On the authority of the Testament of St. Francis.

24. Ceterum sancte memorie confessor Christi Franciscus mandasse dicitur circa ultimum vite sue, cujus mandatum ipsius dicitur testamentum: quod verba ipsius regule non glosentur, et ut verbis utamur ejusdem, quod sic vel sic intelligi debeat non dicatur, adiiciens quod fratres nullo modo aliquas litteras ab Apostolica Sede petant et aliqua quedam interserens que non possent sine multa dificultate servari, propter quod fratres hesitantes an tenuerentur ad observantiam testamenti prediciti dubitationem hujusmodi per eundem predecessorem Gregorium IX petierunt de ipsorum conscientiis amoveri. Qui, sicut asseritur, attendens periculum animarum et difficulatates, quas propter hoc possent incurrere, dubietatem de ipsorum cordibus amovendo dixit fratres ipsos ad ipsius mandati observantiam non teneri, quod sine consensu fratrum et maxime ministrorum, quos universos tangebat, obligare nequivit, nec sucessorem suum quomodolibet obligavit, cum non haberet imperium par in parem. Nos autem circa presentem articulum nihil duximus innovandum.