114 - In notarium

Puer, notarum praepetum
sollers mirister, advola.
Bipatens pugillar expedi,
cui multa fandi copia
punctis peracta singulis
ut una vox absolvitur.
Evolvo libros uberes
instarque densae grandinis
torrente lingua perstrepo.
Tibi nec aures ambigunt
nec occupatur pagina
et mota parce dextera
volat per aequor cereum.
Cum maxime nunc proloquor
circumloquentis ambitu,
tu sensa nostri pectoris
vix dicta iam ceris tenes.
Sentire tam velox mihi
vellem dedisset mens mea,
quam praepetis dextrae fuga
tu me loquentem praevenis.
Quis, quaeso, quis me prodidit?
Quis ista iam dixit tibi,
quae cogitabam dicere?
Quae furta corde in intimo
exercet ales dextera?
Quis ordo rerum tam novus,
veniat in aures ut tuas,
quod lingua nondum absolverit?
Doctrina non hoc praestitit
nec ulla tam velox manus
celeripedis compendii:
natura manus hoc tibi
deusque donum tradidit,
quae loquerer ut scires prius
idemque velles quod volo.