III. Ad Rucconem diaconum, modo presbyterum

Altaris domini pollens, bone Rucco, minister,
hinc tibi festinus mando salutis opus.
Nos maris Oceani tumidum circumfluit aequor,
te quoque Parisius, care sodalis, habet;
Sequana te retinet, nos unda Britannica cingit:
divisis terris aligat unus amor.
Non furor hic pelagi vultum mihi subtrahit illum
nec boreas aufert nomen, amice, tuum.
Pectore sub nostro tam saepe recurris amator,
tempore sub hiemis quam solet unda maris.
Ut quatitur pelagus quotiens proflaverit eurus,
stat neque sic animus te sine, care, meus.