|
1.
Cum haec essent
constituta, proceditur Kalendis Mais. Constantinum omnes intuebantur, nulla
erat dubitatio; milites qui aderant et primores militum electi et acciti ex
legionibus in hunc unum intenti gaudebant, optabant, et vota faciebant.
2.
Erat locus altus extra
civitatem ad milia fere tria, in cuius summo Maximianus ipse purpuram
sumpserat, et ibi columna fuerat erecta cum Iovis signo. Eo pergitur.
3.
Contio militum
convocatur. Incipit senex cum lacrimis alloquitur milites: se invalidum esse,
requiem post labores petere, imperium validioribus tradere, alios Caesares
subrogare. Summa omnium expectatio, quid afferet.
4.
Tunc repente pronuntiat
Severum et Maximinum Caesares; opstupefiunt omnes. In tribunali Constantinus
adstabat susum; haesitare inter se num Constantini immutatum nomen esset, cum
in conspectu omnium Maximianus ma num retrorsus extendens protraxit a tergo
Daiam Constantino repulso et exutum vestem privatam constituit in medium.
Mirari omnes qui esset, unde esset.
5.
Nemo tamen reclamare
ausus est cunctis insperatae novitate rei turbatis. Huic purpuram Diocetianus iniecit suam qua se
exuit, et Diocles iterum factus est.
6.
Tum descenditur, et reda per
civitatem veteranus rex foras exporta tur in patriamque dimittitur. Daia vero sublatus
nuper a pecoribus et silvis, statim scutarius, continuo protector, mox
tribunus, postridie Caesar, accepit Orientem calcandum et conterendum, quippe
qui neque militiam neque rem publicam sciret, iam non pecorum, sed militum
pastor.
|