|
1.Theodosius
in civitate Romana regnavit prudens valde et potens; qui tres filias pulchras
habebat, dixitque filiae seniori: "Quantum diligis me?" At illa: "Certe plus
quam me ipsam." Ait ei pater: "Et te ad magnas divitias
promovebo." Statim ipsam dedit uni
regi opulento et potenti in uxorem.
2.
Post haec venit ad secundam filiam et ait ei: "Quantum diligis me?"
At illa: "Tantum sicut me ipsam." Imperator vero eam cuidam duci
tradidit in uxorem.
3.
Et post haec venit ad tertiam filiam et ait ei: "Quantum me diligis?"
At illa:
"Tantum sicut vales et non plus neque minus." Ait ei pater: "Ex
quo ita est, non ita opulenter ero maritare sicut et sorores tuae."
Tradidit eam cuidam comiti in uxorem.
4.
Accidit cito post haec, quod imperator bellum contra regem Aegypti habebat. Rex vero imperatorem de imperio fugabat, unde bonum
refugii habere non poterat. Scripsit litteras anulo suo signatas ad primam
filiam suam, quae dixit, quod patrem suum plus quam se ipsam dilexit, ut ei
succurreret in sua necessitate, eo quod de imperio expulsus erat. Filia cum has
litteras eius legisset, viro suo regi casum primo narrabat. Ait rex:
"Bonum est, ut succurramus ei in hac sua magna necessitate. Colligam
exercitum meum et cum toto posse meo adiuvabo eum." Ait illa: "Istud non potest
fieri sine magnis expensis. Sufficit, quod ei concedatis, quamdiu est extra
imperium suum, quinque milites, qui ei associentur." Et sic factum est.
Filia patri rescripsit, quod aliud auxilium ab ea habere non posset nisi
quinque milites de sumptibus regis in societate sua.
5.
Imperator cum hoc audisset, contristatus est valde et infra se dicebat:
"Heu mihi, tota spes mea erat in seniore filia mea, eo quod dixit, quod
plus me dilexit quam se ipsam, et propter hoc ad magnam dignitatem ipsam
promovi." Scripsit statim secundae
filiae, quae dixit "Tantum te diligo quantum me ipsam", quod
succurreret ei in tanta necessitate. At illa cum audisset, viro suo denuntiabat
et ipsi consiliavit, ut nihil aliud ei concederet nisi victum et vestitum,
quamdiu viveret, honeste pro tali rege, et super hoc litteras patri suo
rescripsit.
6.
Imperator cum hoc audisset, contristatus est valde, dicens: "Deceptus sum
per duas filias. Iam temptabo tertiam, quae mihi dixit 'Tantum te diligo,
quantum vales.'" Litteras scripsit ei, ut ei succurreret in tanta
necessitate, et quomodo sorores suae ei respondebant. Tertia filia cum vidisset
inopiam patris sui, ad virum suum dixit: "Domine mi reverende, mihi
succurre in hac necessitate! Iam pater meus expulsus est ab hereditate sua." Ait
ei vir eius: "Quid vis tu, ut ei faciam?" At illa: "Exercitum
colligas et ad debellandum inimicum suum pergas cum eo!" Ait comes:
"Voluntatem tuam adimplebo."
7.
Statim collegit magnum exercitum et sumptibus suis propriis cum imperatore
perrexit ad bellum. Victoriam obtinuit et
imperatorem in imperio suo posuit. Tunc ait imperator: "Benedicta hora, in
qua genui filiam meam iuniorem. Ipsam minus aliis filiabus dilexi et mihi in
magna necessitate succurrit, et aliae filiae meae defecerunt, propter quod
totum imperium reliquero post decessum meum filiae meae iuniori." Et sic factum est. Post decessum patris filia iunior regnavit et in pace
vitam finivit.
|