Cap.

 1 5 |     ut neque quae supra nos caelo suspensa sublata sunt, neque
 2 11|   malum et gemina dementia, caelo et astris, quae sic relinquimus,
 3 18|  ita in hac mundi domo, cum caelo terraque perspicias providentiam,
 4 18|    quibus exempla utique de caelo. Quando umquam regni societas
 5 18| armentis rector unus. Tu in caelo summam potestatem dividi
 6 21|   hodiernum inopinato visos caelo missos, ignobiles et ignotos
 7 24|     Ganymeden Iovis stuprum caelo consecratum? Quae omnia
 8 27|  sui non confitentes. Sic a caelo deorsum gravant et a deo
 9 32| actum hominis ignorat et in caelo constitutus non potest aut
10 32|  solem adeo rursus intende: caelo adfixus, sed terris omnibus
11 34|     quoque cum omnibus quae caelo continentur, ita ut coepisse,