Cap.

 1 4 |       placet, ut ipsius sectae homo cum eo disputem, iam profecto
 2 5 | formido, quae superstitio est? Homo et animal omne quod nascitur,
 3 5 |  concretio est, in quae rursum homo et animal omne dividitur,
 4 11|        est. Alio corpore? ergo homo novus nascitur, non prior
 5 14|     haec" ait "audet Octavius, homo Plautinae prosapiae, ut
 6 21|      posteritatis reliquerunt. Homo igitur utique qui fugit,
 7 21|       igitur utique qui fugit, homo utique qui latuit, et pater
 8 22|    tunc postremo deus est, cum homo illum voluit et dedicavit.~"
 9 29|       ceteris deus, sibi certe homo est, velit nolit: nec enim
10 29|      crucis signum est, et cum homo porrectis manibus deum pura
11 32|       recte existimes, sit dei homo ipse simulacrum? Templum
12 32|      capere non possit? Et cum homo latius maneam, intra unam
13 32|       singulos nosse. Erras, o homo, et falleris: unde enim