2 - Tiberius victor Minervius orator

Primus Burdigalae columen dicere, Minervi, alter
rhetoricae Quintiliane togae.
Inlustres quondam quo praeceptore fuerunt
Constantinopolis, Roma, dehinc patria,
non equidem certans cum maiestate duarum,
solo set potior nomine, quod patria.
Adserat usque licet Fabium Calagurris alumnum,
non sit Burdigalae dum cathedra inferior.
Mille foro dedit hic iuvenes, bis mille senatus
adiecit numero purpureisque togis;
me quoque, set, quoniam multa est praetexta, silebo
teque canam de te, non ab honore meo.
Sive panegyricos placeat contendere libros,
in Panathenaicis tu numerandus eris;
seu libeat fictas ludorum evolvere lites,
ancipitem palmam Quintilianus habet.
Dicendi torrens tibi copia, quae tamen aurum,
non etiam luteam volveret inluviem:
et Demosthenicum, quod ter primum ille vocavit,
in te sic viguit, cedat ut ipse tibi.
Anne et divini bona naturalia doni
adiciam, memori quam fueris animo,
audita ut vel lecta semel ceu fixa teneres,
auribus et libris esset ut una fides?
Vidimus et quondam tabulae certamine longo
omnes qui fuerant enumerasse bolos,
alternis vicibus quot praecipitante rotatu
fundunt excisi per cava buxa gradus,
narrantem fido per singula puncta recursu
quae data, per longas quae revocata moras.
Nullo felle tibi mens livida, tum sale multo
lingua dicax blandis et sine lite iocis.
Mensa nitens, quam non censoria regula culpet
nec nolit Frugi Piso vocare suam,
nonnumquam pollens natalibus et dape festa,
non tamen augustas ut tenuaret opes.
Quamquam heredis egens, bis sex quinquennia functus,
fletus es a nobis, ut pater et iuvenis.
Et nunc, sive aliquid post fata extrema superfit,
vivis adhuc, aevi, quod periit, meminens:
sive nihil superest nec habent longa otia sensus,
tu tibi vixisti: nos tua fama iuvat.