Pontifices declararunt regulam.

2. Quia vero dictae santae regulae professores, ac aemulatores devoti, ut & alumni, & veri Filii tanti Patris affectabant, sicut & ferventer affectant, ad purum & ad plenum praemissam regula firmiter observare: attendentes quaedam quae dubium poterant afferre sensum in ipsius regulae serie contineri, pro ipsorum declaratione habenda recurrerunt prudenter olim ad apicem Apostolicae dignitatis, ut certificati per ipsam, cujus pedibus etiam per ipsam regulam sunt subjecti, possent Domino (pulsis cunctis dubiis) cum plena claritate conscientiae deservire. Horum autem piis, & justis supplicationibus plures praedecessores nostri Romani Pontifices successive (sicut dignum erat) applicantes aures & ad animum, declaraverunt ea quae dubia videbantur: addiderunt nonnulla, & aliqua concesserunt, sicut expedire videbant Fratrum conscientiis, ac purae observantiae hujus status. Verum quia plerumque ubi culpa non est, eam timere solent conscientiae timoratae, quae in via Dei quodcumque devium expavescunt, non sunt ad plenum ex dictis declarationibus dictorum omnium Fratrum conscientiae quietatae, quin circa aliqua ad regulam ipsorumque statum pertinentia dubitationum in ipsis fluctus aliqui generentur & oriantur, sicut ad aures nostras pluries, & de quampluribus in publicis, & privatis consistoriis est perlatum. Quapropter per ipsos Fratres nobis est humiliter supplicatum, quatenus praedictis dubiis, quae occurrerunt, & quae possunt occurrere in futurum, adhibere opportuna declarationis remedia, de benignitate Sedis Apostolicae curaremus.