Fr. non possunt habere hortos vineas, nec similia. Non habeant Eccl. excessivas in magnitudine. Temperata & humilia aedificia habeant.

11. Licet vero non solum sit licitum, sed & multum conveniens rationi, quod Fratres qui in laboribus spiritualibus orationis & studii sedule occupantur, hortos & areas habeant competentes ad recollectionem vel recreationem sui, & interdum ad se ipsos post labores hujusmodi corporaliter deducendos, necnon ad habenda necessaria hortalitia pro se ipsis: habere tamen hortos aliquos ut colantur, ac olera & alia hortalitia pretio distrahantur, necnon & vineas, repugnat suae regulae & Ordinis puritati, secundum quod dictus praedecessor declaravit ac etiam ordinavit: quod si talia ad usus proxime dictos, ut puta agrum vel vineam ad colendum & consimilia Fratribus legarentur, per omnem modum Fratres a receptione talium abstinerent, cum etiam praemissa habere ut pretium fructuum suis temporibus habeatur, ad naturam & formam proventuum appropinquet. Rursus cum praedictus Sanctus, tam in exemplis vitae, quam verbis regulae ostenderit se velle, quod Fratres sui & filii divinae providentiae innitentes, suos in Deum jacerent cogitatus, qui volucres coeli pascit, quae non congregant in horrea, nec seminant nec metunt: non est verisimile voluisse ipsum eos habere granaria vel cellaria, ubi quotidianis mendicationibus deberent sperare posse tranfigere vitam suam. Et idcirco non ex timore levi relaxare se debent ad congregationes & conservationes hujusmodi faciendas: sed tunc tantum cum esset multum credibile ex jam expertis, quod non possent vitae necessaria aliter invenire. Hoc autem Ministrorum & Custodum simul, & separatim in suis administrationibus & custodiis (cum Guardiani & duorum de conventu loci discretorum Sacerdotum & antiquorum in Ordine Fratrum consilio & assensu) duximus judicio reliquendum, eorum super hos specialiter conscientias onerantes. Hinc est quod, cur Vir sanctus Fratres suos in paupertate summa, ac humilitate fundare voluerit, quoad affectum pariter & effectum, sicut gere regula tota clamat: convenit ipsis, quod nullo modo deinceps fieri faciant, vel fieri sustineant Ecclesias vel alia quaecumque aedificia, quae (considerato Fratrum inhabitantium numero) excessiva in multitudine & magnitudine debeant reputari. Ideoque volumus, quod ubique in suo Ordine deinceps temperatis & humilibus aedificiis sint contenti, ne huic tantae paupertati promissae, quod patet oculis, contrarium foris clamet. Quamvis etiam paramenta & vasa Ecclesiastica ad honorem divini Nominis ordinentur, propter quem omnia fecit ipse Deus: tamen qui absconditorum est cognitor, ad animum sibi ministrantium respicit principaliter, non ad manum: nec per illa sibi vult serviri quae suorum servitorum conditioni & statui dissonarent: propter quod sufficere debent eis vasa & paramenta Ecclesiastica decentia, in numero & in magnitudine sufficientia competenter. Superfluitas autem aut nimia pretiositas, vel quaecumque curiositas in his seu aliis quibuscumque non postest ipsorum professioni vel statui convenire: cum enim haec sapiant thesaurizationem seu copiam, paupertati tantae quoad humanum judicium derogant manifeste: quapropter praemissa servari a Fratribus volumus, & mandamus. Circa equorum vero & armorum oblationes illud decernimus in omnibus, & per omnia observandum, quod per declarationem praedictam in pencuniariis noscitur eleemosynis definitum.

