Cap.

 1 18| quemadmodum sentio: magnitudinem dei qui se putat nosse minuit;
 2 18|         est: deo, qui solus est, dei vocabulum totum est. Quem
 3 19|       Socraticus Xenophon formam dei veri negat videri posse
 4 19|        posse: uterque maiestatem dei intellegendi desperatione
 5 20|          mundus regitur et unius dei nutu gubernatur, non nos
 6 22|        ac nisi abigatis, in ipso dei vestri ore nidificant; araneae
 7 26|        est ministros et nuntios, dei sedem tueri eiusque venerationi
 8 31|        fratres vocamus, ut unius dei parentis homines, ut consortes
 9 32|          si recte existimes, sit dei homo ipse simulacrum? Templum
10 32|          nostra sacrificia, haec dei sacra sunt: sic apud nos
11 33|         dum fugiunt insequentes, dei iussu et elementis adnitentibus
12 34|     saeculo libertate remissa et dei patientia maxima, cuius
13 35|   laedere. Et quamquam inperitia dei sufficiat ad poenam, ita
14 37|      honestare militiam. At enim dei miles nec in dolore deseritur
15 37| nundinentur. Absque enim notitia dei quae potest esse solida
16 38|         nascitur, ut inviolabile dei munus, nullo opere conrumpitur,
17 38|     sustinemus: quieti, modesti, dei nostri liberalitate securi
18 40|        unius infirmum est: habet dei munus eximium, a quo et