|
1.Olim
erant tres socii, qui ad peregrinandum pergebant. Accidit, quod cibaria praeter
unum panem invenire non poterant, et erant famelici valde, dixerunt adinvicem:
"Si iste panis in tres partes dividatur, unicuique pars non sufficeret ex
nostris ad saturandum; habeamus ergo sanum consilium, quomodo debeamus de isto
pane disponere." Ait unus: "Hic in via dormiemus et quilibet somnium
habeat, et qui maius mirabile viderit, ille totum panem habeat."
Responderunt alii duo: "Bonum est consilium." Et inceperunt dormire.
2.
Ille, qui consilium dederat, surrexit et ipsis dormientibus panem totaliter
comedit, nec unicam micam sociis suis dimisit. Hoc facto socios suos excitavit
dicens: "Surgite velociter! Tempus est, ut quilibet somnium suum
dicat."
3.
Ait primus: "Carissimi, mirabile somnium vidi, scilicet unam scalam auream
de caelo descendentem, per quam angeli descenderunt et ascenderunt et animam
meam usque ad caelum de corpore meo extraxerunt. Quando ibi eram, patrem et
filium et spiritum sanctum vidi, et tantum gaudium circa animam meam erat, quod
oculus non vidit nec auris audivit, quod ibidem percepi; et istud est somnium
meum."
4.
Ait secundus: "Et ego vidi, quod daemones cum instrumentis ferreis ac
igneis animam meam de corpore meo traxerunt et ibidem me male tractaverunt et
dixerunt: Quamdiu deus regnat in caelo, permanebis in isto loco.'"
5.
Ait tertius: "Audite somnium meum! Videbatur mihi, quod quidam angelus ad
me venit et ait: Carissime, vis videre, ubi sunt socii tui?' Respondi: Etiam,
domine, quia inter nos habemus unum panem dividere; timeo, quod cum pane
recesserunt.' At ille: Non est ita; sed panis iuxta vos est; sequamini me.'
Duxit me ad portam caeli, caput meum tantum secundum praeceptum suum infra
portam posui, et vidi te; et videbatur mihi, quod ad caelum raptus fuisti et
sederes in throno aureo et multa cibaria ac vina optima ante te; dixitque
angelus mihi: Ecce, socius tuus abundat in omni gaudio et in cibariis, et
ibidem in aeternum permanebit, quia, qui semel regnum caeleste intraverit,
exire non poterit. Iam mecum veni, et ostendam tibi, ubi alius socius tuus
est.' Cum vero secutus illum fuissem, duxit me ad portas inferni, et ibi vidi
te, sicut dixisti, in poenis gravissimis, cum tibi antea cottidie ministrabatur
panis et vinum in magna copia, tunc a te quaesivi: <...>, o carissime
socie, mihi displicet, quod in istis poenis iaces.' Tu vero respondisti mihi, quod, quamdiu deus regnat in
caelo, hic permanebo, quia hoc merui. Surge ergo cito et totum panem comede,
quia amodo nec me nec socium nostrum videbis.'
6.
Ego vero cum vidi, surrexi et, sicut dixisti, panem comedi."
|