12. Ex praemissis autem succrevit non parum scrupolosa quaestio inter Fratres: videlicet utrum ex suae professione regulae obligentur ad arctum & tenuem, sive pauperem usum rerum: quibusdam ex ipsis credentibus & dicentibus, quod sicut quoad dominium rerum habent ex voto abdicationem arctissimam, ita ipsis quoad usum arctitudo maxima & exilitas est indicta: aliis in contrarium asserentibus, quod ex professione sua ad nullum usum pauperem, qui non exprimatur in regula obligantur, licet teneantur ad usum moderatum temperantiae, sicut & magis ex condecenti quam ceteri christiani. Volentes itaque conscientiarum praedictorum Fratrum providere quieti, & his altercationibus finem dare, declarando dicimus, quod Fratres Minores ex professione suae regulae specialiter obligantur ad arctos usus seu pauperes, qui in ipsorum regula continentur: & eo obligationis modo, sub quo continet seu ponit regula dictos usus.

13. Dicere autem sicut aliqui asserere perhibentur, quod haereticum sit, tenere usum pauperem includi vel non includi sub voto evangelicae paupertatis, praesumptuosum & temerarium judicamus.

14. Demum quia ex eo quod dicta regula per quos, & ubi fieri debeat Ministri Generalis electio tradens, nullam facit de Ministrorum Provincialium electione, vel institutione penitus mentionem, oriri super hoc poterat dubitatio inter Fratres: nos volentes posse ipsos clare & secure procedere in omnibus factis suis: declaramus, statuimus etiam & ordinamus in hac constitutione in perpetuum valitura, ut cum alicui Provinciae de Ministro fuerit providendum, ipsius Ministri electio penes Capitulum Provinciale resideat, quam idem Capitulum die sequenti, qua fuerit congregatum, facere teneatur. Ipsius autem electionis confirmatio ad Ministrum pertineat Generalem, & si quidem ad electionem hujusmodi per formam scrutinii procedatur, & votis in diversa divisis, electiones plures in discordia celebrari contingat, illa quae a majori parte Capituli numero (nulla zeli vel meriti collatione, aut consideratione habita) fuerit celebrata, exceptione seu contradictione quacumque alterius partis non obstante, per dictum Generalem Ministrum de consilio discretorum de Ordine (prius tamen ex Officio, prout spectat ad ipsum, diligenti examinatione praemissa) confirmetur, vel etiam infirmetur: prout ei secundum Deum visum fuerit expedire: & si fuerit infirmata, ad Capitulum Provinciale electio hujusmodi revertatur.

15. Ceterum si Capitulum Provinciale die praedicta Ministrum eligere praetermittet: ex tunc Ministri Provinicalis provisio ad Generalem Ministrum libere devolvatur. Verum si Ministro praedicto, & Capitulo generalibus ex certa ac rationabili causa, videretur aliquando in Provinciis ultra Maris Hiberniae, Graecia, seu Romaniae, in quibus hactenus alius providendi modus dicitur ex causa certa, & rationabili fuisse servatus, expedire Ministrum Provincialem, per Ministrum Generalem, cum proborum Ordinis consilio potius, quam per Capituli praedicti electionem praefici: in Provinciis Hiberniae etiam ultramarinis irrefragabiliter, in Romania vero, vel Graecia quando Minister dictae Proviniciae moreretur, vel obsolveretur citra Mare; illa vice servetur absque dolo, partialitate, & fraude (super quo eorum conscientias oneramus) quod super hoc dictus Minister cum dictorum proborum Consilio duxerit ordinandum.

16. In destitutione vero dictorum Ministrorum Provincialium servari volumus, quod super hoc hactenus de ipso Ordine extiterit observatum. Ceterum si contigerit eosdem Ministro Generali carere, per Vicarium Ordinis fiat super hoc, quod faciendum fuerit per eumdem Ministrum usquequo provisum fuerit de Generali Ministro.

17. Porro si quid de hujusmodi Ministro Provinciali secus attentari forte contigerit, illud ipso facto sit irritum, & inane.

Nulli igitur omnino hominum liceat hanc paginam nostrarum delarationum, dictorum, commissionis, mandati, constitutionum, judicationum, & voluntatum infringere, vel ei ausu temerario contraire: si quis autem hoc attentare praesumperit, indignationem Omnipotentis Dei, ac beatorum Petri, & Pauli Apostolorum ejus se noverit incursurum.