|
Insignem meriti virum,
quirinum placitum deo,
urbis moenia Sisciae
concessum sibi martyrem
conplexu patrio fovent.
Hic sub Galerio duce,
qui tunc lllyricos sinus
urgebat dicionibus,
fertur catholicam fidem
inlustrasse per exitum.
Non illum gladii rigor
non incendia, non ferae
crudeli interitu necant,
sed lymfis fluvialibus
gurges, dum rapit, abluit.
Nil refert, vitreo aequore
an de flumine sanguinis
tinguat passio martyrem,
aeque gloria provenit
fluctu quolibet uvida.
Summo pontis ab ardui
sanctae plebis episcopus
in praeceps fluvio datur
suspensum laqueo gerens
ingentis lapidem molae.
Deiectum placidissimo
amnis vertice suscipit
nec mergi patitur sibi
miris vasta natatibus
saxi pondera sustinens.
Spectant eminus e solo
doctorem pavidi greges;
nam Christi populus frequens
riparum sinuamina
stipato agmine saepserat.
Sed Quirinus, ut eminens
os circumtulit, heu, suos
exemplo trepidos videt;
nil ipse proprii memor
inter stagna periculi
confirmat pia pectora
verbis mitificis rogans,
ne quem talia terreant
neu constans titubet fides
aut poenam putet emori.
Dicentem fluitantibus
amnis terga vehunt vadis
nec substrata profunditas
saxoque et laqueo et viro
audet sponte dehiscere.
Sensit martyr episcopus
iam partam sibi praeripi
palmam mortis et exitus
ascensumque negarier
aeterni ad solium patris:
'Hisu cunctipotens', ait,
'haudquaquam tibi gloria
haee est insolita aut nova
calcare fremitum maris
prona et flumina sistere.
Scimus discipulum Petrum,
cum vestigia tingueret
mortali trepidus pede,
dextrae subsidio tuae
subiecisse salum solo;
Iordanem quoque novimus
tortis verticibus vagum,
dum fertur rapido impetu,
ad fontem refluis retro
confugisse meatibus.
Haec miracula sunt tuae
virtutis, domine, ut, modo
suspendar leve praenatans,
summo gurgite fluminis
cum collo scopulum traham.
Iam plenus titulus tui est
et vis prodita nominis,
quam gentilis hebet stupor:
absolvas, precor, optime,
huius numc animae moras.
Quid
possis, probat amnicus.
qui vectat silicem, liquor.
hoc iam, quod superest, cedo,
quo nil est pretiosius,
pro re, Christe deus, mori!'
Orantem simul halitus
et vox deserit et calor,
scandit spiritus ardua,
fit pondus grave saxeum,
corpus suscipiunt aquae.
|