuas impediat deliciarum forsitan
et libidinum voluptates, perniciosum esse atque asperum dicas?
2. Quid
ergo? quia frigus membris tuis adversum est et congelare, constringere
sanguinis tui fervorem solet, idcirco in mundo hiemps esse non debet? et quia
sustinere, perferre flagrantissimos soles nequeas, ex anno aestas tollenda est
atque aliis legibus alia rursus ordinanda natura?
3.
Veratrum venenum est hominibus: numquid ob hanc causam non debuit nasci?
Ovilibus insidiatur lupus: numquid in culpa natura est, quod lanitiis extulit
inportunissimam beluam? Morsu animam serpens tollit: maledicam scilicet
primordis rerum, quod tam saeva prodigia genituris spirantibus addiderunt.
1.
Superciliosa nimium res est, cum ipse sis non tuus, aliena etiam in possessione
verseris, potentioribus dare condicionem velle, ut id fiat quod cupias, non
quod in rebus inveneris antiquis constitutionibus fixum.
2. Quare habere si
locum vestras vultis querimonias, homines, prius est ut doceatis, unde vel qui
sitis, vobisne sit genitus et fabricatus mundus, an in eum veneritis alienis ex
regionibus inquilini.
3. Quod cum dicere non
sit vestrum neque explicare possitis cuius rei causa sub hac caeli convexione
versemini, desistite arbitrari pertinere ad vos quicquam, cum ea quae fiunt non
partiliter fiant, sed ad census summam redeant referanturque totius.
|